Ιρακινό Κουρδιστάν. Η Rojin είναι 20 χρονών και βιώνει την ερωτική εγκατάλειψη: ο αγαπημένος της έχει εξαφανισθεί. Ο πατέρας της θέλει να την παντρέψει με συνοικέσιο, ενώ η αδελφή της την πιέζει να δώσει εισαγωγικές εξετάσεις στο πανεπιστήμιο για να δώσει μια νέα προοπτική στη ζωή της. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι η Rojin δεν έχει προετοιμασθεί…
Με φόντο την καταπίεση των γυναικών και την ενδημική διαφθορά, η ταινία σχεδιάζει καταρχάς τα πορτραίτα των δύο νεαρών κοριτσιών, δίνοντας έμφαση στην μεταξύ τους αντίθεση: η μικρότερη χαρακτηρίζεται από την παραίτηση ενώ η μεγαλύτερη από τον διαρκή αγώνα να την σώσει από μια προδιαγεγραμμένη μοίρα. Ωστόσο, η αφήγηση επικεντρώνεται στη διαδικασία των εξετάσεων και στον αγώνα της μεγαλύτερης αδελφής, της Shilan για να εξασφαλίσει την επιτυχία της μικρότερης. Τα μέσα για αυτήν είναι ανορθόδοξα, καθώς η Shilan προσεγγίζει ένα κύκλωμα που βοηθά τους υποψηφίους υπαγορεύοντάς τους τις απαντήσεις. Χρησιμοποιώντας το σασπένς ως βασικό μέσο, η σκηνοθεσία δημιουργεί την ταύτιση θεατή και μεγαλύτερης αδελφής, όχι στη βάση μιας ηθικής ανωτερότητας, αλλά μέσω της στην ίδιας τη διαδικασίας παραβίασης του αδιάβλητου. Παράλληλα, και μέσω αυτής της ταύτισης, η συμπάθεια του θεατή διαχέετε και στους δευτερεύοντες χαρακτήρες, όσους συμμετέχουν στο κύκλωμα. Αυτό είναι κάτι που φέρνει την ταινία κοντά στις ιταλικές μεταπολεμικές κωμωδίες (I soliti ignoti, Mario Monicelli, 1958). Καμία ηθική καταδίκη για το παράπτωμα (ή μάλλον πταίσμα). Όμως εκεί που στρέφονται τα βέλη είναι στους αόρατους μηχανισμούς της καταπίεσης των γυναικών, στην αδυναμία τους να αποφασίσουν οι ίδιες για την ζωή τους, ακόμα και σε μια σχετικά ανοιχτή για την περιοχή κοινωνία, όπως είναι το Ιρακινό Κουρδιστάν.
Δημήτρης Μπάμπας