Ισορροπώντας επιδέξια ανάμεσα στην εμπορικότητα και την καλλιτεχνική αξία, ο ευφυής Κορεάτης μπολιάζει διαφορετικά είδη (τρόμου, κωμωδίες, φιλμ νουάρ) με το καυστικό χιούμορ και την εντυπωσιακή, κομψή αισθητική του. Οι υπνωτικές, υπαινικτικές εικόνες και το έντονο στιλιζάρισμα που δημιουργεί στις ταινίες του, προσδίδουν μια ξεχωριστή διάσταση στο μεταφυσικό σύμπαν του έργου του κι έχουν ως αποτέλεσμα ένα εντελώς προσωπικό σινεμά.
Ο Kim Jee-Woon (Κιμ Τζι-γουν) γεννήθηκε το 1964 στη Σεούλ και σπούδασε στο Κολέγιο Τέχνης της πόλης. Προτού περάσει στον κινηματογράφο, δούλεψε για το θέατρο ως συγγραφέας, ηθοποιός και σκηνοθέτης. Σκηνοθέτησε δυο θεατρικά έργα: το Hot Sea (1994) και το Movie Movie (1995).
Το κινηματογραφικό ντεμπούτο του ήταν το The Quiet Family/ Μια ήσυχη οικογένεια (1998), ένα θρίλερ με έντονα στοιχεία μαύρης κωμωδίας, για τους μυστηριώδεις θανάτους που συμβαίνουν στο πανδοχείο μιας εκκεντρικής οικογένειας. Η ταινία συμμετείχε στο Φεστιβάλ Βερολίνου και κέρδισε το πρώτο βραβείο στο φεστιβάλ Fantasporto.
Δυο χρόνια μετά, επιστρέφει στο Φόρουμ του φεστιβάλ Βερολίνου και ταξιδεύει μέχρι και το φεστιβάλ του Τορόντο, με το Foul King/ Ο στημένος βασιλιάς (2000), μια σατιρική, πικρή κωμωδία για έναν ανθρωπάκο, ο οποίος γίνεται ήρωας εν μια νυκτί, όταν αποφασίζει να δοκιμάσει την τύχη του στην πάλη. Η ταινία ήταν μεγάλη εισπρακτική επιτυχία στη χώρα του.
Για το Foul King/ Ο στημένος βασιλιάς οι New York Times σηειώνουν «Είναι ένα απολαυστικό, παράδοξα ευαίσθητο φιλμ από τον Kim Jee-Woon. Όποτε δεν χαζογελά ανεξέλεγκτα ή τσιρίζει από τον πόνο, ο Kang-ho Song (ο πρωταγωνιστής) φορά μια μάσκα μελαγχολίας παρόμοια με του Μπάστερ Κίτον. Ο Kim Jee-Woon αναλόγως, στήνει τις σκηνές πάλης με τη χάρη και την κοσμιότητα του κλασικού slapstick».
Για τρίτη φορά, το Βερολίνο δηλώνει την αδυναμία του στον Kim Jee-Woon φιλοξενώντας στο Φόρουμ την επόμενή του ταινία, A Tale of Two Sisters/ Η ιστορία δύο αδελφών (2003). Τα σκοτεινά μυστικά που κρύβει μια οικογένεια μετατρέπονται σε άσκηση αγωνίας, η οποία εντείνεται από τη μεταφυσική χροιά που ντύνει την ταινία. A Tale of Two Sisters/ Η ιστορία δυο αδερφών έχει ήδη επιλεχθεί για ένα αμερικανικό ριμέικ από το Χόλιγουντ.
Για την A Tale of Two Sisters/ Ιστορία δυο αδερφών μια κριτική στο περιοδικό Variety αναφέρει: «Η ακριβής σκηνοθεσία που βασίζεται στις αργές ανατριχίλες αντί σε ξαφνικά ξεσπάσματα και ένα σενάριο με αιφνιδιαστικές ανατροπές τοποθετούν την Ιστορία δυο αδερφών ως μια φινετσάτη καταχώρηση στις "κόντρες" ψυχο-τρόμου της Άπω Ανατολής. Παρόλο που η ταινία είναι κατά βάθος ένα παραδοσιακό πανηγύρι φόβου με φόντο ένα απόμακρο εξοχικό σπίτι, καταφέρνει να αναστείλει τη δυσπιστία χωρίς να κουράσει την υπομονή του θεατή, και περιέχει την καταπληκτική ερμηνεία της ηθοποιού Yeom Jeong-ah στο ρόλο της τρομακτικής μητριάς». Η εφημερίδα Los Angeles Times σημειώνουν: «A Tale of Two Sisters/ Η ιστορία δυο αδερφών του Kim Jee-Woon είναι ένα διαμάντι ψυχολογικού τρόμου στην πιο φρικιαστική του μορφή. Ένας θρίαμβος στιλιστικού, σκοτεινού, παράλογου τρόμου που καταφέρνει να αγγίξει τις Σεξπιρικές τραγωδίες, προκαλώντας μια εκ νέου κατάπληξη για όλα τα τρομερά πράγματα που οι άνθρωποι κάνουν στους εαυτούς τους και τους άλλους».
Αφήνοντας στην άκρη τον κόσμο του φανταστικού -εν μέρει, έστω- ο Kim Jee-Woon αφοσιώνεται στο φιλμ νουάρ με την τελευταία του ταινία και A Bittersweet Life/ Γλυκόπικρη ζωή, μια βίαιη ιστορία εκδίκησης που συνδυάζει την τραγωδία με τις πολεμικές τέχνες.
Ο ίδιος δηλώνει πως το φιλμ νουάρ ήταν μάλλον ανέκαθεν η «κλίση» του: «Αναλογιζόμενος τις ταινίες που έχω κάνει στο παρελθόν, είδα πως το The Quiet Family/ Μια ήσυχη οικογένεια, το ντεμπούτο μου, ήταν ένα κωμικό φιλμ νουάρ, καθώς περιείχε στοιχεία του είδους όπως η συνωμοσία, τα σκοτεινά ανθρώπινα πάθη, η αγριότητα και η καταστροφή. A Tale of Two Sisters/ Η ιστορία δυο αδερφών και ο Foul King/ Στημένος βασιλιάς που είναι σκοτεινά, τραγικά και με κυρίαρχο το φονικό ένστικτο, μπορούν επίσης να θεωρηθούν πως συγγενεύουν με την αίσθηση του φιλμ νουάρ. Το έντονο ενδιαφέρον μου για αυτό το είδος, το οποίο μου άρεσε από την αρχή, με έκανε τελικά να γυρίσω τη A Bittersweet Life/ Γλυκόπικρη ζωή. Μιας και κάθε φορά ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό, έφτιαξα μια ταινία τρόμου μετά από μια κωμωδία και τώρα ήρθε η σειρά της φιλμ νουάρ δράσης. Παρ' όλ' αυτά, το σύμπαν των ταινιών μου είναι κάθε φορά το ίδιο».
Στην κριτική για την ταινία το περιοδικό Variety αναφέρει: «Ακόμα και για τα κορεάτικα στάνταρ κινηματογραφικής κτηνωδίας, το A Bittersweet Life/ Γλυκόπικρη ζωή ανεβάζει τον πήχυ, ακόμη παραπάνω κι από τα Oldboy και Nowhere to Hide. Η βία όμως, πέρα από την τεχνητή ποιότητά της που θυμίζει τα γιαπωνέζικα manga, είναι αναπόσπαστο μέρος του γενικού στιλιζαρίσματος της ταινίας».
(Πηγή: δελτίο τύπου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης)
