Τη νύχτα που ο Φερνάντο Πεσσόα συνάντησε τον Κωνσταντίνο Καβάφη
του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου

Απ’όσα έκανα κι απ’όσα είπα να μη ζητήσουνε να βρουν ποιος ήμουν.
Eμπόδιο στέκονταν και μεταμόρφωνε τες πράξεις και τον τρόπο της ζωής μου.
Οι πιο απαρατήρητές μου πράξεις και τα γραψίματά μου τα πιο σκεπασμένα από εκεί μονάχα θα με νιώσουν.
Αλλά, ίσως,δεν αξίζει να καταβληθεί τόσος κόπος για να με μάθουν.
Κωνσταντίνος Καβάφης

Αν, μετά το θάνατό μου, τη βιογραφία μου θέλουν να γράψουν, τίποτα πιο απλό: δύο μόνο ημερομηνίες, αυτή της γέννησης και η άλλη του θανάτου. Μεταξύ των δύο, όλες οι μέρες είναι δικές μου.
Φερνάντο Πεσσόα

Στις 21 Οκτωβρίου του 1929, το υπερωκεάνιο Saturnia ξεκινά από την Τεργέστη το ταξίδι του προς την Αμερική, μαζεύοντας μετανάστες από τα λιμάνια της Μεσογείου. Ένας νεαρός Έλληνας που επιβιβάζεται στην Πάτρα θα γίνει μάρτυρας μιας απρόσμενης συνάντησης: μια νύχτα, σ’ αυτό το πλοίο που κουβαλά τα όνειρα του Νέου Κόσμου, θα λάβει χώρα η εξίσου ονειρική αλλά και πραγματική συνάντηση δύο μεγάλων ποιητών του αιώνα που πέρασε: του Φερνάντο Πεσσόα και του Κωνσταντίνου Καβάφη.
Ο Στέλιος Χαραλαμπόπουλος στο σημείωμα του γράφει: «Ο 19ος αιώνας έμεινε στην ιστορία σαν ο αιώνας της βιομηχανικής επανάστασης και των μεγάλων ανακατατάξεων. Ήταν όμως και ο αιώνας που σφράγισε την οριστική μετατόπιση του ιστορικού κέντρου: η Μεσόγειος, θάλασσα των πολιτισμών και των μεγάλων θρησκειών, παύει πλέον να βρίσκεται στο επίκεντρο της ιστορίας. Η ιστορία ταξιδεύει στην αρχή βόρεια και αργότερα υπερατλαντικά, στα νέα οικονομικά κέντρα. Ο αιώνας που ακολουθεί, ο εικοστός, εγγράφει στη συλλογική συνείδηση του μεσογειακού κόσμου αυτή την πτώση, την απώλεια.
Αναμφισβήτητα, οι πιο χαρακτηριστικές φωνές που αναδύονται μέσα απ’ αυτό το ιστορικό τραύμα είναι ο Κωνσταντίνος Καβάφης και ο Φερνάντο Πεσσόα. Η Αλεξάνδρεια και η Λισσαβόνα. Η Αλεξάνδρεια, το πιο ανοικτό λιμάνι την εποχή που η Μεσόγειος σχεδόν ταυτιζόταν με τον τότε γνωστό κόσμο. Η Λισσαβόνα, η πέραν των Ηρακλείων Στηλών έξοδος στον ωκεανό, τότε που η Πορτογαλία άνοιγε πανιά για νέους κόσμους. Σ’ αυτούς τους τόπους, με έντονα τα σημάδια της φθοράς και της παρακμής, θα ριζώσουν, θα παλιώσουν μαζί τους Πεσσόα και Καβάφης.»

Στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 2008, η ταινία βραβεύτηκε ως η καλύτερη ελληνική της χρονιάς από την Παναελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου επειδή "εκμεταλλεύεται με τον πλέον δημιουργικό τρόπο στοιχεία μυθοπλασίας σε μία ταινία τεκμηρίωσης. Με άλλα λόγια καταφέρνει να αναμείξει την αλήθεια και το ψέμα στην τέχνη του σινεμά. "

Ο Στέλιος Χαραλαμπόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1956. Σπούδασε οικονομικά και κινηματογράφο στην Αθήνα και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι. Υπήρξε εκδότης του περιοδικού τέχνης Γραφή. Συνιδρυτής με τον παραγωγό Θάνο Λαμπρόπουλο και τον διευθυντή φωτογραφίας Γιάννη Βαρβαρίγο της κινηματογραφικής
εταιρείας Περίπλους. Έχει σκηνοθετήσει ταινίες μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ.
Επιλεκτική Φιλμογραφία
1993 ...την ώρα που κόπηκε ο καιρός...
1996 Άδης
1999-2000 Είδαν τα μάτια μας γιορτές
2000-2001 Ημερολόγια Καταστρώματος – Γιώργος Σεφέρης
2005 Γιάννης Μόραλης
2006 Με λίγο φως στους ώμους – Μιχάλης Γκανάς
2007 Τη νύχτα που ο Φερνάντο Πεσσόα συνάντησε τον Κωνσταντίνο Καβάφη

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)