του Michelangelo Frammartino

Κατά τη διάρκεια της οικονομικής άνθησης της δεκαετίας του 1960, στον ακμάζοντα Βορρά της Ιταλίας χτίζεται το υψηλότερο κτίριο της Ευρώπης. Στην άλλη άκρη της χώρας, νέοι σπηλαιολόγοι εξερευνούν το βαθύτερο σπήλαιο της Ευρώπης στην ανέγγιχτη ενδοχώρα της Καλαβρίας. Φθάνουν για πρώτη φορά στον πυθμένα της αβύσσου Bifurto, 700 μέτρα κάτω από τη Γη...
Ο Michelangelo Frammartino, σκηνοθέτης της ταινίας, δηλώνει: “Τον Ιανουάριο του 2007, ο δήμαρχος του χωριού της Καλαβρίας όπου γύριζα το Le quattro volte, με ξενάγησε στο Pollino. «Πρέπει να δείτε τα θαύματα αυτών των βουνών!», είπε. Με έφερε σε μια καταβόθρα όπου φαινόταν μια οπή στο έδαφος. Ήμουν απορημένος, απογοητευμένος. Ο δήμαρχος, από την άλλη πλευρά, ενθουσιώδης και περήφανος, έριξε μια μεγάλη πέτρα σε αυτό το κενό. Την κατάπιε το σκοτάδι. Ο πυθμένας ήταν τόσο βαθύς που τίποτα δεν μπορούσε να φανεί ούτε να ακουστεί. Αυτή η εξαφάνιση, αυτή η έλλειψη ανταπόκρισης, μου έδωσε ένα πολύ δυνατό συναίσθημα. Κόλλησα μ’ εκείνο το παράξενο μέρος. Γύρισα πίσω σε αυτό, χρόνια αργότερα, για να το ερευνήσω και να δημιουργήσω ένα έργο μέσα σ’ αυτήν τη σιωπηλή μαυρίλα της αβύσσου Bifurto”.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)