(Στη χώρα των άλλων)
του Hong Sang-Soo

Ένας τυπικός χαρακτηρισμός της ταινίας είναι κωμωδία, αλλά η ταινία, χωρίς ποτέ να απαρνείται τις όποιες κωμικές διαστάσεις της, είναι κυρίως ένα σχόλιο για τις άπειρες δυνατότητες της αφήγησης (κινηματογραφικής) και της δραματική πλοκή.
Πρόσωπο σημαδιακό, που θα κηρύξει την έναρξη της αφηγηματικής πλοκής είναι μια νεαρή σεναριογράφος, η οποία παγιδευμένη σ’ ένα ξενοδοχείο γράφει ως σενάριο, τις τρεις εκδοχές μιας ιστορίας. Σ’ αυτήν την ιστορία, μια γαλλίδα φθάνει σ’ ένα παραθαλάσσιο θέρετρο, όταν οι καλοκαιρινές διακοπές έχουν μόλις τελειώσει. Εκεί θα γνωρίσει και θα σχετιστεί μ’ ένα νεαρό ναυαγοσώστη. Σε κάθε ιστορία παραλλάσσονται οι ιδιοκτήτες της ξένης καθώς και το είδος των σχέσεων με τα πρόσωπα που την περιβάλλουν (όπως και η ποιότητα). Στην πρώτη εκδοχή της ιστορίας είναι σκηνοθέτης (προς αναζήτηση χώρου), στη δεύτερη σύζυγος που απατά τον σύζυγο της μ’ ένα κορεάτη, ενώ στην τρίτη εγκαταλελειμμένη και απελπισμένη γυναίκα προς αναζήτηση προορισμού. Απέναντι της βρίσκονται ως χαρακτήρες –πέραν του σταθερού και στις τρεις εκδοχές ναυαγοσώστη στο ρόλο τους σεξουαλικού πειρασμού –άνδρες που απελπισμένα αναζητούν να την κατακτήσουν.

Στο σύμπαν του κορεάτη Hong Sang-Soo οι άνδρες πάντα έχουν το ρόλο ενός ανεύθυνου και άπιστου καρδιο-κατακτητή -και γι' αυτό είναι πάντα ο ένας απο τους πυρήνες του κωμικού. Όμως είναι στις γυναίκες, που ο θεατής πρέπει να αναζητήσει τις απαντήσεις: στην περίπτωση μας στην γαλλίδα επισκέπτρια. Και οι τρεις απεικονίσεις της, στις εκδοχές της ιστορίας, θα πρέπει να θεωρηθούν όχι ως εναλλακτικές απεικονίσεις γυναικών αλλά μέρη- τμήματα μιας προσωπικότητας που αποκτά τις πλήρεις διαστάσεις της μόνο στο τελευταίο πλάνο της ταινίας.. Γι’ αυτό το πρόσωπο, η επανάληψη – παραλλαγή λειτουργεί σωρευτικά: στη ψυχρότητα και στοχαστική διάσταση της πρώτης εκδοχής, προστίθεται η ελαφρότητα και αναποφασιστικότητα, ενώ η τελευταία εκδοχή προσφέρει μια δραματική διάσταση: Στο τέλος η γυναίκα γίνεται ένας πολυδιάστατος με βάθος χαρακτήρας – εν αντιθέσει μ’ όλους τους άνδρες της ταινίας.
Το κωμικό της ταινίας, ασφαλώς συγγενικό μ’ αυτό του Woody Allen, στηρίζεται τόσο στη διαφορά, τη σύγκρουση (του ξένου με το κορεάτικο) αλλά και στη κωμική σχεδίαση της ανδρικής ανευθυνότητας και σεξουαλικής πείνας. Και φυσικά στην επανάληψη των βασικών επεισοδίων της σεξουαλικής προσέγγισης. Δοκιμάζοντας διάφορες εκδοχές στο πως ο ναυαγοσώστης –ο κρυφός αφανής ήρωας- αλληλεπιδρά με τη ηρωίδα, ο σκηνοθέτης μας αποκαλύπτει τις πολλαπλές εκδοχές της αλήθειας μέσα σε μια μυθοπλασία, σε μια κινηματογραφική ταινία: όλα τελικά είναι υπόθεση ενός σωστού συνδυασμού.

Δημήτρης Μπάμπας