Ο Hans Hurch γεννήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 1952 στο Schärding της Άνω Αυστρίας. Εργάστηκε ως κριτικός κινηματογράφου, επιμελητής και διευθυντής του Φεστιβάλ της Βιέννης.
Σε νεαρή ηλικία παρακολουθούσε στους τοπικούς κινηματογράφους τις ταινίες μικρού μήκους των Charlie Chaplin και Buster Keaton. Μετά το γυμνάσιο μετακομίζει στη Βιέννη, όπου σπουδάζει ιστορία της τέχνης, φιλοσοφία και αρχαιολογία. Δουλεύει ως κριτικός κινηματογράφου για το περιοδικό "Falter" για περισσότερα από δέκα χρόνια. Επιμελητής εκδηλώσεων, μεταξύ άλλων για το Donaufestival και το Wiener Festwochen. Για χρόνια υπήρξε συνεργάτης και βοηθός των Γάλλων κινηματογραφιστών Jean-Marie Straub και Danièle Huillet. Την περίοδο 1993 - 1996 ήταν επιμελητής του "hundertjahrekino" μιας εκδήλωσης αφιερωμένη στα 100 χρόνια του σινεμά. Το 1997 διορίζεται επικεφαλής της Viennale, της οποίας το καλλιτεχνικό προφίλ θα διαμορφώσει, με τον πιο έντονο, επί 20 χρόνια.
"Εφυγε" στις 23 Ιουλίου 2017 στην Ρώμη.

Ο Thomas Miessgang σημειώνει σ' ένα κείμενό του: "Εάν υπάρχει κάτι που χαρακτήριζε τον Hans Hurch, αυτό ήταν η απουσία μέτρου, μετριοπάθειας. Όχι, όμως, με την έννοια της εξωφρενικότητας ή της υπερβολικής αυτοπεποίθησης - τα χρήματα δεν ήταν ποτέ σημαντικά γι' αυτόν- αλλά με την άρνηση του να ληφθούν ως μέτρο οι υπαρξιακές δυνατότητες που προσφέρει το κοινό, η πολιτική και ο πολιτισμός. Η έλλειψη μέτρου και μετριοπάθειας ως απόρριψη κακών συμβιβασμών, συναινετικών συμφωνιών και μυστικών συμφωνιών προς αμοιβαίο όφελος, με βάση το μοντέλο μαφίας. Τα «κηρύγματα» που απήθυνε στο άνοιγμα της κάθε Viennale ήταν θρυλικά: σε αυτά, κρατούσε τον καθρέφτη ενός γελωτοποιού όχι μόνο απέναντι στους ισχυρούς και σημαντικούς. αλλά και σε όσους θεωρούσαν τον εαυτό τους ως τέτοιο.
Στις καλές στιγμές, αυτή η υπερβολικότητα είχε ως αποτέλεσμα στο να ξεπερνά τον εαυτό του, απελευθερώνοντας τεράστια ενέργεια και εκπληρώνοντας κριτήρια που ήταν σχεδόν αδύνατο να αντιμετωπιστούν. Στους κακούς καιρούς, η πληρότητα της ζωής στην οποία ήταν αφιερωμένος και αποφασισμένος να απολαμβάνει, και που κόστιζε ό, τι κόστιζε, δεν ήταν πλέον ευνοϊκή για την καλή του υγεία.
Πριν ο Hurch γίνει δημόσιο πρόσωπο και αρχίσει να αγωνίζεται για μια νέα και διαφορετική κινηματογραφική κουλτούρα, -για την οποία, όπως το έθεσε κάποτε ο Armin Thurnher, «κατέληξε σε συμπεράσματα από την εξαθλίωση των εικόνων»-, πριν γίνει λοιπόν διευθυντής ενός φεστιβάλ, το οποίο υπό την ηγεσία του απέρριψε την παραπλανητική δυναμική του κινηματογράφου, ζούσε για πολλά χρόνια τη ζωή ενός παραδοσιακού βιεννέζου "συγγραφέα των καφέ". Ένας συγγραφέα, όμως, ο οποίος, αντί να γράφει, διάβαζε εφημερίδες και διαλογιζόταν πάνω στον ορισμό του H.C. Artmann για την "ποιητική πράξη": "Είναι η καθαρή ποίηση, η απαλλαγμένη από κάθε φιλοδοξία για αναγνώριση, έπαινο ή κριτική"".

Ο Hans Hurch σχεδίαζε πάντα τη διοργάνωση της  Viennale, γνωρίζοντας ότι ο κινηματογράφος είναι ένα σημαντικό μέσο τεχνικής προόδου, που όμως εξ αρχής απειλείτο από το σοβαρό πρόβλημα της εμπορευματοποίησης. Το όραμά του για τις κινούμενες εικόνες στρεφόταν κατά της έννοιας του κινηματογράφου ως μιας μηχανής ψευδαίσθησης που αποκλείει τη συνειδητοποίηση και ό,τι το παρόν επιβάλλει. Αντ 'αυτού, πρότεινε τη βραδύτητα και την απλότητα μιας κινηματογραφικής τέχνης αφοσιωμένης στην αλήθεια, στην πολιτική της αντίστασης και μιας οπτικής αντανάκλασης των κοινωνικών υποθέσεων. Ως αποτέλεσμα της αυστηρής στάσης του, πολλές ταινίες με χαρακτήρα καταναλωτικό ή ταινίες κινηματογραφικού είδους δεν παρουσιάστηκαν ποτέ στο φεστιβάλ κινηματογράφου της Βιέννης. Από την άλλη πλευρά, οι σκηνοθέτες, οι διευθυντές φωτογραφίας και οι ηθοποιοί των οποίων τα έργα τους ευθυγραμμίζονταν με τις καλλιτεχνικές προτιμήσεις του Hans Hurch, κλήθηκαν επανειλημμένα, και γίνοταν φίλοι της Viennale και του διευθυντή του.
Το φεστιβάλ της Βιέννης ζήτησε 14 από αυτούς που θα μπορούσαν να αποκληθούν και "αισθητικοί συνεργάτες" του Hurch να επιλέξουν μία ταινία που θα ήθελαν να αφιερώσουν στη μνήμη του Hans Hurch.
Αυτές είναι οι επίλογές τους:

PETER NESTLER
Toni, Jean Renoir (1935)
Fire & Rain (Viennale-Trailer 2009), James Benning (2009)

KLAUS WYBORNY
Antigone, Danièle Huillet, Jean-Marie Straub (1991)
Cinéma Vérité (Viennale-Trailer 2016), Klaus Wyborny (2016)

ALAIN GUIRAUDIE
Antonio das mortes, Glauber Rocha (1969)
Incendiary Cinema (Viennale-Trailer 2005), Ken Jacobs (2005)

JEAN-CLAUDE ROUSSEAU
Quei loro incontri, Jean-Marie Straub, Danièle Huillet (2005)
Une catastrophe (Viennale-Trailer 2008), Jean-Luc Godard (2008)

AGNÈS VARDA
Bande à part, Jean-Luc Godard (1964)
Viennale Waltz (Viennale-Trailer 2004), Agnès Varda (2004)

JEAN-MARIE STRAUB
The Big Sky, Howard Hawks (1952)
SB (Viennale-Trailer 2002), Stan Brakhage (2002)

LUÍS URBANO & MANUEL MOZOS
Vai-e-vem, João César Monteiro (2002)
Chafariz das Virtudes (Viennale-Trailer 2014), Manoel De Oliveira (2014)

KELLY REICHARDT
Man on a Tightrope, Elia Kazan (1953)
Get Ready (Viennale-Trailer 1999), Peter Tscherkassky (1999)

GASTÓN SOLNICKI
Trouble In Paradise, Ernst Lubitsch (1932)
Pietà (Viennale-Trailer 1998), Bruce Baillie (1998)

JEM COHEN
Scrooge, Brian Desmond Hurst (1951)
A Tale of Two Cities (Viennale-Trailer 2007), Jem Cohen (2007)

HARTMUT BITOMSKY
Comanche Station, Budd Boetticher (1960)
Elvis (Viennale-Trailer 2001), Jonas Mekas (2001)

ED LACHMAN
Faa yeung nin wa, Wong Kar-Wai (2000)
Xiao Kang (Viennale-Trailer 2015), Tsai Ming-Liang (2015)

PATTI SMITH
El espíritu de la colmena, Victor Erice (1973)
The 3 Rs (Viennale-Trailer 2011), David Lynch ( 2011)

TILDA SWINTON
Au hasard Balthazar, Robert Bresson (1966)
My Last Minute (Viennale-Trailer 2006), Leos Carax (2006)

(πηγή κατάλογος Viennale 2017, απόδοση Δημήτρης Μπάμπας)