Sous les bombes
του Philippe Aractingi

Τέλη Ιουλίου του 2006. Λιβάνος. Εν καιρώ πολέμου. Όταν γίνεται κατάπαυση πυρός, μετά τις 33 μέρες βομβαρδισμών από το Ισραήλ, η Ζέινα ταξιδεύει απ’ το Ντουμπάι στη Βηρυτό. Εκεί ψάχνει ταξί για να την πάει σε μια περιοχή στο νότο που ακόμη θεωρείται επικίνδυνη και ο μόνος ταξιτζής που δείχνει προθυμία να την πάει είναι ο Τόνι, ο οποίος κατάγεται από ’κει. Η Ζέινα θέλει να βρει το γιο της Καρίμ, τον οποίο έχει αφήσει σ΄ ένα μικρό χωριό με την αδελφή της, ελπίζοντας να τον γλιτώσει απ’τους οικογενειακούς καβγάδες της ίδιας και του αρχιτέκτονα άντρα της. Όταν φτάνουν στο χωριό, το σπίτι της αδελφής της έχει καταστραφεί και ο Καρίμ δε βρίσκεται πουθενά. Ο συμπονετικός Τόνι συμφωνεί να μείνει μαζί της έως ότου βρουν το παιδί κι έτσι αρχίζει ένα ταξίδι το οποίο περιλαμβάνει μαρτυρίες θυμάτων πολέμου, εικόνες από βομβαρδισμένα κτίρια, δρόμους και γέφυρες, μια συγκέντρωση της Χεζμπολά, δημοσιογράφους εν δράσει και την άφιξη των ειρηνευτικών δυνάμεων.
Το ταξίδι της μητέρας, αποτελεί ουσιαστικά ένα ταξίδι στο παρόν και το παρελθόν του Λιβάνου και ταυτόχρονα έναν φόρο τιμής του σκηνοθέτη σε όσους έχασαν τη ζωή τους σ’ εκείνες τις 33 τραγικές ημέρες στο Λίβανο. Η περιπλάνηση της μέσα στα ερείπια μιας χώρας, τη στιγμή που δέχεται μια βάρβαρη επίθεση, έχει κάτι απο τη δύναμη ενός αληθινού ντοκουμέντου. Οι εικόνες της ταινίας είναι θερμές απο μια καυτή στην κυριολεξία πραγματικότητα. Και η αγωνία της ηρωίδας αληθινή και στιγμές στιγμές αβάσταχτη.
Ο τίτλος της ταινίας Κάτω από τις βόμβες του Philippe Aractingi περιγράφει και τις εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες γυρισμάτων της. Οι πρώτες σκηνές γυρίστηκαν δέκα μέρες μετά το ξέσπασμα του πολέμου. Έπειτα, ο σκηνοθέτης έφυγε για τη Γαλλία κι επέστρεψε στο Λίβανο, μετά το τέλος των εχθροπραξιών, για να ολοκληρώσει την ταινία μέσα σε 11 μέρες. Με ένα μινιμαλιστικό σενάριο που διαμορφώνεται κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, τέσσερις μόνο ηθοποιούς και την κάμερα στον ώμο, ο σκηνοθέτης και το επιτελείο του φιλμάρουν το επικίνδυνο ταξίδι.
Η ταινία κέρδισε το βραβείο EIUC Human Rights Film Award το 2007 στο Φεστιβάλ της Βενετίας.

(δελτίο τύπου)