του Θόδωρου Σούμα 

Παράλογοι συνήθεις πόθοι, συλλογή διηγημάτων του Θόδωρου Σούμα, εκδ.Βακχικόν.

Η συλλογή του Θόδωρου Σούμα, Παράλογοι συνήθεις πόθοι, περιλαμβάνει 14 διηγήματα που άλλοτε παρουσιάζουν τον παράλογο και παρανοϊκό χαρακτήρα των ιστοριών έρωτα και σεξ των προσώπων, κι άλλοτε την γκροτέσκα κι απεγνωσμένη, εφιαλτική πλευρά τους. Διαβάζοντας αυτή τη συλλογή διηγημάτων που αποτελείται από αλλόκοτες, μερικές φορές συνειδητά πορνογραφικές, ερωτικές ιστορίες, διαπιστώνουμε πως όλα τα πρόσωπα έχουν μια ροπή κι ευαισθησία έναντι του ερωτισμού και της σεξουαλικής δραστηριότητας, ίσως γιατί αναζητούν τον έρωτα και την ερωτική ευτυχία· κι επειδή δεν τα βρίσκουν, αρκούνται στην αναζήτηση κάποιου υποκατάστατού τους, δηλαδή του σεξ.
Η όλη συλλογή διέπεται από την προσπάθεια και την ανάγκη του συγγραφέα να συλλέξει και να εκθέσει την αλήθεια των ερώτων και της σεξουαλικότητας των προσώπων μέχρι τέλους. Αυτός είναι κι ο λόγος, άλλωστε, που ορισμένα τολμηρά διηγήματα, μερικές φορές μοιάζουν με νατουραλιστικά, πορνογραφικά πεζογραφήματα. Ενίοτε η ατμόσφαιρα είναι σκοτεινή ή ωμή ή κινηματογραφική και φορτισμένη σεξουαλικά. Τα πληγωμένα συναισθήματα κι οι τραυματισμένες και ματαιωμένες προσδοκίες, ελπίδες κι επιθυμίες των προσώπων, τα οδηγούν – και οδηγούν την περιγραφή τους και τη γραφή των διηγημάτων – στον ζόφο, στον πόνο, στις διαστροφές ή στην ωμή, άσεμνη έκφραση. Κάποιες αναγνώστριες μπορεί να σοκαριστούν από τα σεξουαλικά στοιχεία των διηγημάτων, μα η ζωή είναι, νομίζω, έτσι ζοφερή, ωμή, άμεση, απροσχημάτιστη κι αναίσχυντη, και τα ψυχοερωτικά τραύματα των ανθρώπων οδηγούν σε περισσότερη ωμότητα, κυνισμό, απρέπεια κι αμοραλιστικό σκεπτικισμό. Σήμερα, στο ερωτικό πεδίο, δίπλα στον άλλο πόλο της ψυχρότητας, της ασέξουαλ συμπεριφοράς, της αδιαφορίας και σεμνοτυφίας, κάνει έντονα αισθητή την παρουσία του το κυνικό σεξ, η οδύνη του αποτυχημένου, αδιεξοδικού έρωτα, η ελευθεριότητα, η επώδυνη ασυνεννοησία, οι παραβιάσεις των ταμπού, η έλλειψη επικοινωνίας, τα έκλυτα ήθη  και ο σεξουαλικός ζόφος.
 Το ότι αρκετοί χαρακτήρες φέρονται ως ερωτοκατακτητές, γόητ(σ)ες κι ερωτομανείς, αποτελεί μάλλον μια υπαρξιακή, ασυνείδητη ροπή τους, την αναζήτηση της κατάστασης της ευτυχίας, της αγάπης και της ψυχοσωματικής επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων. Στο πλαίσιο αυτής της διαδρομής κι απεγνωσμένης έρευνάς τους, μερικές φορές φτάνουν στα άκρα, ίσως επειδή ο ερωτισμός είναι η αποδοχή της ζωής ως τα ακραία όριά της, ως τη διακινδύνευση της ισορροπημένης, συμβατικής και κανονικής ζωής.
Τα διηγήματα δεν σέβονται την τυπική πολιτική ορθότητα, γιατί θα αποτελούσε ένα σύνολο πουριτανικών, ιδεολογικών  περιορισμών γι’ αυτά. Ένα από τα βασικά επίδικα και διακυβεύματα της συλλογής των διηγημάτων μου είναι ο σεξισμός, η ενδεχομένως σεξιστική αντίληψη που διαπερνά τις σκέψεις και τις σεξουαλικές πρακτικές των προσώπων των διηγημάτων, και των ανθρώπων γενικότερα, ανδρών και γυναικών. Η άποψή μας είναι πως ο σεξισμός ενυπάρχει σε πολλές ιδέες, ερωτικές πρακτικές και συμπεριφορές προς το άλλο ή τα άλλα φύλα και αυτό επιχειρήσαμε να εκφράσουμε και στα διηγήματα του "Παράλογοι συνήθεις πόθοι". Η στάση του συγγραφέα είναι κριτική, προσπάθησε να εκφράσει μια κριτική γνώμη κι εντύπωση για τις εκδηλώσεις και σκέψεις σεξισμού των ηρώων των διηγημάτων, όλων των φύλων.

Η Συλλογή των 15 ερωτικών Διηγημάτων, Παράλογοι συνήθεις πόθοι αποτελεί το τρίτο μέρος μιας βιωματικής τετραλογίας αυτομυθοπλασιών του συγγραφέα. Η τετραλογία αυτή, μια τετραλογία της φυγής, του αγώνα, του έρωτα, της επιθυμίας και της προσωπικής σπατάλης, άρχισε να εκδίδεται το 2019 ανάποδα από τη χρονολογική, κανονική σειρά των πεζογραφημάτων της, δηλαδή πρώτο εκδόθηκε το τέταρτο χρονολογικά βιβλίο της, από τις εκδόσεις Βακχικόν, Το ημερολόγιο ενός αδέξιου εραστή. Ακολούθως εκδόθηκε το δεύτερο χρονολογικά βιβλίο της, Ο Βασίλης –ψευδώνυμο Γιάννης– στην αριστερά (1971-2008).

Ο Θόδωρος Σούμας γεννήθηκε στη Ν.Φιλαδέλφεια της Αθήνας, όπου έβγαλε το δημοτικό, καθώς και το γυμνάσιο και το λύκειο, τα δυο τρελά θηριοτροφεία της συνοικίας. Σπούδασε κινηματογράφο στη Γαλλία και στο Βέλγιο και φιλοσοφία στο πανεπιστήμιο Paris VIII. Είναι συγγραφέας, κριτικός κινηματογράφου, αρθρογράφος  και δοκιμιογράφος. Έχει δημοσιεύσει στις εκδ. Απόπειρα τη συλλογή διηγημάτων Η Κλαίρη και η θάλασσα, στις εκδ. Βακχικόν τη νουβέλα Το ημερολόγιο ενός αδέξιου εραστή, και στις εκδ.Επίκεντρο, τη μυθιστορηματική μαρτυρία Ο Βασίλης –ψευδώνυμο Γιάννης– στην αριστερά (1971-2008). Στις εκδ. Αιγόκερως δημοσίευσε 6 βιβλία για τον κινηματογράφο: Κινηματογράφος & σεξουαλικότητα/ερωτισμός,  Έρωτας,ψυχολογία και αισθητική στο χολλυγουντιανό σινεμά, 12 Ευρωπαίοι σκηνοθέτες, Κινηματογράφος και έρωτας,  Εθνικές κινηματογραφίες, στιλ και σκηνοθέτες και το Κινηματογραφικοί Δημιουργοί. Είχε την επιμέλεια του βιβλίου Σταύρος Τσιώλης, εκδ. Νεφέλη, του οποίου έγραψε το μεγαλύτερο μέρος. Γράφει στα περιοδικά The books’ Journal και Δένδρο. Έχει γράψει πολλά κείμενα για το σινεμά σε διάφορα έντυπα: στα κινηματογραφικά περιοδικά Σύγχρονος Κινηματογράφος, Οθόνη, Καθρέφτης, Camera-stylo, Κινηματογράφος και επικοινωνία, Αντι-κινηματογράφος, σε βιβλία-μονογραφίες σκηνοθετών του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, στο περιοδικό Τέταρτο, στην εφημερίδα Αυγή και στον Θούριο. Aνέλαβε την αρχισυνταξία και έγραψε άρθρα στα ετήσια Αλμανάκ της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, Κινηματογράφος 2003 έως και Κινηματογράφος 2009. Υπήρξε υπεύθυνος ύλης του κινηματογραφικού περιοδικού ΚΙΝΟ. Έχουν δημοσιευτεί κινηματογραφικά κείμενά του στις ιστοσελίδες Cinephilia, Bookpress, Fractal, Vakhikon, Kemes.wordpress, Camerastyloonline, Filmandtheater, κ.α. Στα ιστολόγια μημαδαςτημαργαριτα, Μεταρρύθμιση και Athens Voice  δημοσιεύονται πολιτικά και κινηματογραφικά άρθρα του. Στο τελευταίο δημοσιεύει άρθρα για το μπάσκετ. Έχει δημοσιεύσει βιβλιοκριτικές στις ιστοσελίδες Bookpress, Ο αναγνώστης, Fractalart, Athens Voice, Χάρτης και Vakhikon. Έχει γυρίσει το ένα μέρος της μεγάλου μήκους κινηματογραφικής ταινίας-δίπτυχο Περί έρωτος, και δύο ταινίες μικρού μήκους, Ταυτότητες και ρόλοι και Ο διαγραμμένος.