Ο Σταύρος Καπλανίδης είχε σπουδάσει κινηματογράφο στη Γαλλία. Ζούσε και εργαζόταν στο Παρίσι έως το 1975 που επέστρεψε στην Ελλάδα.
Είχε εργαστεί σαν βοηθός σκηνοθέτη σε πολλές ελληνικές και ξένες παραγωγές («Mεγαλέξανδρος» του Θόδωρου Aγγελόπουλου, «Λούφα και παραλλαγή» του Nίκου Περάκη, «Fedora» του Billy Wilder, «Midnight express» του Alan Parker κ.ά.). Επίσης, συνεργάστηκε με τους: Ανιές Βαρντά, Σταύρο Τορνέ, Σταύρο Τσιώλη, Δήμο Αβδελιώδη και άλλους.
Ταινίες του όπως οι, «Les Amants Terribles» (Οι τρομεροί εραστές), «O Λούσιας», «Tα πουλιά εδώ δεν πετούν...», «Σταύρος Tορνές: O φτωχός κυνηγός του νότου» διακρίθηκαν και βραβεύτηκαν σε Φεστιβάλ της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Το ντοκιμαντέρ του, με τίτλο «Play it again Χρήστο», για τον Χρήστο Βακαλόπουλο απέσπασε το Βραβείο κοινού στο 9ο Φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης το 2007. Επίσης, γύρισε σε μίνι τηλεοπτική σειρά τον «Λούσια» του Νίκου Χουλιαρά το 2009.
Τελευταία του ταινία ήταν η κωμωδία με τίτλο «Η Καντίνα», το 2009.
Ο Σταύρος Καπλανίδης είχε διατελέσει μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών, του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Κινηματογραφίας του YΠΠO και του διοικητικού συμβουλίου του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.
Ταινίες
Σταύρος Τορνές, ο φτωχός κυνηγός του νότου, 1994
Σταύρος Τορνές: Ένας μυθικός κινηματογραφιστής ή ένας κινηματογραφιστής-μύθος; Ίσως τίποτα απ' όλα αυτά, ίσως κάτι πολύ περισσότερο. Η ταινία επιχειρεί να προσεγγίσει τη ζωή και το έργο του Σταύρου Τορνέ: ψηλαφεί εικόνες του, αφουγκράζεται ψιθύρους του, εισχωρεί στις μνήμες φίλων του, ακολουθεί ίχνη του, για ν' αποτυπώσει το βιογραφικό πορτρέτο ενός κινηματογραφιστή που στάθηκε μέχρι το τέλος συνεπής σ' αυτά που είδε, έζησε και πίστεψε.
Play it again, Χρήστο, 2007
Η ταινία σκοπό έχει να συστήσει τον Xρήστο Bακαλόπουλο σε όσους δεν είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν και να κάνει ευρύτερα γνωστή την πολυσχιδή του δραστηριότητα και πνευματική πορεία στην τόσο σύντομη ζωή του (1956-1993). Κριτικός κινηματογράφου, παραγωγός ραδιοφωνικών εκπομπών, αρθρογράφος, συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης κινηματογραφικών ταινιών, μα, πάνω απ’ όλα, ένα ευαίσθητο και μαχητικό πνεύμα, που η καταλυτική του παρουσία, συμμετοχή και κριτική θεώρηση της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας (ιδίως στα ζητήματα πολιτισμού) σημάδεψε με υπόγειο τρόπο τη σκέψη στη χώρα μας, για σχεδόν είκοσι χρόνια (1974-1993). Ο λόγος του και τα σχόλιά του για τη ζωή και τον πολιτισμό αντηχούν καίρια και επίκαιρα ακόμη και σήμερα.
Το ντοκιμαντέρ απέσπασε το βραβείο κοινού στο 9ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης το 2007.
Anna Wich: Φωτογράφος, 2013
Η Άννα Βιχ ήταν μια Γερμανίδα φωτογράφος που, σχεδόν από τη Mεταπολίτευση, επέλεξε να ζήσει και να εργαστεί στην Αθήνα. Μακριά από την καρτποσταλική γραφικότητα, η Άννα Βιχ επέλεξε να φωτίσει περιφρονημένες όψεις της χώρας: την καθημερινότητα στην πόλη, τους τόπους και τους ανθρώπους της, τον παλαιό ελαιώνα που έχει μετατραπεί σε υποβαθμισμένη γειτονιά, αδέσποτες γάτες... Αλλά και την πραγματική σχέση της νέας Ελλάδας με την αρχαιότητα, καθώς επίσης και τη μαγεία της θάλασσας. Η δημιουργική ταυτότητα της Άννας Βιχ, ωστόσο, είναι η αφορμή για το ξεδίπλωμα ενός βαθύτερου προβληματισμού. Ενός προβληματισμού για την ταυτότητα μιας Γερμανίδας γεννημένης τη μεταπολεμική εποχή που, γαλουχημένη στην Ευρώπη της αμφισβήτησης, επιλέγει να ζήσει σε μια κλειστή, σχεδόν αγοραφοβική Ελλάδα. Αλλά και για την ταυτότητα της χώρας μας, που δεν κατάφερε να εμβαθύνει στις ιδέες της προόδου, της χειραφέτησης από τον εθνικό μύθο, της δημιουργικής συνομιλίας με τον δυτικό κόσμο στον οποίο επέλεξε να ανήκει... Ένα ντοκιμαντέρ για την απώλεια .
Ο Τέος και ο Σταύρος, 2019
Το τελευταίο κινηματογραφικό ντοκιμαντέρ του Σταύρου Καπλανίδη αφορά τα Εξάρχεια της μεταπολίτευσης και τον Τέο Ρόμβο, ένα από τα πρόσωπα της εναλλακτικής κουλτούρας με το οποίο συμπορεύτηκε στη ζωή του.
Ο κινηματογραφιστής Σταύρος Καπλανίδης συναντά στη Σύρο, όπου και κατοικεί, τον συγγραφέα Τέο Ρόμβο. Οι δυο τους έχουν διαγράψει μια μακρά κοινή πορεία: σχολείο, Παρίσι στα χρόνια της χούντας, στα στέκια της εναλλακτικής κουλτούρας, στα Εξάρχεια της Μεταπολίτευσης... Ένας απολογισμός ζωής που σκιαγραφεί το πορτρέτο δύο αδέσμευτων δημιουργών, με αναρχικές ιδέες, που δεν μπήκαν ποτέ σε καλούπια ούτε στη ζωή ούτε και στις τέχνες που υπηρέτησαν πιστά.
Η ταινία ολοκληρώθηκε με τις οδηγίες του Σταύρου Καπλανίδη από τον Χρόνη Θεοχάρη.
(δ.τ.)
