του Roberto Rossellini

Έτος 1661. Ο καρδινάλιος Μαζαρέν είναι ετοιμοθάνατος στον πύργο του στη Βενσέν. Συζητεί με το βοηθό του Κολμπέρ, για να ζητήσει από το νεαρό βασιλιά Λουδοβίκο 14ο, μια τελευταία συνάντηση. Ξυπνούν το βασιλιά, που επισκέπτεται τον Μαζαρέν, αρνείται όμως να δεχτεί την οικονομική βοήθεια που του προσφέρει. Θέλει να στηρίζεται μόνο στον εαυτό του. Δέχεται όμως τη συμβουλή να στηριχτεί στον Κολμπέρ, ως υπουργό του επί των οικονομικών και να περιορίσει την ισχύ των ευγενών. Μετά το θάνατο του Μαζαρέν ο Λουδοβίκος αποκλείει τη μητέρα του και τον αδελφό του από το Συμβούλιο, απομακρύνει τον πρωθυπουργό Φουκέ. Τίποτε δεν θα αποφασίζεται χωρίς την υπογραφή του. Ο νεαρός βασιλιάς εξουδετερώνει μια συνωμοσία του Φουκέ και τον συλλαμβάνει στη Νάντ.
Ο Ροσελίνι γύρισε την ταινία το 1966 ως παραγγελία της Γαλλικής Τηλεόρασης. Από καιρό έχει αφιερωθεί στη διδακτική λειτουργία του οπτικοακουστικού, κυρίως μέσω μεγάλων τηλεοπτικών πολιτιστικών εκπομπών.
Στην ταινία για τον Λουδοβίκο 14ο εισάγει, όπως συχνά έκανε, μια νέα οπτική για το ιστορικό φιλμ και την ιστορική βιογραφία. Ανασυνθέτει γεγονότα και πρόσωπα σαν χρονικό, όπως χρονογραφία πραγματοποιούσε με τις κορυφαίες νεορεαλιστικές ταινίες του. Αδιαφορεί για τα περιορισμένα μέσα, την πομπώδη μεγαλοπρέπεια και τις συμβάσεις της ιστορικής αναπαράστασης και επιχειρεί να μας μεταφέρει απλά εκεί, μέσα στα τότε συμβαίνοντα, σαν καλός ρεπόρτερ της εποχής. Τα ιστορικά πρόσωπα φέρονται με την καθημερινή ουδετερότητα σ’ ένα σύγχρονό τους μάτι, που είναι όμως ιδιαίτερα παρατηρητικό. Αυτός ο ρεαλισμός συντίθεται με μια βαθύτερη, ευρύτερη και τελικά συμβολική αντίληψη των πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών φαινομένων. Πραγματικά, ο κινηματογράφος απέναντι στη Ιστορία.

(πηγή δελτίο τύπου Κινηματογραφική Λέσχη ΕΤ1)