Η δουλειά του καταλανού σκηνοθέτη και καλλιτέχνη Άλμπερτ Σέρα / Albert Serra εμπνέεται από τη λογοτεχνία, την ιστορία και την τέχνη. Είτε εκτυλίσσονται σε εντυπωσιακούς εξωτερικούς χώρους, είτε λαμβάνουν χώρα σε ένα μόνο δωμάτιο, οι ταινίες του Σέρα ασχολούνται με την παρακμή της εξουσίας, με τον θάνατο -τον οποίο προσεγγίζει με σαρκασμό-, ενώ βρίσκονται στο μεταίχμιο του ρομαντισμού και του ρεαλισμού. Συχνά επιλέγει να αφηγηθεί ιστορίες που έχουν σχέση γνωστές προσωπικότητες. Από τον Δον Κιχώτη και τον Καζανόβα, στον Δράκουλα και τον Λουδοβίκο XIV, o Σέρα χειρίζεται με τρόπο πρωτότυπο τους κινηματογραφικούς του χαρακτήρες, προσδίδοντας γήινη υπόσταση σε σχεδόν μυθικές φιγούρες.
Ως πηγή έμπνευσης, ο σκηνοθέτης δηλώνει τους φίλους του, την ποπ μουσική και το πειραματικό σινεμά των ’60s –αλλά και τους κριτικούς κινηματογράφου της ίδιας δεκαετίας-, καθώς και τους avant-garde καλλιτέχνες των αρχών του 20ού αιώνα. Στις ταινίες του αρέσκεται να αναμειγνύει διάσημους και επαγγελματίες ηθοποιούς με ανθρώπους από την ιδιαίτερη πατρίδα του ή με ανθρώπους που βρήκε απλά στο Facebook.
Το μινιμαλιστικό Honour of the Knights (2006) φέρνει στο επίκεντρο την δονκιχωτική φιγούρα. Μόνο που εδώ δεν είναι οι περιπέτειες του διάσημου ήρωα του Μιγκέλ Θερβάντες που ενδιαφέρουν τον σκηνοθέτη, αλλά οι άσκοπες περιπλανήσεις, οι ήχοι και τα τοπία. O σκηνοθέτης επισκέπτεται ξανά το συγκεκριμένο πρότζεκτ το 2011, στο The Lord Worked Wonders in Me. Στο πλαίσιο ενός καλλιτεχνικού πρότζεκτ υπό την αιγίδα του Κέντρου Σύγχρονου Πολιτισμού της Βαρκελώνης, ο Άλμπερτ Σέρα και ο Λισάντρο Αλόνσο συμφώνησαν να ανταλλάξουν κινηματογραφικές επιστολές, όπου αμφότεροι εξερευνούν χαρακτήρες και έννοιες που άφησαν ένα ξεχωριστό στίγμα στη φιλμογραφία τους. Ο Σέρα αναθεωρεί το Honour of the Knights μεταφέροντας τους ηθοποιούς και το συνεργείο της ταινίας στο άγονο και σκληρό τοπίο της Λα Μάντσα, του αυθεντικού σκηνικού όπου εκτυλίχθηκαν οι περιπέτειες του Δον Κιχώτη.
Μια βιβλική αφήγηση, εκείνη των τριών μάγων που αναζητούν το μωρό Ιησού, γίνεται αφορμή για μια φιλοσοφική αναζήτηση στο Birdsong (2008). Ο Σέρα χρησιμοποιεί μινιμαλιστική αφήγηση και ασπρόμαυρη φωτογραφία σε μία στοχαστική και υπνωτιστική ταινία, την οποία πολλοί έσπευσαν να συγκρίνουν με το σινεμά του Καρλ Ντράγερ ή του Θόδωρου Αγγελόπουλου.
Ο Σέρα ανατρέπει ξανά τα δεδομένα με το Story of my Death (2013), στο οποίο ο θεατής παρακολουθεί μια φανταστική συνάντηση ανάμεσα στον Καζανόβα και τον κόμη Δράκουλα. Η επιθυμία και η απόλαυση, η σκοτεινή πλευρά της σεξουαλικότητας είναι έννοιες που απασχολούν εδώ τον σκηνοθέτη, σε μία αλληγορική αποτύπωση της μετάβασης της ευρωπαϊκής διανόησης από τον ρασιοναλισμό στον ρομαντισμό.
Η παρακμή και ο θάνατος του Λουδοβίκου XIV υπήρξαν πλούσια πηγή έμπνευσης για τον Άλμπερτ Σέρα. Το Roi Soleil (2018), ένα έργο που παρουσίασε στην γκαλερί Tate Modern, συνδυάζει στοιχεία περφόρμανς, installation και κινηματογράφου και παρακολουθεί τις τελευταίες ημέρες της ζωής του μονάρχη. Το θέμα απασχόλησε τον σκηνοθέτη και στην ταινία Ο Θάνατος του Λουδοβίκου XIV (2016), όπου ο Ζαν – Πιέρ Λεό ερμηνεύει με τρόπο συγκλονιστικό έναν ισχυρό άνθρωπο που στέκεται ανίσχυρος απέναντι στην αγωνία του τέλους.
Η πιο πρόσφατη ταινία του Σέρα, Liberté (2019) διαδραματίζεται λίγο πριν το ξέσπασμα της Γαλλικής Επανάστασης και παρακολουθεί τις νυχτερινές περιπλανήσεις μιας ομάδας αριστοκρατών, των Libertines που το 1774 εγκαταλείπουν τη Γαλλία, αναζητώντας καταφύγιο στη Γερμανία, όπου αρχίζουν να ζουν μια ζωή πέρα από ηθικούς κανόνες και όρια. Ένα γκροτέσκο, προκλητικό και φιλήδονο ταμπλό βιβάν της παρηκμασμένης Παλαιάς Ευρώπης, η οποία αντιστέκεται σθεναρά στην πνευματική, ηθική και σεξουαλική απελευθέρωση. Ο Σέρα ασχολείται πάλι με την παρακμή και την εξουσία σε μια ταινία που απέσπασε εξαιρετικές κριτικές και βραβεύτηκε με ειδικό βραβείο της Επιτροπής του τμήματος «Ένα Κάποιο Βλέμμα» του Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών.
Επιπλέον έχει γυρείσει και τη μικρού μήκους Cuba Libre (2013), μια ταινία – φόρος τιμής στο σινεμά του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ. Η ταινία είναι γυρισμένη σε ένα παρακμιακό, αλλά γοητευτικό νυχτερινό κλαμπ και περιλαμβάνει χαρακτήρες και μοτίβα που μοιάζει να έχουν ξεπηδήσει απευθείας από το φασμπιντερικό σύμπαν.
(δ.τ.)
