του Νίκου Νταγιαντά
Η ταινία παρακολουθεί τον 35χρονο Θοδωρή, ο οποίος εγκαθίσταται στο απομακρυσμένο νησί της Ικαρίας με σκοπό να ζήσει από τη γη. Εκεί ανακαλύπτει μια κοινωνία που στηρίζεται στην αυτονομία και τη συνεργασία, και ανθρώπους που ζουν περισσότερο –και καλύτερα– από οποιονδήποτε άλλον, καθιστώντας το νησί μία από τις ελάχιστες «μπλε ζώνες» του πλανήτη, όπου οι κάτοικοι απολαμβάνουν ιδιαίτερη μακροζωία. Ο σκηνοθέτης διερευνά τα μυστικά της Ικαρίας, ανακαλύπτοντας πώς οι ριζικά διαφορετικές ζωές των κατοίκων του νησιού μάς αφορούν άμεσα, ιδιαίτερα σε περιόδους οικονομικής και κοινωνικής αναταραχής.
Σε συνέντευξη Τύπου κατά τη διάρκεια του 15ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, ο Νίκος Νταγιαντάς δηλώνει σχετικά: «Ο λόγος [που έκανα αυτη την ταινία] ήταν ότι μέχρι τότε στην επαγγελματική μου πορεία έκανα ό,τι μπορούσα για να επιβιώσω και συνειδητοποίησα ότι κρέμομαι από μια κλωστή. Αν κάποια στιγμή κατέρρεε η ΕΡΤ και δεν μπορούσα να κάνω ντοκιμαντέρ, μάλλον θα ασχολιόμουν με γάμους και βαφτίσεις για να επιβιώσω. Πήγα στην Ικαρία λοιπόν μην ξέροντας εάν θα έχω την ευκαιρία να κάνω άλλη ταινία μετά από αυτή. Ένιωθα ότι δεν έχω κανέναν έλεγχο στη ζωή μου... Εκεί, όμως, διαπίστωσα ότι οι άνθρωποι δεν μιλούσαν για κρίση, αλλά για πράγματα απλά: τα ζώα τους, τα χωράφια, το διπλανό χωριό που θέλει να αλλάξει όνομα... Εκεί οι άνθρωποι παράγουν το μεγαλύτερο μέρος της τροφής τους και κάνουν περισσότερα από ένα επαγγέλματα. Ο κεντρικός ήρωας της ταινίας έχει ζώα, ελιές, αμπέλια, μέλισσες, ένα μαγαζί, κάνει και μεταφορές. Σκέφτηκα λοιπόν ότι κι εγώ θα θελα να μάθω περισσότερα, να ξεφύγω από το ένα που ξέρω να κάνω.
Στην πορεία προέκυψε και η φιλοσοφική αναζήτηση. «Οι Ικαριώτες ζουν με βάση τις κύριες φιλοσοφικές θέσεις των αρχαίων Ελλήνων - ‘’τα πάντα ρει’’, ‘’παν μέτρον άριστον’’-, μόνο που γι’ αυτούς δεν είναι θεωρία, είναι βίωμα. Ήθελα όλα αυτά να τα συμπυκνώσω σε ένα ‘’χάπι’’ με μορφή ταινίας, προκειμένου να αλλάξει οπτική γωνία ο κόσμος επάνω στο θέμα», σημειώνει σχετικά ο σκηνοθέτης.
Στην ταινία απονεμήθηκε το βραβείο τηλεοπτικής προβολής της ΕΡΤ3 σε ντοκιμαντέρ της ενότητας «Κοινωνία και Περιβάλλον» και το βραβείο της WWF του 15ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ.
(πηγή δ.τ.)
