(Εμείς οι δύο)
των Antonio Naharro, Alvaro Pastor
(το σημείωμα των σκηνοθετών)

Είδαμε για πρώτη φορά τον Πάμπλο Πινέδα στην τηλεόραση, ενώ βρισκόμασταν στη Σεβίλλη. Ο Αντόνιο ζούσε εκεί και ο Άλβαρο πήγαινε σε ραντεβού με την εταιρεία Danza Mobile για να παρουσιάσει ένα project του. Και οι δυο μας είχαμε ερευνήσει περισσότερο τη διανοητική αναπηρία και το σύνδρομο Down, αφού είχαμε κάνει το φιλμ μικρού μήκους "Uno mas, uno menos".
Όταν πρωτοακούσαμε τον Πάμπλο, αμέσως καταλάβαμε ότι ήταν μοναδικός, αλλά και ταυτόχρονα όπως κάθε παιδί που πάσχει από το σύνδρομο αυτό. Συγκινηθήκαμε από την προφανή μοναξιά του. Η θέση του έμοιαζε να είναι σαν μια γέφυρα που συνδέει δυο κόσμους, καθώς ήταν σαν να βρισκόταν σε δυο μέρη ταυτόχρονα: στον κόσμο της διανοητικής αναπηρίας και στον αποκαλούμενο φυσιολογικό κόσμο. Ήταν σε ένα "no man's land". Και κάπως έτσι προέκυψε ο Ντανιέλ, ο ήρωας που υποδύεται στο φιλμ.
Το σύνδρομο Down χαρακτηρίζεται, μεταξύ άλλων, από τη δυσκολία τού να σεβαστείς τους κοινωνικούς κανόνες. Σκεφτήκαμε ότι μια γυναίκα με επαναστατική φύση θα ήταν το ιδανικό συμπλήρωμα. Κάποια με μια "down" φύση που θα συμπληρώσει έναν άνδρα με το σύνδρομο Down που είναι περιέργως ικανός να συμβιβαστεί με τους κανόνες. Ο χαρακτήρας που θα τον υποδυόταν έπρεπε να είναι ικανός να μεταφέρει την εκφραστικότητα και τον αυθορμητισμό που χαρακτηρίζουν τον Ντανιέλ. Μόλις μιλήσαμε με τη Λόλα Δουένιας, ήμασταν σίγουροι ότι είχε αυτό που χρειαζόταν ο ρόλος της Λάουρα.

Το πρώτο μας βήμα ήταν να γράψουμε το σενάριο χωρίς να γνωρίζουμε καλά τον Πάμπλο. Αφήσαμε τη διαίσθησή μας να μας καθοδηγήσει και μιλούσαμε συχνά με τον Φερνάντο Κάστετς, τον καθηγητή μας στο Εργαστήριο Σεναρίου Fundacion Carolina. Στόχος μας ήταν να δημιουργήσουμε μια φανταστική ιστορία γύρω από έναν χαρακτήρα, που να περιέχει την πραγματικότητα του Πάμπλο Πινέδα. Η αδερφή του Αντόνιο, Λάουρα, πάσχει επίσης από σύνδρομο Down, όμως αυτή η περίπτωση ήταν διαφορετική. Δεν είχαμε γνωρίσει ποτέ κάποιον με σύνδρομο Down, που μπορούσε να εκφράσει περίπλοκες ιδέες με τόσο ξεκάθαρο τρόπο. Είχε αποστηθίσει ό,τι έπρεπε να πει στην τηλεόραση; Ήταν πραγματικά όπως έμοιαζε; Αφού τελειώσαμε το δεύτερο κομμάτι του σεναρίου, αποφασίσαμε να πάμε στη Μάλαγα να γνωρίσουμε τον Πάμπλο.
Βγήκαμε από αυτή τη συνάντηση πεπεισμένοι ότι υπήρχε μια ιστορία για να διηγηθούμε. Ο Πάμπλο μας εξέπλητε ξανά και ξανά κατά την πρώτη μας αυτή συνάντηση. Του άρεσε η ιστορία και ξεκίνησε να δουλεύει μαζί μας. Μήνες μετά, ύστερα από μια από τις επισκέψεις μας στη Μάλαγα, συνειδητοποιήσαμε ότι ήταν ο μοναδικός που μπορούσε να υποδυθεί αυτόν τον ρόλο. Επομένως του το ζητήσαμε.
Χρειαζόταν να κάνουμε ένα τεστ για να σιγουρευτούμε ότι ήταν ικανός να αναλάβει τον ρόλο. Σε μισή ώρα ξέραμε ότι θα το κάναμε. Η εξυπνάδα του, η συναισθηματική του ειλικρίνεια και η εμπιστοσύνη έκαναν τη δουλειά πιο εύκολη.
Η έγκριση της οικογένειας ήταν απαραίτητη. Αυτό το θέμα είναι πολύ σημαντικό στην ταινία. Οι οικογένειες είναι πολύ παρούσες στις ζωές των ατόμων με διανοητικά προβλήματα. Προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε διαφορετικούς τύπους οικογενειών με διαφορετικές θεωρίες η καθεμιά τους, έτσι ώστε ο κόσμος που περιβάλλει τους ήρωες να είναι πιο ρεαλιστικός. Σε αυτόν τον συχνά περιορισμένο κόσμο, θέλαμε να συμπεριλάβουμε κι άλλους χαρακτήρες με σύνδρομο Down.
Στην ταινία επίσης υπάρχουν δύο πόλεις: η Σεβίλλη και η Μαδρίτη, όπως δύο διαφορετικοί είναι και οι κόσμοι των πρωταγωνιστών. Για την Λάουρα, το "ταξίδι" που βιώνει στο φιλμ είναι ένα είδος επανένωσης με το παρελθόν της, ενώ για τον Ντανιέλ είναι το ξεκίνημα της ενήλικης ζωής του.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)