Αληθινός σινεφίλ είναι αυτός που βλέπει, βρέξει-χιονίσει, μία ή δύο τουλάχιστον από τις καινούριες ταινίες που παίζονται στις αίθουσες και τρεις ή τέσσερις στην οικιακή του οθόνη (video ή dvd) από αυτές που δεν πρόλαβε να δει. Κι ωστόσο παραμένει κολλημένος με τις ταινίες κάποιου κλασικού κινηματογραφικού είδους (π.χ. φιλμ-νουάρ, ασπρόμαυρα μελοδράματα, κωμωδίες του βωβού, γουέστερν, πολεμικών τεχνών -όπως ο Κουέντιν Ταραντίνο) ή με τις παλιές ταινίες κάποιου δημιουργού, που τις βλέπει και τις ξαναβλέπει κι ας τις ξέρει απ' έξω κι ανακατωτά. Εξαιρούνται οι ασπρόμαυρες ελληνθκές ταινίες που θεωρούνται πλέον τηλεοπτικά προϊόντα.
Συνεπής σινεφίλ είναι αυτός που δεν ανέχεται να βλέπει αγαπημένες του ταινίες σε τηλεοπτική προβολή με τις συνεχείς διακοπές για διαφημίσεις ή και δελτία ειδήσεων. Προτιμά να νοικιάσει από το VIDEO-DVD κλαμπ την ταινία και να τη δει όπως και όποτε γουστάρει, χωρίς περισπασμούς, ακόμα και την ίδια ώρα που την προβάλλει η τηλεόραση. Τέτοιο βίτσιο!
Πωρωμένος σινεφίλ είναι αυτός που συνδυάζει το πρώτο ερωτικό ραντεβού με την παρακολούθηση μιας ταινίας –μαζί και επηρεάζεται για την προοπτική αυτής της σχέσης από την απόκλιση ή σύγκλιση γούστου απέναντι στην ταινία που είδαν. Το να θεωρήσει ο άλλος ή η άλλη «πατάτα» την ταινία που εσύ λάτρεψες ή το αντίθετο, όσο μπακούρι κι αν είσαι, δεν γίνεται να μη ψυλλιαστείς ότι αυτή η ιστορία (σας) δεν οδηγεί πουθενά. Εκτός κι αν πας για γάμο-συμφέροντος.
Ψαγμένος σινεφίλ είναι αυτός που, στην ταινία Οι ονειροπόλοι του Μπερτολούτσι, όταν προβάλλεται εκείνο το πλάνο από παλιά ασπρόμαυρη ταινία μ' έναν ψεύτικο γορίλα και πέφτει η ερώτηση: για ποια ταινία πρόκειται; γέρνει και λέει αμέσως στο φίλο του δίπλα: Τώρα θα βγει μέσα από το γορίλα η Μαρλένε Ντίντριχ. Όπως και γίνεται. Παρεμπιπτόντως: παλιός σινεφίλ είναι αυτός που στην εν λόγω ταινία ξετρελαίνεται με τα βυζιά της νεαρής πρωταγωνίστριας γιατί του θυμίζουν τα βυζιά της Μαρίας Σνάιντερ στο Τελευταίο ταγκό στο Παρίσι, ενώ νέος σινεφίλ είναι αυτός που δεν του αρέσουν καθόλου αυτά τα βυζιά γιατί τα θεωρεί αταίριαστα με το σωματότυπο της ηθοποιού που είναι κορίτσι της γενιάς του.
Κριτικός σινεφίλ είναι αυτός που όταν δει μια ενδιαφέρουσα ταινία, δεν βιάζεται να τη διαβαθμίσει με μόνο κριτήριο αν του «άρεσε» αρκετά, πολύ ή πάρα πολύ. Γιατί ξέρει ότι αυτό μπορεί να είναι αποτέλεσμα ενός εύκολου και προσωρινού εντυπωσιασμού ή μπορεί να έχει σχέση με τη δεκτικότητα της στιγμής που είδε την ταινία. Και για αυτό θέλει να αποστασιοποιηθεί, να το σκεφτεί λίγο ή, αν εξακολουθεί να έχει αμφιβολίες, να την ξαναδεί. Κι όταν αποφανθεί, να έχει επιχειρήματα για να στηρίξει την άποψη του, που ίσως καταφέρουν να πείσουν και κάποιον άλλον. Ειδάλλως, περί γούστου (του καθενός) κολοκυθόπιτα. Εξ ου και οι γνωστές (σαν το παιχνίδι της κολοκυθιάς) βαθμολογήσεις.

Σωτήρης Ζήκος