του Stephen Frears

Επιλέγοντας να αναμετρηθεί μ’ ένα θέμα που ακόμα εγείρει σφοδρές συζητήσεις και διχογνωμίες, -την στάση της Βασιλικής οικογένειας της Μεγάλης Βρετανίας όταν σκοτώθηκε η πριγκίπισσα Νταϊάνα σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα - ο Stephen Frears πήρε ένα πολύ μεγάλο ρίσκο: αναμετρήθηκε με την ίδια την πραγματικότητα.
Η πριγκίπισσα Νταϊάνα στα μέσα της δεκαετίας του 90 ήταν αναμφισβήτητα μια από τις πιο διάσημες γυναίκες στον κόσμου. Μητέρα δύο παιδιών είχε ήδη χωρίσει με τον διάδοχο του Αγγλικού θρόνου Πρίγκιπα Κάρολο και μέσα από μια σωρεία δημοσιευμάτων και τηλεοπτικών εκπομπών που κυρίως αναφερόταν στην προσωπική της ζωή είχε εξελιχθεί μια προσωπικότητα των Media. Όταν η είδηση του θανάτου της πριγκίπισσας Νταϊάνα, γίνεται γνωστή στον σοκαρισμένο και δύσπιστο βρετανικό λαό, η Βασίλισσα Ελισάβετ αποσύρεται στο θερινό ανάκτορο στο κάστρο Barmoral στην Σκωτία με την οικογένειά της. Ανίκανη να κατανοήσει την αντίδραση του κόσμου στην τραγωδία, η Βασίλισσα είναι αμήχανη και αναποφάσιστη. Για τον Τόνι Μπλερ, τον δημοφιλή, πρόσφατα εκλεγμένο πρωθυπουργό, η ανάγκη του λαού για επιβεβαίωση και υποστήριξη από τους ηγέτες του είναι σαφής. Καθώς η πρωτοφανής έκφραση οδύνης εντείνεται διαρκώς, ο Μπλερ πρέπει να βρει τον τρόπο να επανασυνδέσει τη Βασίλισσα με τον βρετανικό λαό.
Ο σκηνοθέτης οργανώνει την ταινία πάνω σε τρεις άξονες. Ο πρώτος και πλέον προφανής είναι η απεικόνιση των γεγονότων και ο πολιτικός τους σχολιασμός: εδώ επικεντρώνεται στη λειτουργικότητα και στη θέση του βασιλικού θεσμού μέσα σε μια σύγχρονη κοινωνία. Ο δεύτερος είναι η ανάδειξη της οικογένειας ως ενός τόπου όπου διεξάγεται μια μάχη συναισθημάτων –και γι’ αυτό η ταινία θα μπορούσε να θεωρηθεί και ως μια ταινία για την οικογένεια με τον ίδιο τρόπο που είναι και η ταινία The Snapper (1993) του σκηνοθέτη. Και τέλος ο τρίτος άξονας είναι η σχέση ενός ατόμου -στην περίπτωση μας της Βασίλισσας- με την ανεξέλεγκτη δυναμική που αναπτύσσουν τα Media: κάτι που στο παρελθόν ο σκηνοθέτης ερεύνησε διεξοδικά στην ταινία Hero (1992).
«Είναι πολύ δύσκολο να βρεις θέματα που να έχουν κάποια ζωτικότητα», δηλώνει ο Stephen Frears. «Αυτή η ταινία με ενδιέφερε καταρχάς επειδή θα συνεργαζόμουν με τον Peter Morgan (σεναριογράφο της ταινίας) και εν μέρει λόγω του θέματος: την σύγκρουση μεταξύ του παλιού και του νέου κόσμου. Είναι μια ιστορία για το τέλος της παράδοσης που για την Βρετανία υπήρξε και η δύναμή της αλλά και η αδυναμία της». Και συνεχίζει «όταν αφηγείσαι μια ιστορία για ανθρώπους που ακόμα ζουν, γίνεσαι πιο υπεύθυνος. Δεν μπορείς να καταφεύγεις σε εύκολες λύσεις. Κάνοντας μια ταινία για την Βασίλισσα είναι σαν να κάνεις μια ταινία για τη μητέρα σου. Στην Αγγλία η Βασίλισσα είναι σαν μια συμβολική, συναισθηματική μητέρα της χώρας».