(Ιστορίες της ζωής μας)
της Sarah Polley

«Δεν καταλαβαίνεις ότι είσαι μέρος σε μία ιστορία όταν τη ζεις. Μόνο μετά από αυτό, αφού τη ζήσεις γίνεται πραγματική ιστορία όταν τη διηγηθείς σε κάποιον ή στον ίδιο σου τον εαυτό».
Sarah Polley

Η Agata Smoluch Del Sorbo, στον κατάλογο του Φεστιβάλ του Τορόντο, σημειώνει σχετικά: «[Η Sarah Polley] Στις δύο πρώτες μεγάλου μήκους ταινίες της, το Away From Her και το Take This Waltz, απεικόνισε την πολυπλοκότητα της οικειότητας και της επιθυμίας, με ευγλωττία και με έλεγχο των κινηματογραφικών εκφραστικών της μέσων, όπως ένας έμπειρος σκηνοθέτης. Πιο συγκεκριμένα, στο Away From Her έθεσε ερωτήσεις σχετικά με το πώς μπορούμε να κατακτήσουμε την αυτογνωσία ή να επανεκτιμήσουμε τη ζωή μας, εάν προηγουμένως δεν μπορούμε να συμφιλιωθούμε με το παρελθόν μας. Η μνήμη είναι η Αλήθεια – ή τουλάχιστον η συναισθηματική αλήθεια. Και μόνο στην οικογένεια -και πουθενά αλλού-, αναμνήσεις, που είναι κοινές, αμφισβητούνται με τον πιο έντονο τρόπο.
Το Stories We Tell, το παρθενικό ταξίδι της Polley στον κόσμο των ντοκιμαντέρ, είναι στον πυρήνα του ένα δοκίμιο, σε προσωπικούς τόνους, για τα δυσεπίλυτα θέματα της αλήθειας και της μνήμης. Χρησιμοποιώντας ένα συνδυασμό από αρχειακό υλικό, φωτογραφίες και μαρτυρίες, σε μια μαγευτική οπτική σύζευξη, η Polley, κοιτώντας γεγονότα περασμένων δεκαετιών, εξετάζει τις διαφορετικές αφηγήσεις και τις διαφωνίες της ίδιας οικογένειας.
Οι απαντήσεις από τους "αφηγητές",  που έχουν επιλεγεί για να παρουσιάσουν δημόσια τη δική τους εκδοχή των πραγμάτων, είναι ειλικρινείς, αποκαλυπτικές, ακόμη και γοητευτικά αστείες. Το αποτέλεσμα είναι ένα ζωντανό και πλούσιο στην υφή του ντοκιμαντέρ, που συνδυάζει άψογα το παρελθόν και το παρόν, το πραγματικό και το φανταστικό. Χωρίς εντυπωσιασμούς και πλήρης δυνατών και γεμάτων ευαισθησία στιγμών, η ταινία είναι επίσης και ένας φόρος τιμής, γεμάτος αγάπη, σ’  έναν σημαντικό πρόσωπο,  που πλέον δεν είναι πια εδώ για να παρουσιάσει την εκδοχή της».