(με αφορμή την ταινία Kippur)

Ο Samuel Fuller ήταν ένας πολύ γενναιόδωρος άνθρωπος και τον αγαπούσα πολύ. Όταν αρχίσαμε να προετοιμάζουμε το Flavius Josephus για τον εβραϊκό πόλεμο [σ.τ.μ. ο Samuel Fuller ήταν ηθοποιός στην ταινία Birth of Golem και στην παράσταση Metamorphosis of a Melody που δόθηκε στη Gibellina, και η οποία έχει καταγραφεί σε ντοκιμαντέρ], αισθάνθηκα ότι υπήρχε μια πολύ στενή σχέση μεταξύ μας. Γιατί όταν του πρόσφερα τον ρόλο του Flavius, συμβουλεύτηκε το αρχείο του και μαντέψτε τι έγινε. Βρήκε το βιβλίο του Flavius από το οποίο κρατούσε σημειώσεις πριν 30 χρόνια. Έτσι ο εβραϊκός πόλεμος το 70 π.χ., ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος στον οποίο συμμετείχε και ο πόλεμος του Kippur ήταν τα συνήθη θέματα συζητήσεις μεταξύ μας. Τα λόγια του για να κάνω αυτή τη ταινία ήταν πολύ σημαντικά για μένα: νομίζω ότι με καταλάβαινε ….
Είδα πολλές πολεμικές ταινίες πριν κάνω το Kippur, παρόλο που οι πολεμικές ταινίες δεν ήταν το κινηματογραφικό μου είδος. Υπήρχαν πολεμικές ταινίες οι οποίες δεν μου άρεσαν ενώ άλλες τις λάτρευα επειδή είχαν κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία. Για παράδειγμα, νομίζω ως κάποιος που είχε άμεση εμπειρία, ότι ο Fuller αντιλαμβανόταν ότι ένας πόλεμος δεν είναι ποτέ αυτό που βλέπουμε σε μία ταινία. Δυο γραμμές τανκ σε παράταξη η μια απέναντι από την άλλη σε μια κλασική θέση μάχη- Όχι ποτέ δεν είναι έτσι.
Ο πόλεμος είναι ένα μεγαλειώδες, εξαιρετικά χαώδες γεγονός -και το χάος είναι μια από τις πολύ δύσκολες καταστάσεις για να οργανωθούν στην οθόνη. Η οργάνωση και η τάξη είναι εύκολες στο να αναπαρασταθούν. Βάζεις τα τανκ στη σειρά και γυρίζεις -όμως ποτέ δεν είναι έτσι. Το κοινό μπορεί να δει πολλές πολεμικές ταινίες -και αυτό είναι κάτι που δύσκολα ευαισθητοποιεί τους θεατές στην αληθινή ουσία μιάς πολεμικής σύγκρουσης. Σε τελική ανάλυση, ο πόλεμος είναι χάος και διαταραχή της κανονικότητας -και η μια πλευρά κερδίζει την μάχη (παρά την αποδιοργάνωση που την χαρακτηρίζει) γιατί αυτοί είναι πιο έξυπνοι και πιο δυνατοί. Όμως η σύγχυση υπάρχει πάντα.
Το χάος ήταν ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα που αντιμετώπισα κατά την σκηνοθεσία αυτής της ταινίας. Ο Fuller, ο Kubrick στο Paths of glory που είναι μια πολύ δυνατή ταινία και η Apocalypse Now του Coppola με επηρέασαν ιδιαίτερα, κυρίως λόγω των σχέσεων (σαν αυτές που μπορείς να δεις και στο Kippur) μεταξύ μίας μικρής ομάδας ανθρώπων.
Για να κάνεις μία πολεμική ταινία θα πρέπει να' σαι φιλόδοξος και ολιγαρκής, ταυτόχρονα θα πρέπει να ασχοληθεί με μικρή ομάδα ανθρώπων, που αργότερα θα εξελιχθούν και θα δημιουργήσουν ένα περιεχόμενο.
Θυμάμαι ότι είχα δώσει στο Fuller μια περίληψη 30 σελίδων όταν ήμασταν στο Gibellina και πραγματικά με ενθάρρυνε να συνεχίσω.

[Συνέντευξη του Amos Gitai στο δίγλωσσο (αγγλικά -ιταλικά) περιοδικό Multisala (Settembre -Ottobre 2000)]