του Denis Villeneuve
(κριτική: Σωτήρης Ζήκος)
Πρόκειται για τη “δεύτερη σεζόν” συμπυκνωμένων “επεισοδίων” σε μια κινηματογραφική υπερπαραγωγή διάρκειας 166΄, μεταφοράς του δεύτερου μισού του μυθιστορήματος του Φρανκ Χέρμπερτ. Όπου σχεδόν όλα τα στοιχεία του θεάματος είναι μιας άλλης, παρελθούσας εποχής: ακόμη υπάρχουν αυτοκράτορες και αυλικοί, διάδοχοι και εκλεκτοί, ακόμη πολεμάνε με σπαθιά και παρατάσσονται σε διάταξη σε λεγεώνες. Κι όλες οι αναφορές και τα αξεσουάρ είναι αναχρονιστικά (προς τα πίσω στο χρόνο) για να θυμίζουν παλιά παραμύθια και θρύλους αλλά σ' ένα μυθοπλαστικό πλαίσιο όπου επικρατούν κάποιες τεχνολογικές συνθήκες του μέλλοντος.
Ο σκηνοθέτης και συν-σεναριογράφος είχε δηλώσει ότι το πρώτο μέρος ήταν το ορεκτικό και το επόμενο (αυτό) θα είναι το κυρίως γεύμα... άρα το τρίτο μέρος που αναγγέλεται στο φινάλε ως εκκρεμότητα όπου θα ακολουθήσει ένας “ιερός πόλεμος”θα είναι μάλλον το επιδόρπιο.
Ο Φέιντ Ράουθα, ο ψυχωτικός ανιψιός του Βαρώνου Χαρκόνεν, ο οποίος εμφανίζεται σαν μονομάχος σε ένα τεραστίων διαστάσεων “κολοσσαίον” (όπου σίγουρα οι θεατές στα πιο πάνω διαζώματα θα έβλεπαν τους μαχητές σε μέγεθος εντόμων) είναι πολύ κακός, πάρα πολύ κακός και εμφανισιακά άτριχος, χωρίς μαλλιά και χωρίς φρύδια, κάτι σαν Νοσφεράτου στο “ζωντανό”. Ο δε θείος του Βαρώνος Χαρκόνεν, που είναι κι αυτός πολύ κακός, αλλά όχι παρανοϊκός, είναι απίστευτα υπέρβαρος και πλαδαρός και μονίμως διασωληνωμένος -σαν τέρας εξωτικό. Ενώ οι καλοί ήρωες, όπως ο Εκλεκτός, έχουν γαλάζια μάτια αλλά πολύ γαλάζια μάτια -πιο γαλάζια δεν γίνεται!
O Ντενί Βιλνέβ είναι καλός στο να στήνει ένα επικών διαστάσεων σκηνικό με αχανή τοπία της ερήμου, φαραωνικά αρχιτεκτονήματα εξωτερικών και εσωτερικών χώρων, αιωρούμενα οχήματα... Εκεί που υστερεί είναι στη δημιουργία χαρακτήρων με τους οποίους να μπορεί να ταυτιστεί ή να αγαπήσει ο θεατής και να τους ακολουθήσει. Ακόμη και όταν έχει στη διάθεσή του ένα σωρό ηθοποιούς πρώτης κλάσης, δεν καταφέρνει να φτιάξει πάνω τους δυνατούς χαρακτήρες, είναι απλώς τα πιόνια στο παιχνίδι του, σε διαφορετικούς ρόλους και ο πρωταγωνιστής το avatar της δράσης.
