του Ken Loach

Ιρλανδία 1920. Υπό την απειλή των ενόπλων ομάδων που καταφθάνουν από την Βρετανία για να εμποδίσουν τον αγώνα για ανεξαρτησία οι εργάτες από την επαρχία και τις πόλεις συσπειρώνονται. Δύο αδέλφια, ο Damien και ο Teddy, αφοσιώνονται στον αγώνα για την ανεξαρτησία. Ο Damien εγκαταλείπει μια καριέρα γιατρού και ακολουθεί τον βίαιο και επικίνδυνο δρόμο του αντάρτικου. Ο αγώνας γρήγορα φέρνει αποτελέσματα και μια ανακωχή επιβάλλεται. Όμως σε μια όχι και τόσο απροσδόκητη εξέλιξη η βία συνεχίζεται: ο εμφύλιος πόλεμος ξεσπά.
Η ταινία The Wind that Shakes the Barley είναι μια επιστροφή του Ken Loach σε ιστορικά θέματα. Εστιάζει στη σχέση μεταξύ των δύο αδελφών ενώ γύρω η ιρλανδική επανάσταση βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.
Ο Ken Loach αναφερόμενος στον πολιτικό χαρακτήρα της ταινίας δηλώνει: «Δεν θα έλεγα ότι είναι μια αντι-βρετανική ταινία. Ένας άνθρωπος έχει πολλά κοινά με άλλους ανθρώπους οι οποίοι έχουν την ίδια κοινωνική θέση μ’ αυτόν αλλά ανήκουν σ’ άλλα κράτη. Έχουμε μια ευθύνη να επισημαίνουμε τα λάθη και να καταδικάζουμε τις βαρβαρότητες που διαπράττουν οι ηγέτες μας. Αυτή δεν είναι μια στάση αντιπατριωτική».
Ο σεναριογράφος της ταινίας Paul Laverty επισημαίνει: «Ήμασταν πολύ προσεκτικοί έτσι ώστε να μην δώσουμε ένα ρομαντικό χαρακτήρα στη βία. Οι γυναίκες στην ταινία παίζουν ένα πολύ ζωτικό ρόλο. Ήταν ένας πόλεμος, ένας ανταρτοπόλεμος που υποστηριζόταν από τον τοπικό πληθυσμό. Ο ρόλος των γυναικών ήταν πολύ σημαντικός και χρειάζεται να καταγράφει στην ιστορία».
Ο Ken Loach σχολιάζει το ζήτημα της βίας στην ταινία: «Αν παλεύεις για τις ιδέες σου, τα οποία είναι τα ιδανικά της δικαιοσύνης, της ανεξαρτησίας και της ελευθερίας, και συναντάς αντίσταση από τους άλλους τότε αυτό φυσικά οδηγεί στη βία: αυτό είναι το πρόβλημα. Είναι ακριβώς αυτή η αντίσταση που οδηγεί στη βία. Η βία αυτή σημαδεύει τους ανθρώπους στην ταινία. Ο Damien μετά τη βία αλλάζει και αυτό το χαρακτηρίζει μέχρι το τέλος. Παρομοίως ο Teddy σημαδεύεται από τη βία για πάντα. Στο τέλος δεν πιστεύω ότι μπορούν να συμφιλιωθούν. Είναι λυπηρό αλλά για να καταστήσει τη δικαιοσύνη πρέπει να περάσεις μέσα από τη βία». Και συνεχίζει: «Νομίζω ότι η ιστορία για τον αγώνα για ανεξαρτησία είναι μια ιστορία που συνεχώς επαναλαμβάνεται. Πάντα είναι η κατάλληλη στιγμή για να αφηγηθείς αυτήν την ιστορία. Πάντα κάπου υπάρχουν στρατεύματα κατοχής και άνθρωποι που ζουν υπό κατοχή αντιστεκόμενοι. Επίσης στην ταινία υπάρχει μια εξαιρετική ιστορία συντροφικότητας και ηρωισμού και μέσα σ’ αυτήν την ιστορία μια τραγική σύγκρουση».