(ταινίες που έχουν σημασία)

Θωμάς Λιναράς
Η καλύτερη:
Η Αυτοκρατορία (The Empire) του Μπρινό Ντυμόν (Bruno Dumont)
Ακολουθούν με αξιολογική σειρά:
1-Τα νεκρά φύλλα (The Undergrouth) της Μάκου Ματσίν (Macu Machin)
2-Σε πτώση (On Falling) της Λάουρα Καρέιρα (Laura Carreira)
3-Το μονοπάτι του αίματος (Red path) του Λοτφί Αχούρ (Lotfi Achour)
4-Πού ανήκω (Who do I belong to)  της Mίριαμ Τζαμπέρ  (Meryam Joobeur)
5-Cosmos του Ζερμινάλ Ρο (Germinal Roaux)
6-Vittoria των Αλεσάντρο Κασίγκολι & Κέισι Κάουφμαν (Alessandro Cassigoli & Casey Kauffman)
7-Υπερευτυχής για πάντα (Super happy forever) του Κοχέι Ιγκαράσι  (Kohei Igarashi)
8-Οι Καταραμένοι (The Damned) του Ρομπέρτο Μινερβίνι (Roberto Minervini)
Η χειρότερη:
Το κορίτσι με τη βελόνα (The girl with the needle) του Μάγκνους βαν Χορν (Magnus von Horn)

Ελληνικές:
Λούλα LeBlanck του Στέργιου Πάσχου
Κρέας  του Δημήτρη Νάκου
Η κάλτσα του Κύρου Παπαβασιλείου

* Ο Θωμάς Λιναράς είναι κριτικός κινηματογράφου. Μεταξύ άλλων υπήρξε επιμελητής βιβλίων των εκδόσεων του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και ένας εκ των ιδρυτών της Ταινιοθήκης Θεσσαλονίκης. Μια συλλογή κριτικών κειμένων του είναι η έκδοση Κινηματογραφικά δεινά: Από τον Βιμ Βέντερς στον Γιασουχίρο Όζου, εκδόσεις Εντευκτηρίου. Το 2019 εκδόθηκε η μονογραφία Stalker: Το μεγάλο πουθενά, από τις εκδόσεις Σαιξπηρικόν.

Σωτήρης Ζήκος

ΞΕΝΕΣ
Έλα πιο κοντά / Come Closer (Ισραήλ της) Τομ Νέσερ
Καλά παιδιά / Dobra djeca (Κροατία) του Φιλίπ Περούζοβιτς
Όλα θα πάνε καλά / Cong jin yihou (Χονγκ Κονγκ) του Ρέι Γιενγκ
Αξιαγάπητη / Elskling (Νορβηγία) της Λίλια Ινγκολγσντοτίρ
Άπνοια / Windless (Βουλγαρία) του Πάβελ Γκ. Βεσνάκοφ
Αυτή δεν είναι η ταινία μου /To nie mój film (Πολωνία) της Μαρία Σμπόσκα
Εκεί που πάνε οι ελέφαντες / Unde merg elefanții (Ρουμανία) των Καταλίν Ροτάρου, Γκάμπι Σάργκα
Οι καταραμένοι / The Damned (2024) του Ρομπέρτο Μινερβίνι
Πέντε και μισή ιστορίες αγάπης σ’ ένα διαμέρισμα στο Βίλνιους της Λιθουανίας / Penkios su puse meilės istorijos, nutikusios viename Vilniaus bute (2023) του Τόμας Βένγκρις
Λούνα Παρκ / Luna Park (Αλβανία) του Φλόρενς Πάπας
  
ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ
Το ποτάμι (2024) του Χάρη Ραφτογιάννη 
Κρέας (2024) του Δημήτρη Νάκου
Η Κάλτσα” (Κύπρος) του Κύρου Παπαβασιλείου

* Ο Σωτήρης Ζήκος είναι κριτικός κινηματογράφου. Διετέλεσε διευθυντής και αρχισυντάκτης σε κινηματογραφικά (και όχι μόνο) περιοδικά. Έχει γράψει σενάρια για ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους. Η έκδοση Κορνήλιος Καστοριάδης, Κώστας Αξελός, Γιώργος Χειμωνάς , Επίκεντρο (2020) που περιλαμβάνει συνεντεύξεις που έκανε με τους Καστοριάδη, Αξελό και Χειμωνά.

Γιάννης Μουγγολιάς
Όλα τα φεστιβάλ και ειδικότερα το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ανάμεσα σε αυτά κάθε χρονιά αντανακλά σε μεγάλο ή μικρότερο βαθμό τη γενικότερη παραγωγή της τρέχουσας χρονιάς, δηλαδή όσα βγήκαν τη χρονιά σε διεθνές επίπεδο φιλτραρισμένα από κάποια κριτήρια. Έτσι γίνεται ουσιαστικά ο καθρέφτης της χρονιάς για τον κινηματογράφο. Με τα δεδομένα αυτά η φετινή δεν θα έλεγα ότι αποτελεί μια ξεχωριστή χρονιά για την 7η Τέχνη, η οποία «βάλλεται» από πολλούς παράγοντες όπως την υπερπαραγωγή τηλεοπτικών σειρών αλλά κυρίως από την έλλειψη πρωτοτυπίας. Ωστόσο, ακόμα κι αν έχουν ειπωθεί όλα ή τα περισσότερα, ο κινηματογράφος εξακολουθεί να συγκινεί και να συναρπάζει. Για αυτό τον ακολουθούμε και τον αγαπάμε.
Από τις μέρες που βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη παραθέτω τις δικές μου επιλογές από τις κινηματογραφικές ταινίες που είδα στο φεστιβάλ (με αξιολογική σειρά). Πρόκειται για μια λίστα 20 ξένων ταινιών και 3 ελληνικών ταινιών. Από τις 20 ταινίες οι 19 έχουν αξιολογική σειρά, ενώ υπάρχει και μία («Μέντα καραμέλα») που παρότι την είχα δει το 1999 και πάλι στο φεστιβάλ, λόγω της συγκίνησης και της κινηματογραφικής απόλαυσης που μου είχε προκαλέσει, πήγα και την ξαναείδα 25 χρόνια μετά και βέβαια την αναφέρω χωρίς αξιολογική σειρά στο τέλος της λίστας. Θα ήθελα επίσης να υπογραμμίσω τα τέσσερα σημαντικά masterclass για τον ρόλο της μουσικής στον κινηματογράφο που δόθηκαν στην αίθουσα «Παύλος Ζάννας» από τους Zbigniew Preisner, Νίκο Κυπουργό, Coti K. και τον Κώστα Χριστίδη που μετέφερε την εμπειρία του Χόλιγουντ και τη διαδικασία ανεύρεσης δουλειάς εκεί, όχι τόσο για τις πρακτικές λύσεις που πρόσφεραν σε φοιτητές σχολών του αντικειμένου αυτού και σε υποψήφιους συνθέτες κινηματογραφικής μουσικής αλλά κυρίως για το κλίμα, τα ανέκδοτα περιστατικά που ακούστηκαν και τη μεθοδολογία των τεσσάρων καταξιωμένων εκπροσώπων του είδους. Άλλωστε ο κινηματογράφος εκτός από το να βλέπεται, ακούγεται κιόλας και μάλιστα από την εποχή που ήταν βωβός.

20 ξένες ταινίες
1.«Cosmos» του Germinal Roaux (Ελβετία, Γαλλία, Μεξικό)
2.«Τα νεκρά φύλλα» («The Undergrouth») της Macu Machin (Ισπανία)
3.«Πού ανήκω» («Who do I belong to» της Meryam Joobeur (Τυνησία, Γαλλία, Καναδάς)
4.«Σε μια άγνωστη γη» («To a land unknown») του Mahdi Fleifel (Ηνωμένο Βασίλειο, Παλεστίνη, Γαλλία, Ελλάδα, Ολλανδία, Γερμανία, Κατάρ, Σαουδική Αραβία)
5.«Καλές γιορτές» («Happy Holidays») του Scandar Copti (Παλαιστίνη, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Κατάρ)
6.«Όλα θα πάνε καλά» («As shall be well») του Ray Yeung (Χονγκ Κονγκ)
7.«Όπου πάνε οι ελέφαντες» («Where elephants go») των Catalin Rotaru, Gabi Sarga (Ρουμανία)
8.«Η Αυτοκρατορία» («The Empire») του Bruno Dumont (Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Βέλγιο, Πορτογαλία)
9.«Οι Καταραμένοι» («The Damned») του Roberto Minervini (Ιταλία, ΗΠΑ, Βέλγιο)
10.«Σε πτώση» («On Falling») της Laura Carreira (Ηνωμένο Βασίλειο, Πορτογαλία)
11.«Οικουμενική γλώσσα» («Universal language») του Matthew Rankin (Καναδάς)
12.«Το μονοπάτι του αίματος» («Red path») του Lotfi Achour (Τυνησία, Γαλλία, Βέλγιο. Πολωνία. Σαουδική Αραβία, Κατάρ)
13.«Καλά παιδιά» («Good children») του Philip Pejurovic (Κροατία, Γαλλία)
14.«Η Τζουλί μένει σιωπηλή» («Julie keeps quiet») του Leonardo von Dijl (Βέλγιο, Σουηδία)
15.«New down fades» του  Gurcan Keltek (Τουρκία, Γερμανία, Ιταλία, Ολλανδία, Νορβηγία)
16.«Ευχαριστούμε για τη συναλλαγή σας» («Thank you for banking with us») της Laila Abbas (Παλαιστίνη, Γερμανία, Σαουδική Αραβία, Κατάρ, Αίγυπτος)
17.«Είδα τη λάμψη της τηλεόρασης» («Ι saw the TV glow») του Jane Schoenbrun (ΗΠΑ)
18.«Άπνοια» («Windless») του Pavel Versakov (Βουλγαρία, Ιταλία)
19.«Μια ημιτελής ταινία» («An unfinished film») του Ye Lou (Σιγκαπούρη, Γερμανία)
Χωρίς αξιολογική σειρά: «Μέντα καραμέλα» (Bakha satang») του Lee Chang-dong (Νότια Κορέα, Ιαπωνία)

3 ελληνικές ταινίες
1. «Λούλα LeBlanck» του Στέργιου Πάσχου
2. «Arcadia» του Γιώργου Ζώη
3. «Κρέας» του Δημήτρη Νάκου

* Ο Γιάννης Μουγγολιάς είναι δημοσιογράφος με έμφαση σε θέματα μουσικής, κινηματογράφου και λογοτεχνίας. Ήταν εμπνευστής και επί πολλά χρόνια καλλιτεχνικός υπεύθυνος του διεθνούς φεστιβάλ "Jazz+Πράξεις" της Πάτρας.

Ζωή-Μυρτώ Ρηγοπούλου
Από τις ταινίες που είδα στο 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και οι οποίες έτυχε να είναι κυρίως ελληνικές αυτές που μου άρεσαν πιο πολύ είναι:
Κατ’ αρχάς και εκτός λιστών ο Ιωάννης ο Βίαιος της Τόνιας Μαρκετάκη -μια διαχρονικά σπουδαία ταινία που μακάρι να ξαναπαιχτεί σε μεγάλη οθόνη σύντομα- και η Στρέλλα του Πάνου Κούτρα.

Επίσης:
Κρέας του Δημήτρη Νάκου
Κυνήγι του Χρήστου Πυθαρά
Η Κάλτσα του Κύρου Παπαβασιλείου
Καφέ 404 του Αλέξανδρου Τσιλιφώνη
Ριβιέρα του Ορφέα Περετζή
Έχω κάτι να πω του Στράτου Τζίτζη
και
Magic trap του Νίκου Βεργίτση –ελληνικό animation για παιδιά – είδος που χρίζει πολύ μεγαλύτερης προσοχής και στήριξης

Και από -τις ομολογουμένως πολύ λίγες- ξένες ταινίες που είδα:
Άπνοια του Πάβελ Γκ. Βεσνάκοφ
Ευχαριστούμε για τη συναλλαγή σας της Λάιλα Άμπας
Βιτόρια των Αλεσάντρο Κασίγκολι & Κέισι Κάουφμαν
Ανάμεσα στους βράχους και στα σύννεφα του Φράνκο Γκαρσία Μπεσέρα
και
Ιστορία του Σουλεϊμάν του Μπορίς Λοζκίν –κυρίως για τον εξαιρετικό πρωταγωνιστή της
Όπως η φωτιά του Φιλίπ Λεσάζ -για τη δύναμη της κινηματογράφησης που καλύπτει τις όποιες υπερβολές της

* Η Ζωή- Μυρτώ Ρηγοπούλου είναι ψυχολόγος, κριτικός κινηματογράφου και μεταφράστρια. Είναι επίσης συγγραφέας του βιβλίου Καλοί καιροί, εκδ. Κέδρος (2005).

Καλλιόπη Πουτούρογλου
Ξένες
On Falling, Laura Carreira
Super Happy Forever, Kohei  Igarashi
When Fall is Coming, Francois Ozon
Vittoria, Alessandro Cassigoli  & Casey Kauffman
Three Kilometres to the End of the World, Emanuel Parvu
The New Year that Never Came, Bogdan Muresanu
Where Elephants go, Catalin Rotaru
Thank you for Banking with Us, Laila Abbas
Edge of Night, Türker Süer
Windless, Pavel  Vesnakov

Eλληνικές
Κυνήγι, Χρήστος Πυθαράς
Η κάλτσα, Κύρος Παπαβασιλείου
Το ποτάμι, Χάρης Ραφτογιάννης
Κιούκα πριν το τέλος του καλοκαιριού, Κωστής Χαραμουντάνης
Κρέας, Δημήτρης Νάκος

Αφιερώματα
Ιωάννης ο Βίαιος, Τώνια Μαρκετάκη
Αληθινή Ζωή, Πάνος Χ. Κούτρας

* Η Καλλιόπη Πουτούρογλου είναι κριτικός κινηματογράφου, βοηθός σύνταξης του Σινεφίλια [Cinephilia.Gr].