(Φθινόπωρο)
του Özcan Alper
(αποσπάσματα από μια συνέντευξη)

Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ
Αυτό από τη μια έχει να κάνει με την προσωπική αίσθηση όμως πιστεύω πως συνδέεται και με το γεγονός της αναγκαιότητας του καθενός να συνειδητοποιήσει τη κουλτούρα του και τη γλώσσα του κατά τη διάρκεια της ύπαρξής του. Το να γνωρίσεις την ταυτότητα σου μέσω του παρελθόντος σου και της γης σου στην οποία γεννήθηκες. Αυτές οι ιδιαιτερότητες, οι μελωδίες των ανθρώπων, οι λέξεις της γης, του αέρα και της θάλασσας μετράνε για μένα. Είμαι επίσης πεπεισμένος πως όλοι οι τρόποι της επαρχιακής ζωής είναι κοινοί παντού σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Ο ΤΟΠΟΣ
Μόνο οι ηλικιωμένοι και τα παιδιά παραμένουν στα χωριά. Οι γενιές οι νεότερες φεύγουν για σπουδές στο Παν/μιο ή δουλεύουν σε μεγάλες πόλεις. Όμως κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, σχεδόν όλος ο κόσμος επιστρέφει σπίτι του και τότε ο πληθυσμός διπλασιάζεται. Οι χωρικοί είναι ως επί το πλείστον αγρότες και το εισόδημά από τη σκληρή δουλειά τους δεν αρκεί για να συντηρήσουν ολόκληρη την οικογένεια.

ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ
Η αντίδραση των Χαμσεν/ Hemshin ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, διότι όταν γύρισα την ταινία ‘Μomi’, οι ηγέτες των Χαμσέν έδειξαν πειραγμένοι και αντέδρασαν με αρνητικό τρόπο. Συνειδητοποίησα και αντιλήφθηκα πως με  το ‘Φθινόπωρο’ 8 χρόνια αργότερα, η αντίδραση τους ήταν εντελώς διαφορετική. Το γεγονός ότι έκανα κάτι γνώριμο με το τόπο και την κουλτούρα τους, το ότι έγιναν γνωστοί στην Τουρκία και στο εξωτερικό, τους γέμισε με περηφάνια και ευχαρίστηση. Οι ίδιοι άρχισαν να λένε ότι ξύπνησα και αναζωογόνησα  την κουλτούρα τους . Πιο συγκεκριμένα, οι νεαροί Χαμσέν, δείχνουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον και αρχίζουν να μελετούν τη διάλεκτό τους. Ένα σημαντικό μέρος της ταινίας αφορά το κόμμα της αριστεράς(τους σοσιαλιστές).Ένας λόγος παραπάνω που ενδιαφέρθηκαν και με υποστήριξαν.

ΤΟ ΝΕΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΣΙΝΕΜΑ
Πριν 15 χρόνια, οι άνθρωποι προκάλεσαν ένα καινούργιο κινηματογραφικό κίνημα στην Τουρκία. Δεν μπορώ να πω από την πλευρά μου εάν πρόκειται για μια νέα τάση ή όχι; ίσως να χρειάζεται να περιμένουμε για να δούμε….. Αυτό σημαίνει πως αν παρατηρήσουμε τα διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ, των τελευταίων ετών, το Τούρκικο σινεμά αναφέρεται όλο και περισσότερο. Όσοι το πραγματοποίησαν και προέρχονται από τη γενιά μου θεωρούνται ως η επέκταση αυτού του κινήματος. Ας πούμε ότι υπάρχει πραγματική πρόοδος προς το καλύτερο.
Σε σύγκριση με παλαιότερες εποχές, δεν μπορούμε πραγματικά να πούμε ότι υπάρχει μια πίεση που ασκείται στις ταινίες που δημιουργούνται. Όμως πιστεύω ότι ένα συγκεκριμένο είδος αυτοκριτικής ακόμα υπάρχει. Δε γνωρίζουμε πραγματικά τα όρια αυτής της πίεσης. Για παράδειγμα, εάν κάποιος θέλει να κάνει μια ταινία πάνω στο κουρδικό και αρμενικό ζήτημα ερχόμενοι ανοιχτά αντιμέτωποι με τις πεποιθήσεις του πληθυσμού και της κοινής γνώμης, κανείς δε γνωρίζει ποιες θα είναι οι επιπτώσεις.

(αποσπάσματα από συνέντευξη στο καναδικό περιοδικό Horizon Weekly. ελληνική μετάφραση δελτίο τύπου)