(αποσπάσματα από μια συνέντευξη τύπου)

Αισθάνομαι ότι οι Έλληνες έχουν μέσα τους εκείνο το φως που οδηγεί στην αγάπη.
(...) Ο πατέρας μου μετοίκησε από την Ελλάδα στην Αμερική το ’50. Δούλεψε σκληρά και έτσι πρόκοψε. Όταν ήμουν παιδί τον βοηθούσα όποτε μπορούσα στη δουλειά του. Όμως ήθελα να κάνω κάτι που εκτός από τα χέρια μου, θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω και το μυαλό μου. Έτσι ξεκίνησα μαθήματα φωτογραφίας και δούλεψα επαγγελματικά για ένα διάστημα σε μια τοπική εφημερίδα.
(...) Στη Νέα Υόρκη υπάρχουν 3.000 φωτογράφοι. Το National Geographic ξεχωρίζει και διαλέγει πάντα τους καλύτερους. Ξεκίνησα εκεί όταν ήμουν φοιτητής, καθώς συμμετείχα σε ένα πρόγραμμα πρακτικής άσκησης. Όμως σύντομα οι άνθρωποι του περιοδικού ξεχώρισαν τη δουλειά μου και με προσέλαβαν ως συνεργάτη τους.
[Η αξιοποίηση και ανακύκλωση σκουπιδιών] Αυτό το project ξεκίνησε ως ένα αστείο, αλλά σύντομα έγινε μια σοβαρή πρόταση που κατατέθηκε και αναδείχτηκε. Μέχρι τότε υπήρχε μόλις ένα βασικό πρόγραμμα ανακύκλωσης στην Αμερική. Μέσα από την έρευνα που κάναμε, όμως, καταφέραμε να ευαισθητοποιήσουμε τους συνδρομητές του περιοδικού και κατ’ επέκταση ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού που το διάβασαν. Έτσι κατορθώσαμε να ξεκινήσουν επιτέλους οργανωμένα προγράμματα ανακύκλωσης, αλλά και να γίνουν έρευνες και επιστημονικές μελέτες για το εν λόγω θέμα.
(...) Στην Αμερική μια ταινία θεωρείται επιτυχημένη με βάση τις εισπράξεις και τα κέρδη που θα αποφέρει. Για μένα αυτό συμβαίνει όταν η ταινία μου θα ευαισθητοποιήσει το 10% του πληθυσμού. Θεωρώ τον κινηματογράφο σημαντικό όπλο μαζικής ευαισθητοποίησης. Αυτό το 10% του πληθυσμού είναι ένας ικανός αριθμός ατόμων για να προκαλέσω με τις ταινίες μου εκείνον τον προβληματισμό που θα κινητοποιήσει τον συγκεκριμένο κόσμο και θα επιφέρει χρήσιμες κοινωνικές αλλαγές.
[ Ο όρμος / The Cove] Χάρη στον Όρμο αποκαλύψαμε μια ιστορία που δεν ήταν ευρύτερα γνωστή -τη μαζική εξόντωση δελφινιών στην Ιαπωνία- και αλλάξαμε την κατάσταση. Ευαισθητοποιήσαμε το κοινό και καταφέραμε να περιορίσουμε τους φόνους των δελφινιών κατά 93%.
(...) Ειλικρινά δεν γνώριζα πόσα πολλά βραβεία δίνονται σε ταινίες. Είχα ετοιμάσει μια ωραία ομιλία για την πρώτη μου βράβευση και ξαφνικά είδα ότι κέρδιζα κι άλλες διακρίσεις. Ένιωσα ότι έπρεπε για όλες να σκέφτομαι και να γράφω κάτι ξεχωριστό. Ξαφνικά όμως κατάλαβα ότι έπρεπε να βγω μπροστά, να δίνω ομιλίες, να έρθω σε επαφή με σημαντικούς σκηνοθέτες και ένα εξίσου σημαντικό σύστημα εκπροσώπησης ταινιών. Από όλη αυτή την εμπειρία κράτησα μια ατάκα που είχε κάποτε πει ο σκηνοθέτης Τζον Φορντ, την οποία χρησιμοποίησα κιόλας σε μια ομιλία μου: «Το να κάνεις μια ταινία είναι σαν να ζωγραφίζεις μια εικόνα, αλλά με τη βοήθεια ενός ολόκληρου στρατού».
[Οι αντιδράσεις] Ήταν εντυπωσιακό το πώς αυτές οι ομάδες διαδήλωναν έξω από κινηματογράφους στην Ιαπωνία, με αποτέλεσμα να αναβληθούν αρκετές προβολές. Ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση μου έκανε το πώς έφτασαν στο σημείο να τρομοκρατήσουν με απειλές για την ασφάλεια τους τον διανομέα και την οικογένειά του. Ωστόσο, το θέμα που πρόβαλε η ταινία απέκτησε διαστάσεις ενός εθνικού διαλόγου και προβλήθηκε παντού. Κάναμε προβολές όχι μόνο στο Ταϊτζί, όπου διαδραματίζονται τα γεγονότα, αλλά ακόμη και στο διπλωματικό σώμα της Ιαπωνίας, ευαισθητοποιώντας το κοινό γύρω από το θέμα της προστασίας των δελφινιών .
(...) Κάποτε ένας παραγωγός ρώτησε τον Ζακ Κουστώ: “Αν σου δώσω τα χρήματα μου, τι θα δω στην ταινία σου;”. Προσωπικά, ξεκινάω πάντα με μια ιδέα του τι θέλω να κάνω, αλλά ποτέ δεν ξέρω τι θα βρεθεί μπροστά μου. Αισθάνομαι ότι κάθε ντοκιμαντερίστας βρίσκεται σε μια διαρκή πρόκληση να ανακαλύπτει συνεχώς νέα πράγματα.
(...) Νομίζω πως χρειαζόμαστε τους διανομείς όπως χρειαζόμαστε και τους σπόνσορες, αλλά όταν αυτοί με ρωτούν για τα λεφτά τους, η απάντησή μου είναι ‘’θέλω τα λεφτά σας, αλλά δεν θα τα πάρετε πίσω’’. Θέλω οι ταινίες μου να προβάλλονται παντού, σε όλο τον κόσμο. Δεν μου αρκεί επομένως να προβληθεί μια ταινία μου στο Netflix. Θέλω να προβληθεί σε όλα τα δίκτυα, είτε πρόκειται για το National Geographic και το Discovery είτε για το Disney.
[ «Γιατί να κοιτάζουμε τα ζώα;»] Το ότι ονομαζόμαστε homo sapiens δεν συνεπάγεται ότι είμαστε και το εξυπνότερο είδος. Δεν ξέρω πόσο σοφή πράξη είναι να καταστρέφουμε τον πλανήτη. Προσωπικά νομίζω πως υπάρχουν άλλα είδη που είναι πιο ευπροσάρμοστα στις αλλαγές που συμβαίνουν. Ωστόσο, είναι σημαντικό να αντιληφθούμε αυτό που λένε οι επιστημονικές έρευνες πως μέχρι το τέλος αυτού του αιώνα είναι πιθανόν να εξαφανιστούν τα μισά είδη που κατοικούν στον πλανήτη. Δεν είμαστε το κυρίαρχο είδος, όμως θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να φροντίσουμε για το μέλλον των επόμενων ανθρώπινων γενεών.
[ Η πολιτική των ΗΠΑ σε σχέση με την κλιματική αλλαγή] Έτυχε να γνωρίσω τον Τραμπ πολύ πριν γίνει πρόεδρος. Η αλήθεια είναι πως έχει προκαλέσει τεράστια ζημιά στην Αμερική, αφού πολλοί άνθρωποι αισθάνονται πως δεν μπορούν να στηριχτούν στην κυβέρνηση με αυτές τις πολιτικές. Ωστόσο, είναι σημαντικό πως 7 στους 10 ψηφοφόρους του επίσης δεν πιστεύουν στην κλιματική αλλαγή. Θέλω να πιστεύω πως ο Τραμπ κάποια στιγμή θα εξαφανιστεί από την πολιτική.

(αποσπάσματα από τη συνέντευξη Τύπου που έγινε το Σάββατο 2 Μαρτίου 2019, στο πλαίσιο του 21ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης)