Ο Jacques Demy (1931-1993) υπήρξε ένας από τους πιο αγαπημένους και ταυτόχρονα πιο παραγνωρισμένους σκηνοθέτες της εποχής της Νουβέλ Βαγκ. Xωρίς να προσχωρήσει στην άτυπη ομάδα των Cahiers, στην οποία για ένα σύντομο χρονικό διάστημα "ανήκαν" ο Godard, o Rivette, o Truffaut, ο Chabrol, παρέμεινε στις παρυφές της γαλλικής πρωτοπορίας, γυρίζοντας διεθνείς επιτυχίες -όπως Οι ομπρέλες του Χερβούργου- και ταινίες γοητευτικές, φαντασμαγορικές και αταξινόμητες -όπως Ο μαγικός αυλός ή H τομαρού.
Aρχισε να γυρίζει ταινίες μικρού μήκους από το 1956, επιδεικνύοντας έναν ιδιότυπο ανθρωπισμό, ο οποίος παρέμεινε έως το τέλος ένα από τα χαρακτηριστικά του.
Το 1961 γύρισε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, τη Λόλα, με πρωταγωνίστρια την Anouk Aimee, σημειώνοντας μια μεγάλη λαϊκή επιτυχία, σε μια εποχή καμπής για τη γαλλική κοινωνία και τον κινηματογράφο. Μερικές από τις επόμενες ταινίες του -Το λιμάνι των αγγέλων, με τη Jeanne Moreau σ' έναν από τους ωραιότερους ρόλους της, Οι δεσποινίδες του Ροσφόρ, Το φωτομοντέλο- έβγαλαν τον γαλλικό κινηματογράφο από τα στενά όρια της γεωγραφίας του και τον απάλλαξαν από την έμμονη ιδέα της εντοπιότητας.
Ο Jacques Demy, όπως υποστήριξαν άλλωστε πολλές φορές οι συντάκτες των Cahiers du Cinema, αφομοίωσε με μέτρο και με χάρη την παράδοση του Χόλιγουντ και συναρμολόγησε ένα ολόκληρο κινηματογραφικό είδος, το γαλλικό μιούζικαλ.
Με δάνεια από την όπερα, τα ρομάντζα, τα παραμύθια, τα κόμικς, τη λαϊκή κουλτούρα, το σταρ-σίστεμ, την επικαιρότητα, ο Jacques Demy έχτισε έναν ολόκληρο κόσμο, τον κόσμο του, τον οποίον εκθέτει και αναλύει με τρυφερότητα η Agnes Varda στην ταινία της L' univers de Jacques Demy.
Σ' αυτό τον κόσμο, που εκρήγνυται μέσα σε εκτυφλωτικά χρώματα -ακόμα και στις ασπρόμαυρες ταινίες το φως είναι εκθαμβωτικό- η χαρά της ζωής διαδέχεται την τραγωδία και η λάμψη διαλύει το σκοτάδι: ο Jacques Demy, με τις "τραγουδιστές" ταινίες του προκαλεί ευφορία και πίκρα, γαλήνη και ανησυχία? ένα γνήσιο κινηματογραφικό συναίσθημα.

(δ.τ.)