«Λένε ότι είμαι τρελή. Κυκλοθυμική, ασταθής και δυσάρεστη. Ε, λοιπόν, ας τους να λένε. Το αντέχω. Μόνο ένας άνθρωπος μπορεί να με πληγώσει: Το όνομά του είναι Άιντα Λουπίνο».
Άιντα Λουπίνο (1918-1995)
Ο Μάρτιν Σκορσέζε έχει εκφράσει την αγάπη του για την Ida Lupino / Άιντα Λουπίνο: «Οι ταινίες της είναι υπέροχα έργα δωματίου, με θέματα προκλητικά, κι ένα καθαρό στυλ, σχεδόν σαν ντοκιμαντέρ, ένα μοναδικό επίτευγμα στο αμερικανικό σινεμά».
Η Άιντα Λουπίνο ή αλλιώς «μητέρα», όπως επιθυμούσε να την αποκαλούν στα ανδροκρατούμενα πλατό του ‘50, ήταν μια γυναίκα ατρόμητη. Υπέγραψε ανεξάρτητες ταινίες για θέματα ταμπού, όπως ο βιασμός, η διγαμία και το ακραίο έγκλημα, που την έφερναν συχνά σε αντιπαράθεση με τους περιορισμούς του κώδικα Χέιζ.
Γεννήθηκε το 1918 στο Λονδίνο κι έκανε το ντεμπούτο της ως ηθοποιός σε εφηβική ηλικία. Όταν μετακόμισε στο Χόλιγουντ είχε ήδη την ταμπέλα της «Αγγλίδας Τζιν Χάρλοου». Υπέγραψε συμβόλαια με μεγάλα στούντιο για ρόλους ενζενί και φαμ φατάλ, όμως η Λουπίνο ήταν προορισμένη να κάνει τη διαφορά. Ίδρυσε μαζί με τον τότε σύζυγό της Κόλιερ Γιανγκ την εταιρεία παραγωγής The Filmakers και σκηνοθέτησε έξι ταινίες, σε μια εποχή που οι γυναίκες είχαν ρόλο μόνο μπροστά από την κάμερα.
Το σινεμά της αλλάζει τους όρους του κοινωνικού μελοδράματος και φλερτάρει με τη σκοτεινή πλευρά του ανθρώπου.
Στο ευαίσθητο και προσωπικό δράμα Never Fear (1949) αφηγείται την ιστορία μιας νεαρής χορεύτριας που παλεύει να αναρρώσει από πολιομυελίτιδα, όπως έκανε και η ίδια στο παρελθόν.
Το εξαιρετικής έντασης The Hitchhiker (1953), που θεωρείται από τα πρώτα φιλμ νουάρ σκηνοθετημένα από γυναίκα, είναι βασισμένο σε αληθινή ιστορία κι ακολουθεί τα χνάρια ενός κατά συρροή δολοφόνου που περιπλανιέται στην έρημο της Καλιφόρνια έχοντας ως ομήρους δύο άνδρες.
Με το The Bigamist (1953), η Λουπίνο προσεγγίζει ψύχραιμα ένα αμφιλεγόμενο κοινωνικό θέμα, τη διγαμία, και υποδύεται έναν από τους τρεις πρωταγωνιστικούς ρόλους.
«Μέσα μου έχω ένα μικρό μαύρο διάβολο. Μερικές φορές πρέπει να τον πολεμώ», έλεγε η ίδια. Πάλεψε με το αλκοόλ, την κατάθλιψη και τον καρκίνο. Οι τίτλοι τέλους της συναρπαστικής ζωής της έπεσαν το 1995 στο Λος Άντζελες.
(δ.τ.)
