Merci για την σοκολάτα
|
||
Η διαστροφή είναι
ένα από τα κύρια θέματα της ταινίας. Ωθεί αυτούς που την υιοθετούν ( και
αυτούς που είναι θύματα της) σε κάποιου είδος σολιψισμό, ένα είδος ακραίου
υποκειμενισμού, -και τον οποίο ήθελα να δείξω σ' όλες τις εκδοχές του:
όπως είναι η κατάσταση του μουσικού, ο οποίος υφίσταται απείρως λιγότερες
αρνητικές συνέπειες, και οι οποίες παρ' όλα αυτά είναι ακόμα πολύ αληθινές.
Προσπάθησα να δείξω αυτή την ιδέα μέσα από την σταδιακή κατάρρευση των
πλέον σταθερών βεβαιοτήτων της κοινωνίας μας: των παιδιών και κατά συνέπεια
της οικογένειας. Η ιδέα ήταν να προσπαθήσω να κάνω τους ανθρώπους να καταλάβουν
-ή τουλάχιστον αντιληφθούν- ότι σιγά σιγά όλες αυτές οι βεβαιότητες διαλύονται,
καθώς η ιστορία προχωρά. Κεντρικά πρόσωπα της ταινίας είναι ο Αντρέ Πολόνσκι,
ένας διάσημος πιανίστας απορροφημένος από την τέχνη του, και η Μίκα Μίλερ,
διευθύνουσα σύμβουλος μιας σοκολατοποιίας, ευγενική στους τρόπους αλλά
με ανήθικες προθέσεις. Τα δύο αυτά πρόσωπα παντρεύονται στη Λοζάννη. Και
οι δυο τους έχουν ήδη ένα γάμο να τους κατατρέχει από το παρελθόν. Ο Αντρέ
είχε παντρευτεί τη Λιζμπέτ, με την οποία απέκτησε ένα γιο, τον Γκιγιόμ,
λίγο πριν την χάσει σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα... Παράλληλα η Ζαν Πολέ,
που κάνει σπουδές πιάνου, μαθαίνει τυχαία ότι τη μέρα που γεννήθηκε παραλίγο
να την ανταλλάξουν με τον Γκιγιόμ. Αναζητώντας την καταγωγή της, η Ζαν
θα εισχωρήσει σε μια οικογένεια που δεν είναι δική της... |
|
|
|