Ο Steve Buscemi είναι ένας απο τους πιο χαρακτηριστικούς ηθοποιούς στο χώρο του ανεξάρτητου αμερικάνικου σινεμά. Οχι μόνο για την persona του, αλλά κυρίως για τη μεγάλη γκάμα των ρόλων που έχει υποδυθεί και για το πλήθος των σκηνοθετών που τον έχουν καθοδηγήσει. Από ληστής κοσμηματοπωλείου στο Reservoir Dogs σε σκηνοθέτη στο Living In Oblivion και από τον Abel Ferrara στους αδελφούς Coen.
Η φιλμογραφία του περιέχει όλα τα μεγάλα ονόματα του σύγχρονου ανεξάρτητου αμερικάνικου σινεμά και κάποιες απο τις ταινίες που έχει παίξει, έχουν κερδίσει, πέρα απο την αποδοχή του κοινού και την ευαρέσκεια των κριτικών. Μ' ένα τέτοιο παρελθόν το πέρασμα στην σκηνοθεσία, φαντάζει ως ένα βήμα απόλυτα λογικό.
Το Trees Lounge (1996) είναι η πρώτη σκηνοθετική προσπάθεια του Steve Buscemi. Είναι μια ταινία γεμάτη αυτοβιογραφικά στοιχεία, μια πικρή κωμωδία για τα μπαρ των προαστίων, για τον κόσμο τους. Η σκηνοθετική του εμπειρία -εξαιρετικά απολαυστική κατά τα λεγόμενά του- περιγράφεται απο τον ίδιο στο παρακάτω κείμενο.
Δ.Μ.

ΣΕΝΑΡΙΟ
Έγραψα το σενάριο πριν απο έξι χρόνια. Πριν απο το In The Soupκαι το Living In Oblivion. Ήταν κάτι που συνηθίζουμε να κάνουμε στο θέατρο όταν δουλεύαμε με τον Mark Boone Jr., ο οποίος παίζει τον Mike, τον μπαρόβιο. Συνηθίζαμε να γράφουμε, να σκηνοθετούμε, να παράγουμε [την θεατρική παράσταση] και να παίζουμε όλα τα κομμάτια μας. Ήταν μια συνέχεια όλων αυτών, μία επιθυμία να δημιουργήσω την δικιά μου δουλειά και να έχω κάποιο έλεγχο σ' αυτή.
Ήθελα να απολαύσω [την εμπειρία να σκηνοθετείς - να γυρίζεις ένα φιλμ] πολύ περισσότερο απ' ότι έκανα μέχρι τότε. (Γέλια).

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
Εννοώ ότι υπήρχε πολύ πίεση. Εκτός απ' αυτήν την πίεση -να προσπαθήσεις να το τελειώσεις (κάνεις) σε 24 μέρες -πραγματικά απόλαυσα να δουλεύω με τους ανθρώπους που δούλευα. Η τεχνική πλευρά ήταν μια πραγματική εμπειρία μάθησης για μένα. Το να δουλεύω με τον καλλιτεχνικό διευθυντή, τον υπεύθυνο για τις τοποθεσίες των γυρισμάτων, η επιλογή των ηθοποιών -όλα αυτά ήταν καινούρια για μένα. Το απόλαυσα. Απλώς ευχόμουν να' χα περισσότερο χρόνο για να μπορέσω να χαλαρώσω και να το απολαύσω [περισσότερο].

ΗΘΟΠΟΙΟΙ
Με τους περισσότερους απο τους ηθοποιούς και ειδικότερα οι κεντρικοί, όπως ο Mark Boone Jr. Και Elizabeth Bracco, Eszter Balint (η Ουγγαρέζα εξαδέλφη στο φιλμ Stranger Than Paradise του Jim Jarmusch), είχα δουλέψει μαζί τους και τους ήξερα απο χρόνια. Με ανθρώπους όπως ο Antony LaPaglia γνωρίστηκα πριν το γύρισμα. Δεν είχα ποτέ δουλέψει μαζί του, αλλά ήταν κάποιος του οποίου την δουλειά εκτιμούσα. Τον Sam Jackson συνάντησα σε μια ταινία εξαιρετικά χαμηλού προϋπολογισμού πριν χρόνια-The Search For One-Eye Jimmy-και του έδωσα το σενάριο και συμφώνησε. Ήταν πριν το Pulp Fiction. Με ανθρώπους όπως η Carol Kane, ο Seymour Cassel τους ήξερα, είτε απο το θέατρο, είτε απο άλλα φιλμ.

Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ
Όχι (δεν σκεφτόμουν τους σκηνοθέτες που συνεργάστηκα όταν σκηνοθετούσα), δεν λειτούργησε πραγματικά έτσι. Όπως "θα αντιμετωπίσω αυτό το πρόβλημα όπως θα' κανε ο Jarmusch" ή "Τι θα' καναν οι αδελφοί Coen σε μια κατάσταση σαν κι αυτή". Απ' όλους τους καλούς σκηνοθέτες με τους οποίους δούλεψα, νομίζω ότι έμαθα -ή αυτό που νομίζω ότι πήρα απ' αυτούς- είναι ότι δημιουργούσαν μια ατμόσφαιρα στο γύρισμα που πραγματικά ενθάρρυνε τον κόσμο να κάνει την καλύτερη τους δουλειά- και ηθοποιοί και τεχνικοί. Έχω μεγάλο σεβασμό για το τι περνάς για να κάνεις ένα φιλμ. Όλοι προσπαθούσαν να' χουν κατανόηση για το τι περνά ένας ηθοποιός.
Και αυτός ο ηθοποιός...(παύση) οι καλοί ηθοποιοί έχουν καλές ιδέες και αυτό το ενθάρρυναν επίσης. Προσπάθησα να δημιουργήσω αυτή την ίδια ατμόσφαιρα. Ελευθερία αυτοσχεδιασμού. Τίποτε δεν γράφτηκε σε πέτρα. Μερικοί απο τους χαρακτήρες όπως ο ρόλος του Martin και της Elisabeth Bracco ήταν ήδη γραμμένοι, αλλά ήξερα ότι αυτοί οι ηθοποιοί θα τους εμπλούτιζαν. Θα ερχόταν με κάτι πολύ καλύτερο απ' αυτό που θα μπορούσα να σκεφτώ, και έτσι δεν ήθελα να χάσω χρόνο πιέζοντας το μυαλό μου. Ήξερα, ότι μόλις θα τους έβαζα εκεί και θα' ταν θαυμάσιοι. Κουβάλησαν τόσα πολλά σ' αυτό. Καθένας απ' αυτούς τους ηθοποιούς διεύρυνε το ρόλο του.

ΤΑ ΜΠΑΡ
Ήμουνα τακτικός επισκέπτης των μπαρ. Πραγματικά, δεν θα μπορούσα να γράψω ένα τέτοιο φιλμ, αν δεν ήξερα αυτούς του είδους την ζωή. Δεν νομίζω ότι είναι κάτι που απλώς μπορείς, να παρατηρείς για κανά δύο εβδομάδες. Εννοώ ότι ίσως κάποιοι συγγραφείς μπορούν. Όχι, τα' χω ζήσει αυτά. Σίγουρα ξέρω αυτό το κόσμο. Σύχναζα στο VALLERY STREAM (του Long Island) αλλά επίσης τριγυρνούσα σε αρκετά μπαρ του MANHATTAN. Αλλά κυρίως στο VALLEY STREAM. Ξέρω τα μπαρ στα προάστια.

...ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
Το Parting Glance είναι ακόμα ένα απο τα αγαπημένα μου φιλμ. Το Mystery Train, In The Soup, Reservoir Dogs, Living In Oblivion.

(αποσπάσματα από συνέντευξη στον Jim Emerson στο περιοδικό Cinemania on-line. Απόδοση Δημήτρης Μπάμπας)