Είναι μέσα Οκτωβρίου στην Κύπρο και η ζέστη είναι σχεδόν τροπική. Οι ακτίνες του φθινοπωρινού ήλιου δεν έχουν την ένταση του καλοκαιριού. Η ατμόσφαιρα, όμως της θερινής ραστώνης και χαλαρότητας είναι διάχυτη στα γεμάτα από Ρώσους και Βρετανούς τουρίστες ξενοδοχεία της Λεμεσού.
Η εποχή δεν είναι η αρμόζουσα για ένα φεστιβάλ κινηματογράφου, και ούτε ο καιρός προδιαθέτει για κάτι τέτοιο.
Για τον κόσμο όμως που έχει μαζευτεί στην πλατεία Ηρώων, μπροστά απο το θέατρο Ριάλτο -ένα από τα τοπόσημα της πολιτιστικής ζωή της Κύπρου-, η προσμονή για την έναρξη του 9ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου είναι έκδηλη. Όταν το εντυπωσιακό σόου, που προβάλεται στην πρόσοψη του κινηματογράφου, ολοκληρωθεί και οι πόρτες του κινηματογράφου ανοίξουν, τότε όλες οι θέσεις του θα γεμίσουν από ανυπόμoνους νεαρούς θεατές.

Το πρόγραμμα
Έχοντας να αντιπαλέψει τόσο τις αντιξοότητες της ζέστης και του μακρού καλοκαιριού όσο και την απουσία παράδοσης -είναι μόλις 9 χρονών-, το φεστιβάλ, κάτω από την καλλιτεχνική διεύθυνση των Ιωακείμ Μυλωνά και της Αλεξίας Ρόιτερ, οργανώνει την πρότασή του. Χωρίς να βρεθεί μπροστά σε διακριτά τμήματα -εθνικό ή διεθνές- στο πρόγραμμα προβολών, ο θεατής κάθε μέρα παρακολουθεί μια σύνθεση ταινιών ελκυστική. Ταινίες animation (Entre Sombras / Between the Shadow), ντοκιμαντέρ (All on a Mardi Gras Day, Τέταρτος Τοίχος / Fourth Wall), δραματικές ταινίες (Contact, Duz, Istiot Zövqə Görə / Salt, Pepper to Taste), κωμωδίες (Boytime, To Plant a Flag), η εθνική κυπριακή συμμετοχή (Το Προφίλ / The Profile, Off Guard , Φιστίκια Αιγίνης / A Jar of Nuts, Wax and Feathers), ταινίες από το Ιράν, την Ελλάδα, τη Μεγάλη Βρετανία, την Ινδία, την Ευρώπη, από 38 διαφορετικές χώρες: το πρόγραμμα ως προς το ύφος, τους τόνους και τα είδη είναι πολυποίκιλο και πολύχρωμο. Και αυτό μοιάζει να αποτελεί έναν ισχυρό ελκυστικό παράγοντα για να γεμίσει η αίθουσα του Ριάλτο. Η εναλλαγή και ένας περιορισμός στη διάρκεια -τα 20-25 λεπτά- διαμορφώνουν ένα ευρύ πανόραμα, ένα ψηφιδωτό των τάσεων και των ειδών στο χώρο των ταινιών μικρού μήκους τόσο σε φόρμες παραδοσιακές (Three Stories Inside a Rental Van) όσο και αντισυμβατικές στη γραφή (Octave). Ό,τι έχει σημασία είναι η σύνθεση και οι αόρατοι αρμοί, οι συνδετικοί κρίκοι που επιτρέπουν το πέρασμα από τη μια ταινία στην άλλη. Και οι θεματικές συνιστώσες: Η βία, ο ρατσισμός, η οπλοφορία (Skin, Gun Shop), το γυναικείο ζήτημα (Tattoo), οι τόποι και οι δυναμικές τους (Declive / Slope, All Inclusive, Në Mes / In Between), οι οικογένειες και οι μεταξύ των μελών τους σχέσεις (The Liberation of Harold Kvist, Brotherhood), οι σχέσεις και οι ισορροπίες, τα σύνολα και τα άτομα (Kids), αλλά και θεματικές πιο εσωτερικές, οι μοναχικές ζωές και οι αναταράξεις τους(Carlotta’s Face), οι προσωπικές, τραυματικές μνήμες (Wax and Feathers).
Παράλληλα, εκτός του επίσημου προγράμματος, οι παράλληλες εκδηλώσεις εμπλουτίζουν και διαφοροποιούν ακόμα περισσότερο τις εμπειρίες θέασης. Μπροστά στο Θέατρο Ριάλτο στήνεται ένα θερινός κινηματογράφος και στην οθόνη του προβάλλεται ένα παράλληλο πρόγραμμα που συμπληρώνει και επεκτείνει το επίσημο: Τώρα η ατμόσφαιρα είναι πιο χαλαρή και είναι η ατμόσφαιρα ενός πάρτι του δρόμου -με θέμα το σινεμά- που τελικά επικρατεί. Το πρόγραμμα των παράλληλων εκδηλώσεων: Ένα δίπτυχο από πρόσφατες μικρού μήκους ταινίες γνωστών ελλαδιτών δημιουργών -Γιώργος Λάνθιμoς (Nimic) και Κωνσταντίνα Κοτζαμάνη (Ηλεκτρικός Κύκνος)- στο Greek New Wave Cinema, τα πρώτα βήματα γνωστών γάλλων δημιουργών όπως οι Jean-Pierre Jeunet, Mathieu Kassovitz, François Ozon στο Auteurs of French Cinema, ένα μικρό αφιέρωμα στο σύγχρονο ανεξάρτητο αφρικανικό σινεμά (Focus on Africa), το γυναικείο βλέμμα στο The Female Condition, η μουσική ταινία μικρού μήκους στο Amaze me και τέλος λίγο μακρυά από το Θέατρο Ριάλτο, ένα ανορθόδοξο λογοτεχνικό αναλόγιο στο Words On Film: Κινηματογραφικές Αναγνώσεις, όπου νεαροί λογοτέχνες διαβάζουν κείμενα τους υπό τις εικόνες ταινιών μικρού μήκους γυρισμένων από γνωστούς σκηνοθέτες όπως οι Apichatpong Weerasethakul ή ο δικός μας Γιώργος Ζώης (επιπλέον μέλος της κριτικής επιτροπής).
Τέλος, απευθυνόμενο στην τοπική κοινότητα σκηνοθετών ήταν το στρογυλό τραπέζι «Meet the Distributors» σχετικά με τους τρόπους και τις στρατηγικές προώθησης μιας μικρού μήκους ταινίας στο κύκλωμα των φεστιβάλ (... και όχι μόνο).

Δημήτρης Μπάμπας