(σχόλια και δηλώσεις)

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Οι θεατές έχουν την τάση να διαβάζουν το έργο μου ως μια αφήγηση που βασίζεται στην πραγματικότητα. Αυτό είναι καλό. Η προσέγγιση ενός φιλμικού κειμένου ως εάν να αντιπροσωπεύει μια αληθινή, πραγματική ιστορία με αληθινά πρόσωπα είναι ο σωστός τρόπος για να παρακολουθήσεις μια ταινία.
(…...)Χρησιμοποιώ την ταινία ως ένα μέσο για να απεικονίσω τις μεταφορές που για μένα είναι σημαντικές. Ίσως πολλοί να μην βλέπουν τις μεταφορές λόγω της σκληρής πραγματικότητας που έχω απεικονίσει.
Κάποτε διάβασα ότι ένας σκηνοθέτης θα πρέπει να κρατά τα λόγια του όσο το δυνατόν περισσότερο και να αφήνει την ταινία να μιλά από μόνη της. Ο τρόπος ζωής ενός σκηνοθέτη και οι σκέψεις του θα πρέπει να' ναι κρυμμένα από τους θεατές. Συμφωνώ ότι αυτό αντιπροσωπεύει την σωστή στάση ενός φιλοσόφου και ενός καλλιτέχνη. Παρόλα αυτό δεν λέω ότι είμαι καλλιτέχνης. Οι σκέψεις ενός καλλιτέχνη δεν θα πρέπει να' ναι κραυγαλέες. Ταυτόχρονα όμως θα ήμουν ευτυχισμένος αν οι θεατές μπορούσαν να δουν τις μεταφορές που υπάρχουν στις ταινίες μου.

Η ΗΘΙΚΗ
(...…) Οι άνθρωποι ρωτούν αν είμαι "ηθικό" πρόσωπο. Συνήθως απαντώ ότι δεν είμαι. Δεν είμαι τέλειος. Ωστόσο είμαι ένα πρόσωπο που δεν φοβάται να δείξει τις σκοτεινές και τις φτωχές πλευρές της Κορεατικής κοινωνίας. Αυτή είναι η ηθική μου. Θα μπορούσαν να κάνω όχι βρώμικες ταινίες, πολύ πιο καθαρότερες και από αυτές που έχω ήδη κάνει, αλλά φοβάται ότι ίσως κατηγορηθώ ότι κάνω κάτι "κανονικό". Την ίδια στιγμή φοβάμαι ότι δεν θα έχω την δημιουργικότητα να κάνω ταινίες για το μέσο γούστο στο μέλλον λόγω του παρελθόντος μου σε θέματα αμφιλεγόμενα και αντιφατικά.
Θα ήθελα η κοινωνία να δει τον εαυτό της για το πώς στα αλήθεια είναι χωρίς την βοήθεια μου. Υπάρχουν στην Κορέα κοινωνικά προβλήματα που χρειάζονται προσοχή. Η κοινωνία μας έχει μια σκοτεινή πλευρά που δεν θα πρέπει να αγνοείται. Γι΄ αυτό παραμένω καχύποπτος για την κοινωνία. Οι ταινίες μου αντανακλούν αυτή την καχυποψία.

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ
(…....) Από την πρώτη μου ταινία Crocodile (1996) προσπάθησα να κάνω ταινίες με θρησκευτικά μοτίβα. Αυτά τα μοτίβα αναμειγνύονται με θέματα σχετικά με την αμαρτία και καταστάσεις αυτοτραυματισμού. Οι θεατές μπορούν να επιλέξουν ότι θέλουν για να δουν τις ταινίες μου. Αφήνω την επιλογή στο κοινό. Παρόλα αυτά τα θρησκευτικά στοιχεία στις ιστορίες μου προτείνουν μια επιστροφή στην Μητέρα Φύση και στην αθωότητα. Αυτή την εποχή, η ζωή μας είναι πλήρης τεχνητών και μη φυσικών στοιχείων. Θα πρέπει να προσπαθήσουμε σκληρό να κερδίσουμε ξανά την αθωότητα μας.

ΤΟ ΜΙΣΟΣ
(...…) Το μίσος είναι η αφετηρία για κάθε ταινία μου. Χρησιμοποιώ την λέξη μίσος μέσα σ' ένα ευρύτερο πλαίσιο και δεν νομίζω ότι κάποιος πρέπει να την ερμηνεύει εκτός αυτού του πλαισίου. Το είδος του μίσους για την οποία μιλώ δεν είναι κάτι συγκεκριμένο, που κατευθύνεται προς ένα αντικείμενο ή ένα πρόσωπο. Αντίθετα είναι ένα είδος συναισθήματος που εισπράττω καθώς στην ζωή μου και βλέπω κάποια πράγματα που δεν κατανοώ. Γι' αυτό κάνω ταινίες: βλέπω κάτι που δεν μπορώ να καταλάβω και μετά κάνω μια ταινία με σκοπό να το κατανοήσω. Νομίζω λοιπόν ότι σωστότερο είναι αντί για μίσος να μιλήσουμε για την έλλειψη κατανόησης.

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
(...…) Θεωρώ ότι οι γυναίκες βρίσκονται σ' ένα υψηλότερο επίπεδο απ' ότι οι άνδρες. Έχουν κάτι να προσφέρουν το οποίο οι άνδρες πάντα χρειάζονται και για το οποίο ακόμα και θα πλήρωναν. Οι περισσότεροι ίσως διαφωνήσουν μαζί μου, όμως όπως το σκέφτομαι η σχέση μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας είναι μια μορφή πορνείας, ακόμη και αν χρήματα να αλλάζουν (δεν υπάρχουν) χέρια. Όταν υπάρχουν φασαρίες ανάμεσα σ' ένα άνδρα και μια γυναίκα παράγεται ενέργεια που κάνει τον κόσμο να κινείται. Είναι μια σύγκρουση που υπάρχει παντού στην υφήλιο, όμως κατά κάποιο τρόπο αντανακλά και πολιτιστικές διαφορές. Στην περίπτωση της Ευρώπης νομίζω ότι εδώ και αρκετό καιρό τα πράγματα είναι σταθερά δεν υπάρχουν πολλές εντάσεις ανάμεσα στα δύο φύλα. Αν λοιπόν δεις Ευρωπαϊκές ταινίες αντανακλούν αυτό το status quo είναι πιο χαμηλότονες. Οι ασιατικές ταινίες είναι πολύ πιο ασταθείς και βίαιες, γιατί η σύγκρουση μεταξύ ανδρών και γυναικών σ' αυτή την ήπειρο είναι ακόμα πολύ έντονη.

Η ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ
(...…) Πριν στραφώ προς τον κινηματογράφο εργάστηκα ως ζωγράφος. Πέρασα δύο χρόνια στις ακτές του Montpellier στην Γαλλία σαν ζωγράφος. Δεν έκανα επίσημες εκθέσεις ή κάτι ανάλογο: απλώς ζωγράφιζα μόνος και εξέθετα το έργο μου στον δρόμο. Έκανα επίσης εκθέσεις στον δρόμο στον Μόναχο, στην Γερμανία όπου γνώρισα το έργο του Egon Schiele.
Χρησιμοποίησα στην ταινία Bad Guy έργα του γιατί σε μια πρώτη ματιά φαίνονται χυδαία κα φαίνεται να έχουν πολύ πρόστυχα θέματα. Αν όμως κοιτάξεις από κοντά τους πίνακες του Sciele είναι πολύ έντιμοι. Δείχνουν εικόνες ανθρώπων που έχουν παγιδευτεί από τον πόθο. Στην αρχή μ' αρέσει περισσότερο ο Gustav Klimt όμως όσο περισσότερο κοιτούσα το έργο του Sciele τόσο περισσότερο αισθανόμουν συγκλονισμένος.

ΟΙ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ
[Στην ταινία The Bow/ Το Τόξο] Θέλησα να απεικονίσω τις επιθυμίες και τους πόθους ενός μοναχικού γέρου. Επιθυμίες και πόθους που αντικατοπτρίζονται σε ένα νεαρό κορίτσι που δεν μπορεί ποτέ να αποκτήσει. Αλλά αντί για επιθυμία και πόθο, ίσως η περίπτωσή του θα μπορούσε να ειδωθεί ως μία εμμονή ή ένα αυτοκατευθυνόμενο ένστικτο.
Όλοι έχουμε μία κρυφή επιθυμία, ελπίδα ή πόθο που δεν μπορεί να εκφραστεί τέτοιες στιγμές. Θέλησα να δείξω πόσο χυδαίοι, ευγενείς, όμορφοι, λυπητεροί και χαρούμενοι μπορούν να είναι οι πόθοι και οι επιθυμίες αν αποκαλυφθούν. Όπως ένα τόξο, θέλω να ζω τεταμένα μέχρι να πεθάνω.

(αποσπάσματα από συνεντεύξεις στο κορεάτικο κινηματογραφικό περιοδικό Cine 21 τ.339, στο ηλεκτρονικό περιοδικό www.sensesofcinema.com και στις σημειώσεις για την παραγωγή).