Ο Ζουλάφσκι είναι ένας: είναι ο κινηματογραφιστής που αγαπάει τις γυναίκες που καλπάζουν µόνες στους δρόµους. Τις γυναίκες εκείνες που ουρλιάζουν λυσσασμένα, όπως τα πληγωμένα αγρίµια στην νύχτα, που θρηνούν απεγνωσμένα για ό, τι αμετάκλητα χάνεται µέσα στο χρόνο, τις γυναίκες που τις καταδιώκει ένας άλλος εαυτός τους στους λαβύρινθους µιας απόκοσµης πόλης, που το κορµί τους σφαδάζει αναζητώντας µια απραγματοποίητη εξάγνιση, µια νέα αρχή ζωής.
Τις γυναίκες εκείνες που θαµπώνουν από τρόµο τα µάτια των άλλων, που εξουθενώνουν κάθε φαντασία που πάει να ερµηνεύσει τον παροξυσµό τους, που αποδέχονται κάθε ρόλο, ανατινάζοντάς τον στο τέλος σε ασυγκράτητους σπασµούς υστερίας, σπασµούς που ξεπερνούν και εκτοπίζουν κάθε δυνατή προσδοκία υποταγής.
Τα βασικά πρόσωπα των ταινιών του Ζουλάφσκι, είναι πάντα τρία, δύο αντίζηλοι άντρες και µια γυναίκα, που αντίθετα με τους ήρωες του Ντοστογιέφσκι, δεν καθυστερούν, δεν αναρωτιούνται για το νόηµα της ζωής, αλλά βιάζονται συνεχώς, χυµούν µπροστά, πάντα µπροστά, τραβούν τις κουρτίνες και ψάχνουν τον άνθρωπό τους, τρέχουν στους σκοτεινους δρόµους καταδιώκοντας ο ένας τον άλλον, διεκδικούν βάναυσα αυτό που θέλουν, βρίσκονται σε διαρκή σύγκρουση μεταξύ τους, είναι αµείλικτοι στις αποφάσεις τους, συµπεριφέρονται σαν κάθε στιγµή τους νάναι κι η τελευταία και αντιµετωπίζουν το κάθε τι τόσο ανυπόµονα, που στο τέλος το καταστρέφουν.
Ο Ζουλάφσκι δεν θρηνεί μια χαµένη κατάσταση ιδεώδους επικοινωνίας, αλλά µε τρόπο εκφραστικά βίαιο αναρωτιέται: µπορούν ακόµα οι άνθρωποι να παθιάζονται µε το αντικείµενο της δραστηριότητάς τους; Μπορούν ακόµα οι σκηνοθέτες να ερωτεύονται την ηρωίδα -πρωταγωνίστριά τους; Μπορούν οι καλλιτέχνες να αφοσιώνονται στην πραγµάτωση του έργου τους µε οποιοδήποτε τίµηµα; Μπορεί άραγε η σύγχρονη τέχνη να κλονίσει τις κατεστηµένες αξίες ή τις αδράνειες; Υπάρχουν τέτοιες αξίες; Και τέλος, µπορούν ακόµα οι σηµερινοί θεατές να διαθέτουν εκείνη την δεκτικότητα που θα τους επιτρέψει ν' αναστατωθούν από ένα διεγερμένο, «δαιμονισμένο», αλλοπρόσαλλο πρόσωπο, από ένα κορµί που δονείται στην οθόνη;

Σωτήρης Ζήκος