του George Clooney
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

Ο πατέρας μου ήταν παρουσιαστής ειδήσεων, αρχισυντάκτης και δημοσιογράφος. Ακόμα γράφει για μια εφημερίδα. Ήμουν ανέκαθεν φανατικός θαυμαστής των δημοσιογράφων και μεγάλωσα με την τηλεόραση: ήμουν κάθε μέρα μέσα στα τηλεοπτικά πλατώ. Ο Murrow ήταν ένας από τους ήρωες του πατέρα μου και καθώς ο πατέρας μου ήταν ο δικός μου ήρωας, έτσι και ο Murrow ήταν και για μένα επίσης ένας ήρωας. Επιπλέον τα γεγονότα που αφηγείται η ταινία ήταν πολύ σημαντικά για την χώρα μας. Με ενδιαφέρει πολύ, όχι μόνο ζητήματα που έχουν σχέση με την ηθική των τηλεοπτικών μεταδόσεων, αλλά και για το πως χρησιμοποιείται ο φόβος για να φαλκιδευτούν οι πολιτικές ελευθερίες -κάτι που συμβαίνει στη χώρα μας κάθε 30 με 40 χρόνια.

Οι συγκρούσεις μεταξύ του γερουσιαστή Μακάρθι (σ.τ.ε. αμερικάνος πολιτικός υπεύθυνος για τις διώξεις των αριστερών στις ΗΠΑ) και του Murrow υπήρξαν πάντοτε μια εμμονή μου, γιατί είναι από τις ελάχιστες φορές στην ιστορία που η δημοσιογραφία άλλαξε τον κόσμο και τη σκέψη των ανθρώπων. Ο Μακάρθι ήταν αδιάφθορος έως τη στιγμή που σκόνταψε πάνω στον Murrow. Πρόκειται για μια στιγμή που χρειάζεται απόλυτη γενναιότητα και ο Murrow την είχε.

Όσο περισσότερο κοιτάζω τον ρόλο αυτό, όσο παρακολουθώ τον χαρακτήρα του Murrow, τόσο συνειδητοποιώ ότι αυτός είναι ένας ρόλος που δεν θα μπορούσα ποτέ να υποδυθώ. Σε κάτι που είμαι πολύ καλός ως σκηνοθέτης, είναι η διανομή των ρόλων. Αν όμως επέλεγα τον εαυτό μου γι' αυτόν τον ρόλο θα ήμουν μια λάθος επιλογή σε μια δική μου ταινία. Ήθελα να βρω κάποιο που να μπορεί να σηκώσει στους ώμους του όλη την ταινία. (σ.τ.ε. τον ρόλο υποδύεται ο David Straithairn).

Η ταινία είναι μια επίθεση στην τηλεόραση κατά κάποιον τρόπο. Εγώ αγαπώ την τηλεόραση, νιώθω και μέρος της, την πιστεύω και εξακολουθώ πάντα να εργάζομαι για αυτήν. Πιστεύω όμως ότι έχει μεγάλη ευθύνη και για αυτό η πρόκληση για μένα ήταν να σταθώ σε ένα σημείο της ιστορικής διαδρομής της -αυτά τα πέντε τηλεοπτικά επεισόδια που άλλαξαν τον κόσμο.

Σήμερα ενημερωνόμαστε πολύ λιγότερο από ό,τι 15 χρόνια πριν, φερ' ειπείν. Ένας σημαντικός λόγος είναι το γεγονός ότι δεν διαβάζουμε πλέον. Όταν ήμουν παιδί υπήρχαν τρία βασικά δίκτυα ενημέρωσης που πρόβαλλαν τα ίδια περίπου πράγματα. Έτσι, η ενημέρωση ενσωματωνόταν στα πιστεύω και την ιδεολογία του καθενός και έτσι διαμόρφωνε τη γνώμη του. Σήμερα με τα τόσο πολλά δίκτυα και τα είδη των ειδήσεων που προβάλλονται, δεν είναι εφικτό να διαμορφωθεί μια κοινή αλήθεια πάνω στα πράγματα.

Είναι πολύ λίγοι εκείνοι που έχουν τη δυνατότητα να πουν σε ένα στούντιο ή χρηματοδότη 'Δώσε μου 7,5 εκ. δολάρια και θα σκηνοθετήσω, θα παίξω και θα κάνω την παραγωγή μιας ταινίας'. Είναι ένα φιλμ που έγινε από πάθος. Δεν το έκανα με στόχο την προβολή ή τα χρήματα. Ήθελα να αφήσω κάτι πίσω όταν θα είμαι 70 χρονών.

(πηγή: σημειώσεις για την παραγωγή της ταινίας και συνέντευξη στο www.abc.net.au)