των Αλέξη Πόνσε & Κώστα Πλιάκου
Η ταινία είναι ένα μουσικό ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους για τον Παύλο Σιδηρόπουλο και για τη μουσική του κληρονομιά. Ο Σιδηρόπουλος υπήρξε πρωτοπόρος για την εποχή του, ανήσυχο πνεύμα που πειραματίστηκε όχι μόνο σε ό,τι αφορά στη μουσική και στη σύνθεση, αλλά και στην ηθοποιία, στην ποίηση και στη συγγραφή. Συνεργάτες του, αλλά κυρίως καλλιτέχνες επίγονοί του, μιλούν για το πώς η μουσική του έφτασε στις μέρες μας και εξηγούν πόσο και γιατί επηρέασε τις επόμενες γενιές. Ανέκδοτες φωτογραφίες, ντοκουμέντα από συναυλίες και υλικό από το προσωπικό αρχείο της οικογένειας εναλλάσσονται με τη μουσική και το λόγο.
Κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου, στο πλαίσιο του 15ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, οι σκηνοθέτες σχολίασαν τα του ντοκιμαντέρ. «Δεν μας ενδιέφερε να παρουσιάσουμε ροζ ιστορίες, πράγματα λίγο πολύ γνωστά, αλλά να αναδείξουμε όλη την γκάμα των μουσικών του τότε και του σήμερα. Συμπεριλάβαμε στην ταινία αρκετό αρχειακό υλικό, ποιήματα και animation», εξήγησε ο Αλέξης Πόνσε. Ο Κώστας Πλιάκος πρόσθεσε: «Μέρος του αρχειακού υλικού μας το παραχώρησε η οικογένεια του Σιδηρόπουλου, ενώ άλλο το βρήκαμε από συνεργάτες του, ξεχασμένο σε συρτάρια - κυρίως κείμενα, φωτογραφίες και ένα μικρό βίντεο. Βασιστήκαμε κυρίως σε αφηγήσεις ανθρώπων που έζησαν εκείνη την εποχή, καθώς και άλλων, που πήραν τη σκυτάλη και συνεχίζουν τη μουσική κληρονομιά του». Σύμφωνα με τον Αλέξη Πόνσε αυτό που έκανε ξεχωριστό τον καλλιτέχνη ήταν ότι «έκανε κάτι επαναστατικό βάζοντας ελληνικό στίχο στη ροκ». Ο ίδιος διευκρίνισε: «Δεν προσπαθήσαμε να ωραιοποιήσουμε το πρόσωπο, να κάνουμε έναν μύθο, αλλά να δείξουμε την πραγματικότητα». Στο σημείο αυτό, ο Κώστας Πλιάκος συμπλήρωσε: «Ο μύθος του Σιδηρόπουλου, όπως διαμορφώθηκε κυρίως μετά θάνατον, εξηγείται με σαφή τρόπο: ήταν αποτέλεσμα ενός εναλλακτικού μάρκετινγκ. Ο άνθρωπος αυτός πειραματίστηκε με τη δημοτική κουλτούρα, το λαϊκό τραγούδι, τη δεκαετία του '70, όταν δύσκολα γινόταν αυτό από άλλους καλλιτέχνες. Έβαλε με ολοκληρωμένο τρόπο τον ελληνικό στίχο στη ροκ φόρμα». Όσο για το εάν ο Παύλος Σιδηρόπουλος είναι επίκαιρος σήμερα, ο Κώστας Πλιάκος τόνισε: «Το πνεύμα της πλατείας Εξαρχείων που τροφοδότησε με ενέργεια τις επόμενες γενιές, αναβιώνει σήμερα. Πολύς κόσμος ψάχνει το παρελθόν και ανακαλύπτει αυτούς τους ανθρώπους. Είναι ενδιαφέρον ότι ο Σιδηρόπουλος μιλάει για τον Αλί, μετανάστη από τις αραβικές χώρες, το '87- '88, εποχή που δεν υπήρχε ακόμη μεταναστευτικό ζήτημα στην Ελλάδα, αυτός όμως το έβλεπε ήδη από τότε να έρχεται».
(πηγή δ.τ.)
