Τα μήλα του Αδάμ
(Adams Aebler)
του Andres Thomas Jensen

Ένας νεοναζί φυλακισμένος ο Adam φθάνει σε μια εκκλησία στην ύπαιθρο της Δανίας. Πρόκειται να εκτίσει εκεί την ποινή του υπηρετώντας τον ιερέα. Γρήγορα μένει κατάπληκτος από την προσωπικότητα του Ivan του πάστορα. Έχει μαζέψει στην εκκλησία του πρόσωπα με ανάλογο όπως του Adam παρελθόν: είναι ο Gunnar ένας κλεπτομανής βιαστής γυναικών και ο Khalid ένας οργισμένος μετανάστης από τη Σαουδική Αραβία που ληστεύει πρατήρια βενζίνης μαχόμενος του καπιταλισμού. Απέραντα αισιόδοξος και με αντισυμβατική συμπεριφορά, ο Ivan ζητά από την Adam να θέσει ένα στόχο. Αυτός χωρίς δισταγμό αποφασίζει να κάνει μια μηλόπιτα και ο πάστορας του αναθέτει να προσέχει τη μηλιά που βρίσκεται στην αυλή της εκκλησίας. Όμως ο Adam έχει γεμάτος οργή και θυμό για τον πάστορα και αποφασίζει να συντρίψει την καλοσύνη του. Καθώς έρχεται αντιμέτωπος με τις μικρές προσωπικές ιστορίες που αφορούν το παρελθόν του Ivan, ο Adam όλο και περισσότερο εξαγριώνεται.
Η τρίτη ταινία του Anders Thomas Jensen ως σκηνοθέτη είναι μια γλυκόπικρη κωμωδία για τη δύναμη της θέλησης και την πίστη στη ζωή. Το θεολογικό στοιχείο της ταινίας είναι οργανικά ενταγμένο μέσα στη δραματική πλοκή και αυτό κάνει την ταινία να έχει και κάποιες σημασίες σχετικές με την πάλη καλού- κακού. Αν και η αφήγηση παρακολουθεί τη διαδρομή του Adam από τη σκληρότητα και τη μισαλλοδοξία στην καλοσύνη και την προσφορά στον άλλο, είναι απολύτως καθαρό ότι το κέντρο βάρος της ταινίας είναι το πρόσωπο του νεαρού πάστορα. Αντιμέτωπος με τις δοκιμασίες της ζωής το πρόσωπο αυτό φαίνεται να διστάζει και να λυγίζει: αυτές τις αμφιταλαντεύσεις παρακολουθεί η σκηνοθεσία. Διάστικτη από ένα μαύρο χιούμορ, η ταινία μοιάζει σε κάποιες στιγμές ως μια παρωδία ταινιών του Bergman και του Dreyer. Όμως η τελική αίσθηση είναι μοναδική καθώς επιβάλλει στον θεατή όλο αυτό το παράξενο σύμπαν ιδεών και χαρακτήρων.
Ένας από τους πιο γνωστούς σεναριογράφους του Δανέζικου σινεμά, ο Anders Thomas Jensen έχει γράψει μεταξύ άλλων και τα σενάρια σε ταινίες όπως Mifune (Soren Kragh –Jacobsen, 1999), Open Heart (Susanne Bier, 2000), Brothers (2004).