του Σταύρου Ψυλλάκη

«Συμβιώνοντας με τον καρκίνο είναι μια συγκλονιστική εμπειρία αυτογνωσίας σ’ ένα υποθηκευμένο μέλλον. Ένα μοναδικό σημείο ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο. Ο καρκινοπαθής πορεύεται μεταξύ μιας εσωτερικότητας, αυτογνωσίας, εγρήγορσης, εξαιρετικής ευαισθησίας και παράνοιας, βαδίζοντας προς τα πίσω με διεισδυτικό βλέμμα και οξύτατη προσοχή».
Ιωάννα Καρυστιάνη

Με αφετηρία γιατρούς και προσωπικό του αντικαρκινικού νοσοκομείου Μεταξά που πάσχουν οι ίδιοι από καρκίνο, παρακολουθούμε αυτήν τη ξεχωριστή ομάδα ασθενών καθώς συνεχίζουν να εργάζονται στο νοσοκομείο. Από το σοκ της πρώτης φοράς που το ακούει κάποιος, έως την εμπειρία του «... έμαθα να ακούω το χρόνο», ο καρκίνος από απειλή θανάτου γίνεται δάσκαλος ζωής γι’ αυτούς τους ανθρώπους, όχι μόνο προσθέτοντας χρόνια στη ζωή τους, αλλά και προσθέτοντας Ζωή στα χρόνια τους.
Ο σκηνοθέτης της ταινίας Σταύρος Ψυλλάκης, σε συνέντευξη τύπου κατά τη διάρκεια του 14ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσσαλονίκης (2012) δηλώνει: «[Το ντοκιμαντέρ] Δεν καταπιάνεται με τον καρκίνο από ιατρική άποψη, ούτε ασχολείται με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς στα νοσοκομεία. Παίρνοντας ως αφορμή την οριακή κατάσταση του καρκίνου, η αναγγελία του οποίου σε φέρνει αντιμέτωπο με το θάνατο, η ταινία γίνεται ένας στοχασμός πάνω στην ίδια τη ζωή, στην οποία ελλοχεύει πάντα η τραγωδία. Διαθέτει όλη την ωμότητα που χαρακτηρίζει το τραγικό γεγονός της αρρώστιας, ενώ αποκαλύπτει όλη τη ζωντάνια που μπορούν να σου προσφέρουν αυτοί οι άνθρωποι που συμμετέχουν στην ταινία. Μάλιστα, δε θα ξεχάσω μια φίλη που βρισκόταν στο τελικό στάδιο της ασθένειας, η οποία μου είπε πως θέλει να βλέπει κάθε μέρα την ταινία για να παίρνει δύναμη ζωής.
(...)  Δεν ξέρω πώς είναι οργανωμένες οι δικές μου άμυνες πάνω στο θέμα του θανάτου, κάθε άνθρωπος το διαπραγματεύεται διαφορετικά. Αν θέλετε μάλιστα, μπορούμε να πούμε ότι όλος ο πολιτισμός μας αποτελεί ένα εξορκισμό αυτού του πράγματος. Παρόλα αυτά, δεν υπήρξε ούτε μία στιγμή που να αντικρίσω αυτούς τους ανθρώπους με οίκτο ή ως μελλοθανάτους. Υπήρχε κάτι σπλαχνικό ανάμεσά μας, που είχε να κάνει με τα παθήματα της ζωής».

(πηγή δελτίο τύπου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσσαλονίκης)