του Ken Loach
(σχετικά με την ταινία)

Μια γλυκόπικρη κωμωδία γι’ ένα νεαρό στη Γλασκόβη που θέλει να ξεφύγει από τα λάθη της προηγούμενης ζωής του. 
Όταν ο Robbie πάει στο μαιευτήριο για να επισκεφθεί την φίλη του Leonie και να δει το νεογέννητο γιο του Luke για πρώτη φορά, συγκινείται. Ορκίζεται ότι ο Luke δεν ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο μ’ αυτόν…
Ο Ken Loach, σκηνοθέτης της ταινίας, δηλώνει: "Στα τέλη του περασμένου χρόνου, ο αριθμός των νέων ανέργων στη Βρετανία, για πρώτη φορά, έφτασε πάνω από ένα εκατομμύριο. Θελήσαμε να αφηγηθούμε μια ιστορία γι’ αυτή τη γενιά των νέων ανθρώπων, πολλοί από τους οποίους αντιμετωπίζουν ένα μέλλον χωρίς προοπτική. Είναι σχεδόν βέβαιοι ότι δεν θα βρουν μια θέση εργασίας, δεν θα έχουν μόνιμη σταθερή δουλειά. Τι ακριβώς επίδραση έχει αυτό στους ανθρώπους και πώς αυτοί βλέπουν τους εαυτούς τους;"
Σχολιάζοντας την επίλογή του να κάνει μια κωμωδία, ο Ken Loach δηλώνει: "Θέλω να ακολουθώ απρόσμενες διαδρομές. Στο παρελθόν έχουμε κάνει ταινίες όπως το «Γλυκά Δεκάξι»  που ήταν για νεότερα παιδιά, σε μια εξίσου δύσκολη κατάσταση, αλλά κατέληγε σε τραγωδία. Οι ίδιοι χαρακτήρες εδώ θα αντιμετωπίσουν καταστάσεις που θα είναι κάποιες φορές αστείες, και κάποιες όχι. Οπότε σκεφτήκαμε να διαλέξουμε μια αστεία στιγμή.
(...) Στην πραγματικότητα, η κωμωδία συνήθως είναι η αλληλεπίδραση των ανθρώπων και οι απόπειρές τους, ή οι παρεξηγήσεις, δεν είναι φάρσα. Κατά μια έννοια είναι μια ιστορία με μερικά χαμόγελα, παρά μια κωμωδία από την αρχή μέχρι το τέλος. Σίγουρα δεν είναι κωμωδία, γιατί έχει μερικές σκοτεινές στιγμές. Οπότε η διαδικασία είναι η ίδια: πρόκειται για την προσπάθεια να ελευθερωθούν οι άνθρωποι, ή να μπορέσουν να ζήσουν ορισμένες εμπειρίες, και αν είναι αστείο καθώς ξετυλίγεται, τότε είναι αστείο. Αν είναι απότομο ή σκληρό τότε έτσι πρέπει να είναι και αν δεν είναι συμπονετικό τότε έτσι πρέπει να είναι. Ο στόχος είναι να υπάρχουν ειλικρινείς αντιδράσεις μεταξύ των ανθρώπων σε ένα ρεαλιστικό πλαίσιο. Τότε, αν στην πραγματική ζωή θα σε έκαναν να χαμογελάσεις, τότε σε κάνουν να χαμογελάσεις. Αν θα σε έκαναν να κλάψεις, σε κάνουν να κλάψεις ή να θυμώσεις."

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή, κατάλογος φεστιβάλ Καννών. επιμέλεια Δ.Μ.)