(The Message)
του Iván Fund
(κριτική: Καλλιόπη Πουτούρογλου)

Ένα παλιό αυτοκινούμενο διασχίζει τους σκονισμένους δρόμους της αργεντινής υπαίθρου. Οι επιβάτες του, ένα κορίτσι προικισμένο με ένα ιδιαίτερο χάρισμα και ένα ζευγάρι καιροσκόπων, μετακινούνται διαρκώς αναζητώντας πολύτιμη πελατεία. Γιατί η Anica, η μικρή με το μελαγχολικό βλέμμα φαίνεται ότι μπορεί να επικοινωνεί με τις ψυχές των ζώων, ζωντανών ή νεκρών, ενώ οι κηδεμόνες της έχουν στημένη μια καλά οργανωμένη επιχείρηση με οριοθετημένους ρόλους. Όσο περιφέρονται στους επαρχιακούς δρόμους μιας χώρας που ο πληθωρισμός της τρέχει γρηγορότερα από το ταλαιπωρημένο τους όχημα, τόσο η ανάγκη των ανθρώπων για επικοινωνία με τα κατοικίδια τους μεγαλώνει. Παράλληλα μικρές καθημερινές σκηνές μιας πιο οικείας αν και στενόχωρης συμβίωσης φέρνουν στο φως κάτι που θα μπορούσε να θυμίζει και οικογένεια.
Ένα κορίτσι στην προεφηβεία, ένα μεσήλικο ζευγάρι που το φροντίζει αλλά και επιβιώνει από αυτό, οικόσιτα ζώα με ξεχωριστή οντότητα το καθένα και το μοναχικό τοπίο της λατινοαμερικανικής υπαίθρου πρωταγωνιστούν σε αυτήν την χαμηλόφωνη αλλά παράξενα γοητευτική ταινία του Iván Fund. Η νυχτερινή επίσκεψη ενός ηλικιωμένου με τη χελώνα του, ένα κοιμητήριο ζώων και η τηλεπαθητική επικοινωνία με ένα νεκρό σκυλάκι, συναντήσεις με ιδιοκτήτες συμπαθών τετράποδων τα οποία έχουν περιπέσει σε κατάθλιψη ή βρίσκονται στο κατώφλι του θανάτου, είναι κάποιες μόνο από τις σκηνές στις οποίες η μικρή μεταφέρει τα μηνύματα, ένα είδος παρηγορητικών χρησμών που ερμηνεύονται ανάλογα. Κι ενώ τίποτα δεν καταμαρτυρεί τις μαγικές δυνατότητες της Anica μια ιδέα μεταφυσικού υπεισέρχεται στην ταινία, στις δύο μοναχικές συναντήσεις της με ένα άλογο και ένα καπιμπάρα. Εδώ ο θεατής έρχεται για πρώτη φορά αντιμέτωπος με κάτι πιο πνευματικό, που υπαγορεύεται από την ίδια τη στάση του παιδιού απέναντι σ’ αυτό που θα μπορούσε να θεωρηθεί και ως σιωπηλό θαύμα της φύσης.
Δυστοπικό ταξίδι ενηλικίωσης με αναπάντεχες αναλαμπές, μυστηριώδες ελεγειακό παραμύθι για την απώλεια της παιδικής αθωότητας και για τη συναισθηματική σύνδεση ανθρώπων-ζώων, αλληγορία για τη σύγχρονη Αργεντινή, μελαγχολικό ασπρόμαυρο road movie συνοδευόμενο από την παρατεταμένη χρήση διαφορετικών τόνων κόρνου, το Τhe Message συνδυάζει όλα τα παραπάνω, χωρίς να κατατάσσεται πουθενά. Με την κάμερα εντός και εκτός του οχήματος η ταινία παρά την ρεαλιστική της πεζότητα δημιουργεί μια αίσθηση ανασφάλειας, κινούμενη πάνω σε δίπολα ως προς τα κίνητρα και τις διαθέσεις των ηρώων της, θέτοντας υπό αμφισβήτηση τις αρχικές βεβαιότητες του θεατή.
Με λιτή σχεδόν κρυπτική αφήγηση που περιορίζει το εύρος και το βάθος της στο «εδώ και τώρα» μιας τρέχουσας πραγματικότητας και ανοίγει μόνο φευγαλέα στη σύντομη συνάντηση της μικρής με τη μητέρα της στην αυλή μιας ψυχιατρικής κλινικής, η ταινία του αργεντινού Iván Fund είναι περισσότερο μια ατμοσφαιρική οπτική περιπλάνηση, η «ρεαλιστική απεικόνιση ενός κόσμου φανταστικού ή και το αντίστροφο». Ενός κόσμου που προβάλλει μέσα από επαναλαμβανόμενα τράβελινγκ, μέσω του βλέμματος πίσω από τα παράθυρα - οθόνες του τροχοκινούμενου , ενός παιδικού βλέμματος που βλέπει τον κόσμο να περνάει και που δεν είναι άλλο από το μαγικό βλέμμα του ίδιου του σινεμά.

Berlinale 2025/ Διαγωνιστικό