του Σπύρου Σταθουλόπουλου
(αποσπάσματα από μια συνέντευξη)

Μετά την πρώτη μου ταινία που έκανα στην Κολομβία ( με τίτλο PVC-1 σ.τ.ε.), την πατρίδα της μητέρας μου, αισθάνθηκα ότι είχε έρθει η ώρα να κάνω μια ταινία και για την πατρίδα του πατέρα μου. Η ιδέα για την ταινία σχετιζόταν με την ανάμνηση της θέας των Μετεώρων. Για μένα συμβολίζουν δύο τελείως διαφορετικούς κόσμους: από την μια πλευρά την ατομικότητα της αγροτικής ζωής που είναι παρούσα στην κοιλάδα των Μετεώρων, και από την άλλη τη μοναστική ζωή όπως τη ζουν στα μοναστήρια πάνω στους βράχους των μετεώρων.
Οι πρωταγωνίστριες της ταινίας βρίσκονται μετέωροι ανάμεσα σε δύο κόσμους: ενάντια στην ίδια τη θέλησή τους, ο μοναχός Θεόδωρος και η μοναχή Ουρανία δεν έχουν κατορθώσει να αποσπασθούν τελείως από τη γήινη ύπαρξη τους. Σύμφωνα με το μοναχισμό, η σαρκική επιθυμία αντιπροσωπεύει ένα εμπόδιο στο δρόμο προς ένα υψηλότερο σκοπό, ενώ για την αναπαραγωγή των αγροτών αυτή η επιθυμία είναι ένα ουσιαστικό στοιχείο του κύκλου της ζωής. Και οι δύο οπτικές έχουν μια πνευματική φύση, διαφέρουν όμως στην έκφραση τους.
Για μένα η σαρκική επιθυμία δεν πρέπει να γίνει αντιληπτή απλώς και μόνο ως αμαρτία. Παλεύουν με τον εαυτό τους, αγωνίζονται και ακόμα δεν έχουν βρει τον προορισμό τους. Φθάνουν σ΄ ένα σταυροδρόμι όπου πρέπει να πάρουν μια απόφαση.
Αυτή η μάχη σημαδεύεται από την εμβληματική τοπογραφία των Μετεώρων. Η εικόνα των αιωρούμενων μοναστηριών είναι μια αλληγορία για την ανθρώπινη ψυχή που αέναα αιωρείται ανάμεσα στο πνευματικό και το κοσμικό.
(…) Για ορθόδοξους μοναχούς, η σαρκική επιθυμία είναι αμαρτία. Η αναπόφευκτή συνέπεια του να παραδοθεί κάποιος σ’ αυτή την επιθυμία είναι να αποχωρήσει από τη μοναστική κοινότητα. Η Ορθοδοξία δεν είναι η θρησκεία της τιμωρίας. Ένα άτομο που αντιμετωπίζει μια σύγκρουση, είτε είναι ένας μοναχός είτε όχι, πρέπει να ψάξει τον εαυτό και να βρει το αληθινό νόημα των συναισθημάτων και των πιστεύω του: αν είναι ειλικρινή ή αν είναι επιφανειακά. Υπό αυτή την έννοια, η σαρκική επιθυμία στην ταινία, δεν αντιπροσωπεύει μόνο την αμαρτία. Αντιμετωπίζοντας ένα δίλημμα, ένας μοναχός πρέπει να κατανοήσει ποιο είναι το θέλημα του Θεού. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα οδυνηρή εσωτερική σύγκρουση: να πρέπει να αποφασίσεις που ανήκεις.
(…) Όσον αφορά την οπτική διάσταση της ταινίας, σκέφτηκα ότι η χρήση ορθόδοξων αγιογραφιών, θα ήταν οπτικά ένα ιδανικό μέσο για την αφήγηση της ιστορίας, λαμβάνοντας υπόψη και το ότι ανήκουν στο κόσμο όπου η ιστορία διαδραματίζεται. Όμως για να επιτευχθεί η μεγαλύτερη οπτική αφηγηματική δύναμη αυτού του μηχανισμού δημιούργησα τις «Κινούμενες Ορθόδοξες Βυζαντινές Εικόνες».
Η χρήση του animation γίνεται για να μεταφέρω τις εσωτερικές σκέψεις και τα συναισθήματα των χαρακτήρων αλλά και ως μια πλατφόρμα όπου η ιστορία θα μπορούσε να αναπτυχθεί. Τα κινούμενα σχέδια επίσης χρησιμοποιούνται και ως μια αναφορά σε άλλους μύθους και αλληγορίες είτε ελληνικής προέλευσης είτε από την Βίβλο, που υπογραμμίζουν πλευρές της ιστορίας: όπως είναι ο Αχιλλέας και η χελώνα, ο Θησέας και η Αριάδνη, ο λαβύρινθος του Μινώταυρου, η λύτρωση μέσω του αίματος του Χριστού, και φυσικά, η ιστορία του Αδάμ και της Εύας.
(…) Το φως σ’ αυτή την περιοχή είναι εξαιρετικά ασυνήθιστο, ιδίως κατά τη αλλαγή από την άνοιξη στο καλοκαίρι. Το καλοκαίρι κυριαρχεί ένας ουρανός χωρίς σύννεφα, ωστόσο στα τέλη της άνοιξης ο ουρανός μπορεί να αποκτήσει σχεδόν μυθολογικές διαστάσεις. Το πρωί, μια βαριά ομίχλη αιωρείται πάνω από την κοιλάδα των Μετεώρων, δημιουργώντας μια δυσοίωνη και στοχαστική ατμόσφαιρα. Αργότερα, κατά τη διάρκεια της ημέρας, τα σύννεφα δίνουν τη θέση τους στον ήλιο και ο ουρανός γίνεται απίστευτα ευκρινής και καθαρός, η δε θερμοκρασία φτάνει και πάνω από 40 βαθμούς. Ο στόχος ήταν να συλλάβω αυτή την αλλαγή που γίνεται πάνω από τα Μετέωρα.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)