του Philippe Le Guay
lesfem2.jpg

Παρίσι, 1960. Ο Ζαν-Λουί Ζουμπέρ (Fabrice Luchini), ένας ευκατάστατος χρηματιστής και σοβαρός οικογενειάρχης, ζει ήρεμα αλλά βαρετά με την ψηλομύτα γυναίκα του Σουζάν (Sadrine Kiberlain) και τα δυο κακομαθημένα βλαστάρια τους. Όμως ο κόσμος τους θα έρθει τα πάνω κάτω, όταν στον τελευταίο όροφο του σπιτιού τους μετακομίζει μια πολύχρωμη και ζωηρή παρέα από Σπανιόλες, που εργάζονται ως οικιακές βοηθοί στην πολυκατοικία.
Ο Ζαν-Λουί θα συνδεθεί αναπάντεχα μαζί τους, ιδιαίτερα με τη δυναμική Κονσεπσιόν (Carmen Maura) και κυρίως με τη γοητευτική ανιψιά της, Μαρία (Natalia Verbeke), τη νέα υπηρέτρια της οικογένειάς του, που θα τον κάνουν να εκτιμήσει τις απλές χαρές της ζωής...
Μπορεί όμως ν’ αλλάξει ένας άντρας της ηλικίας του;
lesfem1.jpgΟ σκηνοθέτης της ταινίας Philippe Le Guay δηλώνει, στην ηλεκτρονική τοποθεσία mattsmoviereviews.net: «Θα έλεγα ότι η αφετηρία της ταινίας είναι κάποιες αναμνήσεις που είχα από την παιδική μου ηλικία. Στο σπίτι για κάποια χρόνια υπήρχε μια υπηρέτρια από την Ισπανία. Τότε ήμουν πολύ μικρός, 2 με 5 χρονών. Την έλεγαν Loures να μού μιλούσε ισπανικά. Η μητέρα μου μού είπε πως τότε μόλις που μιλούσα γαλλικά. Όταν ήμουν μικρός είχα μπερδέψει τα γαλλικά και τα ισπανικά.
Δυστυχώς έπρεπε να παντρευτεί και έτσι γύρισε πίσω στην Ισπανία. Πολλά χρόνια μετά, ανακάλυψα ότι πολλοί φίλοι και γνωστοί είχαν ισπανίδες νταντάδες. Ανακάλυψα ότι υπήρχε ένα μεταναστευτικό ρεύμα 100 χιλιάδων ισπανίδων που είχαν έρθει τη δεκαετία του '60 στη Γαλλία. Αυτό ήταν μια καλή ευκαιρία για ταινία.
Μου αρέσει η κρυφή ιστορία, μικρά γεγονότα μέσα στην ιστορία -όπως αυτή η παρουσία των ισπανίδων- που όμως δεν επηρεάζουν την πορεία της ιστορίας. Ωστόσο δημιουργούν καταστάσεις που είναι διασκεδαστικές και θα μπορούσαν να είναι η αφετηρία για μια ταινία».
Το περιοδικό Cahiers du Cinéma σημειώνει σε μια κριτική του για την ταινία: "Ο Le Guay αντιμετωπίζει με μεγάλη δεξιοτεχνία το ιδεώδες του έρωτα που δυναμιτίζει τα όρια των τάξεων. Κάτω από την κωμωδία υποβόσκει ένα κοινωνικό δράμα, αλλά ο σκηνοθέτης αποφεύγει σχεδόν μαγικά όλους τους σκοπέλους"."

(πηγή δ.τ.)