του Pedro Almodóvar
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

Αυτή η ταινία είναι μια επιστροφή στο μακρινό παρελθόν μου, στην αρχή της διαδρομής μου. Είναι ένα θέμα που μ’ αγγίζει. [Μ’ αυτή την ταινία] Αισθάνθηκα κάτι ιδιαίτερο, ένα είδος συμφιλίωσης με τις ρίζες μου. Γεννήθηκα στη La Mancha, έζησα στη Μαδρίτη, ταξίδεψα αρκετά, όμως αυτή η ταινία, πέρα απ’ όλα τα άλλα, με συμφιλιώνει με τη νεότητα μου.

Στη ταινία Volver μιλώ για τις γυναίκες που με περιτριγύριζαν όταν ήμουν παιδί. Με μεγάλωσαν γυναίκες -οι άνδρες ήταν στα χωράφια και πρακτικά δεν τους έβλεπα. Η ταινία αναφέρεται για το πώς μεγάλωσα ακούγοντας αυτές τις γυναίκες. Κάθε φορά που πήγαινα στις όχθες του ποταμού τις άκουγα να τραγουδούν –συνόδευα την μητέρα μου από πολύ μικρή ηλικία. Μ’ αυτό τον τρόπο έμαθα πολλά για τη δραματική τέχνη: υπάρχουν πολλοί γυναικείοι ρόλοι που έχω εμπνευστεί από τις αδελφές μου και τη μητέρα μου, από πρόσωπα που βασίζονται στην πραγματικότητα αν και ανήκουν στην επικράτεια της μυθοπλασίας. Υπάρχουν χαρακτήρες που δημιουργούν εξαιρετικές ιστορίες οι οποίες πάντα μ’ εντυπωσιάζουν.

Όταν ξεκίνησα να επεξεργάζομαι το σενάριο δεν σκαφτόμουνα την Carmen Maura. Το μόνο πρόσωπο που υπήρχε από τις απαρχές της ταινίας ήταν η Penelope Cruz όμως την έβλεπα ως κορίτσι. Ωστόσο καθώς η ταινία εξελισσόταν σε αντίθετη κατεύθυνση την τοποθέτησα στο ρόλο της νεαρής μητέρας. Μετά ήρθε η Carmen. Από τη στιγμή που η Penelope Cruz πήρε το ρόλο της μητέρας της Yohanas, σκέφθηκα να συμπεριλάβω την Carmen στο ρόλο της Lola.
Τις πέρασα από ακρόαση εξαιτίας κάποιων αμφιβολιών που είχα. Οι ακροάσεις ήταν εξαιρετικές. Αντιλήφθηκα ότι δεν θα μπορούσα να κάνω αυτή την ταινία χωρίς αυτές. Ήταν εξαιρετικά ευχάριστο για μένα να συνεργαστώ μαζί τους και αυτές ήθελαν να δουλέψουν μαζί. Πιστεύω ότι είναι ικανές να κάνουν οτιδήποτε θα ζητούσα και να τον κάνουν εξαιρετικά.

Όταν λέω ότι μιλώ για τον εαυτό μου στις ταινίες μου δεν εννοώ ότι οι ταινίες μου μιλούν για το παρελθόν. Οι ταινίες μου είναι μυθοπλασία, όμως είναι μια μυθοπλασία αληθοφανής. Γι’ αυτό η μυθοπλασία βασίζεται σε αληθινούς χαρακτήρες και σε πραγματικές καταστάσεις π.χ. στην μνήμη μου θυμάμαι ιστορίες που μου έχουν αφηγηθεί όταν ήμουν παιδί. Ωστόσο σ’ αυτή την ταινία λίγο ενδιαφέρει αν η ταινία μιλά για το παρελθόν, το παρόν ή το μέλλον. Για μένα οι ταινίες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είναι ενδείξεις για το τι πρόκειται να συμβεί στο μέλλον.
Όταν ξεκινώ μια νέα ταινία αυτή είναι η αρχή μιας νέας περιπέτειας: Δεν ξέρω που θα οδηγήσει, είναι αδύνατο να κανείς προβλέψει πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα. Από την άλλη όταν γράφω κάποια ιστορία αυτή για μένα αντιπροσωπεύει ένα αληθινό πάθος. Όσο αυτό το πάθος με οδηγεί θα συνεχίσω να κάνω ταινίες. Αυτό με ωθεί, όχι κάποια φιλοδοξία να κερδίσω βραβεία.

(αποσπάσματα από συνέντευξη τύπου στο φεστιβάλ Καννών 2006).