Στις πρωινές δημοσιογραφικές προβολές διαγωνιστικού προγράμματος στο Φεστιβάλ Κάρλοβι Βάρι φέτος μία θέση στις πρώτες σειρές θα μείνει κενή. Σ’ αυτήν καθόταν πάντα η Eva Zaoralová, κριτικός κινηματογράφου και πρώην διευθύντρια του Φεστιβάλ: μία από τις μορφές της σινεφιλίας στην Ανατολική Ευρώπη.
Η Eva Zaoralová (1932–2022) υπήρξε σημαντική κριτικός κινηματογράφου, μεταφράστρια, δασκάλα και συγγραφέας. Διεύθυνε το Film a doba ένα σημαντικό κινηματογραφικό περιοδικό στην Τσεχοσλοβακία και Τσεχία. Το 1994, μαζί με τον ηθοποιό Jiří Bartošká ανέλαβαν το τιμόνι του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Κάρλοβι Βάρι. Κατά τη διάρκεια της θητείας της προσπάθησε να διασώσει το τότε κλυδωνιζόμενο μετά από δεκαετίες πολιτικής παρέμβασης από το πρώην κομμουνιστικό καθεστώς, φεστιβάλ και να το μετατρέψει σε ένα σημαντικό τόπο στο παγκόσμιο χάρτη των κινηματογραφικών φεστιβάλ.
Η Zaoralová ήταν επικεφαλής του KVIFF, αρχικά ως διευθύντρια προγραμματισμού του φεστιβάλ και στη συνέχεια ως καλλιτεχνική του διευθύντρια μέχρι το 2011. Παραιτήθηκε από τη θέση της καλλιτεχνικής διευθύντριας, και στη θέση της ανέλαβε ο Karel Och. Στη συνέχεια υπηρέτησε το φεστιβάλ ως καλλιτεχνική σύμβουλος.
Το Κάρλοβι Βάρι, το οποίο ιδρύθηκε το 1946, είναι ένα από τα παλαιότερα κινηματογραφικά φεστιβάλ στον κόσμο και θεωρείται το κορυφαίο φεστιβάλ στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη. Στη μνήμη της, το φετινό φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι (2022) προβάλει το La Strada του Φεντερίκο Φελίνι, το οποίο σύμφωνα με την ίδια ήταν καθοριστικής σημασίας για τη σχέση της με τον κινηματογράφο και ειδικότερα με τον ιταλικό κινηματογράφο. Για την Eva Zaoralová, ο Φελίνι και το έργο του θα ήταν ένας έρωτας που διήρκησε μία ζωή.
Η Eva Zaoralová έφυγε από τη ζωή στις 10 Μαρτίου του 2022.
Ο Jiří Bartoška την αποχαιρέτησε με τα παρακάτω λόγια: «Πάντα μας άρεσε να αστειευόμαστε με την Eva ότι η σχέση μας ήταν ένα είδος επιτρεπόμενου δεύτερου γάμου. Διήρκεσε σχεδόν 30 χρόνια. Όταν αφιερώνεις τόσο χρόνο δημιουργώντας κάτι με κάποιον, είναι δύσκολο να συμβιβαστείς με το γεγονός ότι ο άλλος δεν είναι πια εκεί, ότι το τέλος είναι οριστικό».
(δ.τ.)
