Στην ιστορία του κινηματογράφου υπάρχουν πρόσωπα που λατρεύονται ως θεότητες, “Χρυσές Εποχές” αλλά και και υποσημειώσεις, ξεχασμένα ονόματα από το πέρασμα του χρόνου. Μεταξύ των τελευταίων είναι ο αργεντινός σκηνοθέτης Jorge Acha, ο οποίος πέθανε στην ηλικία των 49 ετών. Ήταν ένας εξαιρετικός ζωγράφος, έγραψε για τον κινηματογράφο και γύρισε μεταξύ 1986 και 1992 τρεις αξιοσημείωτες ταινίες μεγάλου μήκους. Η σύνταξη της κινηματογραφικής γλώσσας σ' αυτά τα έργα δεν χαρακτηρίζεται από την αφηγηματική γραμμικότητα και  την κλασσική αισθητική του κινηματογράφου. Οι ταινίες του συνδυάζουν διάφορα επεισόδια που συνδέονται με μια συγκεκριμένη κατάσταση: τη φυλάκιση πολιτικού κρατουμένου στο Habeas Corpus (1986), τη παράνοια ενός εθνικιστικού σχεδίου στην ταινία Standard (1989) και το ταξίδι στη ζούγκλα για αναζήτηση γνώσης  στην ταινία Mburucuyá, cuadros de la naturaleza (1996) . Και στις τρεις περιπτώσεις, η ιστορία που αφηγείται αποδεικνύεται τελικά ότι είναι ελάχιστα σημαντική. Υπερκαλύπτεται από την αισθησιακή ένταση που χρησιμεύει κυρίως για να εκφράσει τα συναισθήματα των πρωταγωνιστών. Το όνομα του Jorge Acha συνήθως λείπει από τις εγκυκλοπαίδειες και στα μαθήματα για τον κινηματογράφο της Αργεντινής ή της Λατινικής Αμερικής. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα μυστικά του κινηματογράφου της Αργεντινής. Ο πρόωρος θάνατός του σήμαινε επίσης και το πρόωρο τέλος σε ένα έργο που θα μπορούσε να έχει μεγάλη επιρροή. Ένα έργο που χαρακτηρίζεται από πολυπλοκότητα και ένα πλούτο εννοιών.

(δελτίο τύπου Viennale ‘18)