του Τάκη Κανελλόπουλου

26 Οκτωβρίου 1940. Σε ένα φυλάκιο στα Ελληνοαλβανικά σύνορα, η ζωή των στρατιωτικών κυλά ήρεμα. 29 Οκτωβρίου 1940. Έχει κηρυχθεί ο πόλεμος με τους Ιταλούς και οι στρατιώτες αλλάζουν μονάδες ανάλογα με την ειδικότητά τους . Άνοιξη 1941: Μετά την κατάκτηση της χώρας από τους Γερμανούς, οι στρατιώτες επιστρέφουν από τα μέτωπα του πολέμου, στα σπίτια τους με τα πόδια.
Στη μακεδονική επαρχία δύο ζευγάρια χωρίζουν με την έναρξη του πολέμου. Οι δύο άντρες πάνε στο μέτωπο της Αλβανίας. Πολεμούν πλάι-πλάι με τον δάσκαλο ο οποίος θα σκοτωθεί πρώτος. Στη συνέχεια, θα πέσουν και οι ίδιοι, το μέτωπο θα καταρρεύσει και το πένθος θα σκεπάσει τα πάντα.
Ο Τάκης Κανελλόπουλος του οποίου ο Ουρανός, η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, βρίσκεται πολύ συχνά στις λίστες των 10 καλύτερων ταινιών του ελληνικού κινηματογράφου, υπήρξε ένας μοναχικός και ιδιαίτερος δημιουργός. Στο έργο του ποιητικό ή συμβολικό, ρομαντικό ή νοσταλγικό, αισθαντικό ή ευαίσθητο, ρεαλιστικό ή μεταφορικό (όλα αυτά μαζί ή και τίποτα), αλλά σίγουρα νεωτερικό, κινηματογράφησε την ανθρώπινη εσωτερικότητα και τα ψυχικά της τοπία, με μια εκρηκτική λυρική δύναμη, γεγονός που το καθιστά μοναδικό στο σώμα της ελληνικής κινηματογραφίας.
Χαρακτηριστικό της οπτικής του η φράση: «...οι αιώνιες αλήθειες δεν έχουν χρόνο. Μια ανθισμένη κερασιά μια φουρτουνιασμένη θάλασσα, η δροσιά του νερού και το τραγούδι του ανέμου, θ’ αγγίζουν πάντα τους ανθρώπους, όπως τους αγγίζει η πίστη, ο έρωτας, ο θάνατος...».
Παίζουν Τάκης Εμμανουήλ, Φαίδων Γεωργίτσης, Ελένη Ζαφειρίου, Νίκη Τριανταφυλλίδη, Λάζος Τερζάς, Κώστας Καραγιώργης, Νίκος Τσαχιρίδης
ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ: 1962 ΠΕΚΚ (αργυρό βραβείο - φωτογραφίας) 1962 βραβείο φωτογραφίας στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, Συμμετοχή στο Φεστιβάλ της Νέας Υόρκης, 1963 Φεστιβάλ Νάπολης (αργυρό βραβείο) 1963 Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Καννών, 1964 Κρατικό Βραβείο (σκηνοθεσίας)

(πηγή δημοσιεύματα τύπου)