(Ιδιωτικοί φόβοι σε δημόσιους χώρους)
του Alain Resnais

Μοναξιά και αναζήτηση της ευτυχίας, ερωτικός πόθος και μοναχικότητα: αυτά είναι τα κεντρικά στοιχεία σ’ αυτήν την τοιχογραφία χαρακτήρων του Alain Resnais. Η ταινία σκιαγραφεί πρόσωπα που αποζητούν την απεγνωσμένα την αγάπη καθώς έρχονται αντιμέτωπα με το χάος των συναισθημάτων. Η σκηνοθεσία της ταινίας διαθέτει κάτι από την χάρη, την λεπτή ειρωνεία και την σοφία που μόνο ένας μεγάλος δάσκαλος του σινεμά, όπως είναι ο Alain Resnais, μπορεί να έχει.
Ο Τιερί προσπαθεί να γοητεύσει την θελκτική, αν και θρήσκα, συνεργάτη του, Σαρλότ, ενώ ταυτόχρονα ψάχνει να βρει σπίτι για τους δύσκολους πελάτες του, Νικόλ και Νταν. Η Σαρλότ του δανείζει μια κασέτα με την αγαπημένη της τηλεοπτική θρησκευτική εκπομπή, η οποία κρύβει όμως μια μεγάλη έκπληξη. Στο εντωμεταξύ, η αδερφή του, Γκαέλ, ψάχνει να βρει τον έρωτα της ζωής της. Με τη βοήθεια του Λιονέλ, ενός φιλικού μπάρμαν, γνωρίζει τον Νταν και τα πάνε μια χαρά μέχρι να τον «πιάσει» η Γκαέλ με τη Νικόλ. Ο Νταν εκμυστηρεύεται την ιστορία του στον Λιονέλ, ο οποίος έχει προσλάβει τη Σαρλότ ως νοσοκόμα για τον ετοιμοθάνατο και αγενή πατέρα του, Αρθούρ. Η Σαρλότ θα κάνει το θαύμα της και θα καταφέρει τον Αρθούρ να συμπεριφερθεί κόσμια.
Ο Alain Resnais συνεργάζεται για δεύτερη φορά με τον Βρετανό θεατρικό συγγραφέα Alan Ayckbourn (η πρώτη ήταν το Smoking/No Smoking το 1993), του οποίου δηλώνει θαυμαστής εδώ και δεκαετίες. Στην περίπτωση του Private Fears in Public Places ο Alain Resnais αναφέρει πως εκείνο που του έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν η ακλόνητη αποφασιστικότητα των χαρακτήρων να απαλλαγούν από τη μοναχικότητά τους. «Δεν υπάρχει θεραπεία για την κατάσταση της μοναξιάς. Είναι η ατέρμονη αναζήτηση της ευτυχίας. Είναι εύκολο να πιστέψεις πως εξαρτάται από σένα και δύσκολο να δεχτείς πως τελικά πρόκειται για προϊόν της φαντασίας σου», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά σε μια συνέντευξη.
Αξίζει να σημειωθεί πως ο αγγλικός τίτλος Private Fears in Public Places (Ιδιωτικοί φόβοι σε δημόσιους χώρους) έχει αποδοθεί στη γαλλική του εκδοχή ως Coeurs – μια λέξη που κυριολεκτικά σημαίνει «καρδιές», αλλά είναι πολύ κοντινή ηχητικά με τη λέξη Peurs που σημαίνει «φόβοι», παραπέμποντας έτσι ευφυώς στην συναισθηματική αγωνία που βρίσκεται στο επίκεντρο της ταινίας.
Η ταινία Private Fears in Public Places κέρδισε τον Αργυρό Λέοντα σκηνοθεσίας και το βραβείο Pasinetti για την ερμηνεία της Laura Morante στο Φεστιβάλ της Βενετίας 2006.

(πηγή δελτίο τύπου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης)