του Χρήστου Μασσαλά
(το σημείωμα του σκηνοθέτη)

Όταν φτιάχνεις μια ταινία είναι σαν να ονειρεύεσαι με τα μάτια ανοιχτά. Και στις ταινίες, όπως στα όνειρα, ενώνεις κουκίδες -ασύνδετες ως εκείνη τη στιγμή- και προκύπτουν καινούργια σχήματα. Αυτά τα σχήματα κουβαλούν τη μυστηριώδη ουσία του κόσμου, του δικού σου κόσμου τουλάχιστον. Το όνειρο του Broadway ξεκίνησε 7 χρόνια πριν. Τα χρώματα ήταν κορεσμένα και τα συναισθήματα ήταν άλλοτε κόκκινα, άλλοτε μπλε και κάποιες φορές μύριζαν βενζίνη. Υπήρχαν χορευτές, υπήρχαν κλέφτες και η Αθήνα ήταν μια ηλιόλουστη σκηνή με τα μνημεία του 20ου αιώνα να στέκονται λαμπρά και σκουριασμένα. Ο κόσμος του Broadway άρχισε να χτίζεται μέσα στο κεφάλι μου, λίγο λίγο , μέσα στα χρόνια. Στο μεταξύ, έκανα κάποιες μικρού μήκους ταινίες και μέσα από αυτές γνώρισα τους ανθρώπους που θα γίνονταν η πολύτιμη συμμορία του Broadway, και μπρος και πίσω από την κάμερα. Στα αυτά χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από την πρώτη ονειροπόληση ο κόσμος έχει αλλάξει, παράξενα. Και μαζί του, η συλλογική μας φαντασία αναζητά καινούργιους ρυθμούς, καινούργιες ρίμες, παλιούς κόσμους και αστικούς μύθους για την νέα εποχή. Και όπως συμβαίνει με όλους τους αστικούς μύθους, ο μύθος του Broadway είναι όσο αληθινός όσο εμείς θέλουμε. Αν το πιστέψεις, μπορεί να δεις τις ταμπέλες να ανάβουν, η μία μετά την άλλη. Και ίσως αυτήν την φορά το αστέρι να είσαι εσύ.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)