Κάθε φορά σαν να ‘ναι η πρώτη φορά: Πόσες και ποιες από τις ταινίες που έχει σκηνοθετήσει ο Μάικλ Γουιντερμπότομ έχεις δει; Το φιλί της πεταλούδας; Μείνε μακριά μου; Τζουντ; Καλωσήρθατε στο Σεράγεβο; Με ή χωρίς εσένα; Η χώρα των θαυμάτων; Στα χρόνια της απληστίας; Στα σύνορα του κόσμου; 24 hour party people; Κωδικός46; 9 Songs; Το ξέρεις ότι δεν έχει γράψει το σενάριο σε κανένα από αυτά τα έργα, εκτός από το 9 Songs –που εδώ που λέμε δεν είχε και σενάριο; Νομίζεις ότι αν έβλεπες κάποια από αυτές τις ταινίες, χωρίς να ξέρεις ποιος τις υπογράφει, θα αναγνώριζες από κάτι, μια αναγνωρίσιμη εμμονή στο θέμα ή στο στιλ, ότι είναι του Μάικλ Γουιντερμπότομ; Έχεις μήπως διακρίνει σε κάποια από αυτές τις ταινίες κάποιο ίχνος επιρροής του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν του οποίου ο Μάικλ Γουιντερμπότομ δηλώνει μέγας θαυμαστής; Συγνώμη, αλλά σκέφτηκε ποτέ κανείς ψαγμένος σινεφίλ ότι το σενάριο της ταινίας Το φιλί της πεταλούδας του 1994 (γραμμένο από τον Frank Cottrell Boyce και βασισμένο, λέει, σε μια ιδέα του ίδιου και του Μάικλ Γουιντερμπότομ) είναι ξεπατικωμένο από την πραγματική ιστορία της αμερικανίδας κατά συρροή δολοφόνου Αϊλίν Γουόρνος και μεταφερμένο στον αγγλικό βορρά –9 χρόνια πριν γυριστεί η ταινία Monster με την Σαρλίζ Θερόν; Κι αν έτσι έχουν τα πράγματα, για ποιο λόγο ο Μάικλ Γουιντερμπότομ θεωρείται ένας σημαντικός άνθρωπος του σύγχρονου (έστω του βρετανικού) κινηματογράφου; Επειδή είναι ιδιαίτερα παραγωγικός, έχοντας σκηνοθετήσει 13 ταινίες μεγάλου μήκους τα τελευταία δέκα χρόνια; Ή μήπως επειδή μετακινείται κάθε φορά και σε διαφορετικό είδος κινηματογράφου; Δεν νομίζω. Και το λέω εγώ αυτό, που είμαι από καιρό δηλωμένος φαν των ταινιών του –όχι όμως ως συνολικό έργο αλλά της κάθε ταινίας χωριστά και για διαφορετικούς λόγους την κάθε μία. Γιατί κάθε φορά σέβεται το θέμα του κι επιχειρεί να βρει την πιο κατάλληλη μορφή που ταιριάζει σ’ αυτό και μπορεί αληθινά να το εκφράσει –το θέμα του και τους ήρωές του, την ιστορία του και την εποχή που διαδραματίζεται και όχι τις προσωπικές αισθητικές αναζητήσεις του και τις εμμονές του. Κι αρχίζοντας κάθε φορά σαν να ‘ναι η πρώτη φορά, χωρίς να εξαντλείται δημιουργικά…
Σωτήρης Ζήκος
