b_505X0_505X0_16777215_00_images_1920_guest-of-honour.jpg 

Guest of Honour,  Atom Egoyan
Ο Jim και η κόρη του Veronica, δασκάλα μουσικής, βρίσκονται δέσμιοι περίπλοκων ιστοριών  και αλληλένδετων μυστικών. Μετά από μια φάρσα που καταλήγει άσχημα, η κόρη του Jim καταδικάζεται για κατάχρηση εξουσίας, με θύμα τον 17χρονο Clive. Ωστόσο, η Veronica είναι πεπεισμένη ότι πρέπει να τιμωρηθεί, αλλά για εγκλήματα που έχουν διαπραχθεί στο παρελθόν. Μπερδεμένος και απογοητευμένος από την αδιαλλαξία της Veronica, ο Jim αρχίζει να επηρεάζεται στη δουλειά του σαν επιθεωρητής τροφίμων...
Με τους David Thewlis, Laysla De Oliveira, Luke Wilson, Rossif Sutherland.
Ο σκηνοθέτης δηλώνει : “Πώς προσεγγίζουμε τα κομβικά σημεία των προσωπικών ιστοριών, όταν οι άνθρωποι στους οποίους ανήκουν αυτές οι ιστορίες δεν είναι πλέον παρόντες; “Κόλλησα” με την ιστορία ενός πατέρα και της κόρης του  που δρουν περίεργα για λόγους που δεν μπορούν να καταλάβουν. Υπάρχουν εκδοχές  των παρελθόντων τους που ανταγωνίζονται για να κερδίσουν την προσοχή. (...) Είμαι ενθουσιασμένος από την πολυπλοκότητα τού πώς τελικά αποκαλύπτεται η αλήθεια. Υπάρχουν πράγματα που ένας γονέας μπορεί να πει ένα παιδί και οι ιστορίες που τελικά έρχονται στην επιφάνεια πολύ καθυστερημένα”.
b_505X0_505X0_16777215_00_images_1920_the-painted-bird.jpg
The Painted Bird, Václav Marhoul
Βασισμένη στο φημισμένο μυθιστόρημα του Jerzy Kosinski, η ταινία είναι μια ασπρόμαυρη στα 35mm απεικόνιση της ατμόσφαιρας της άγριας και πρωτόγονης Ανατολικής Ευρώπης στο αιματηρό κλείσιμο του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Η αφήγηση παρακολουθεί το ταξίδι ενός αγοριού, που οι καταδιωκόμενοι γονείς του το δίνουν σε μια ηλικιωμένη. Η ηλικιωμένη πεθαίνει σύντομα και το αγόρι μένει μόνο του, περιπλανώμενο στην ύπαιθρο. Καθώς αγωνίζεται για να επιβιώσει, το αγόρι υποφέρει από την ασυνήθιστη διάχυτη βαρβαρότητα και γίνεται μάρτυρας της τρομακτικής βίας  αδίστακτων στρατιωτών, Ρώσων και Γερμανών. Όταν τελικά τελειώσει ο πόλεμος, το αγόρι έχει για πάντα αλλάξει.
Ο σκηνοθέτης δηλώνει: “Η ταινία δεν είναι μια πολεμική ταινία, ούτε μια ταινία για το ολοκαυτώμα -για μένα είναι μια εντελώς διαχρονική ιστορία. Για τον αγώνα ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως, το καλό και το κακό και πολλά άλλα. Η ιστορία μας αναγκάζει να κάνουμε στον εαυτό μας πολλές δυσάρεστες ερωτήσεις και να βρούμε κάποιες  πολύ οδυνηρές απαντήσεις. Δημιουργεί αμφιβολίες σχετικά με το σκοπό και τη μοίρα του είδους Homo sapiens, αμφιβολίες που πληγώνουν τόσο πολύ που κάποιος προσπαθεί να κρατηθεί από ο,τιδήποτε θετικό. Μόνο στο σκοτάδι μπορούμε να δούμε το φως.(...) Το λαμπερό μέσα από όλες τις φρίκες είναι, για μένα, ελπίδα. Για κάθε καλλιτέχνη, η αντιμετώπιση τέτοιων θεμάτων είναι σχεδόν πρόκληση ζωής ή θανάτου.

(πηγή κατάλογος Φεστιβάλ Βενετίας. επιμέλεια Δ.)