(Ποιος να ξέρει...)
του Jacques Rivette
Η υπόθεση της ταινίας Va savoir έχει στο κέντρο έναν ιταλικό θίασο, ο οποίος κάνει περιοδεία στην Eυρώπη και βρίσκεται στο Παρίσι, όπου θ' ανεβάσει το έργο του Πιραντέλο Όπως με θέλεις. H Kαμίγ είναι η πρωταγωνίστρια του θιάσου και σύντροφος του Iγκό, σκηνοθέτη και θιασάρχη. Eίναι η πρώτη φορά που η Kαμίγ επιστρέφει στο Παρίσι αφότου, εδώ και τρία χρόνια, άφησε τον Πιερ, έναν άντρα του οποίου το πάθος κινδύνευε να καταπνίξει την τέχνη της. H Kαμίγ φοβάται κρυφά μη τον ξανασυναντήσει, κι έχει κάθε λόγο. O Iγκό έχει κι αυτός το μυστικό του. Eρχόμενος στο Παρίσι, θέλει να εξακριβώσει την ύπαρξη ενός ανέκδοτου χειρογράφου του μεγάλου Γκολντόνι. H αναζήτηση αυτή θα τον οδηγήσει στη σαγηνευτική Nτομινίκ. H θεατρική παράσταση θα αποτελέσει ταυτόχρονα το φόντο και το μέσο για την αποκάλυψη καθεμιάς από τις κρυφές τους ζωές.
Στην ταινία Va savoir ο Jacques Rivette εξερευνά τις περίπολοκες και συχνά απρόοπτες σχέσεις μεταξύ θεάτρου και πραγματικής ζωής. Η αλήθεια της ζωής και το ψεύδος του θεάτρου, ο καλλιτέχνης ως ένα ιδιαίτερο πρόσωπο, η αναζήτηση της ουσίας των πραγμάτων, η δύναμη του έρωτα: όλα αυτά βρίσκονται στο κέντρο της ταινίας. Ο Ριβέτ οικοδομεί μια αφήγηση στην οποία το χιτσκοκικό σασπένς συναντά την κωμωδία screwball και η κωμωδία χαρακτήρων την "θεατρική ταινία". Ερωτισμός και χιούμορ, σασπένς και μια ρομαντική αίσθηση: είναι ορισμένα απο τα δίπολα πάνω στα οποία οργανώνεται η δραματική πλοκή.
"Χάρη στον Ριβέτ ξεκίνησε η Nouvelle Vague" τα λόγια του Φρανσουά Τρυφώ σημειώνουν την βαρύτητα της παρουσίας του Ριβέτ στο γαλλικό σινεμά. Θεωρείται ως ένας απο τους σημαντικότερους εκπροσώπους της γαλλικής νουβέλ βαγκ: η πρώτη του ταινία το Paris nous appartient υπήρξε ένα απο τα ορόσημα της νουβέλ βαγκ και η παρουσία του στο περιοδικό Cahiers du Cinema υπήρξε άκρως σημαντική για την διαμόρφωση της κριτικής στάσης του περιοδικού απέναντι στο σινεμά της εποχής.
Αν και ποτέ δεν γνώρισε την αποδοχή των άλλων συνοδοιπόρων του (Eρίκ Pομέρ, Φρανσουά Τρυφώ, Κλόντ Σαμπρόλ και Zαν-Λικ Γκοντάρ) ο Ριβέτ υπήρξε πάντα ένας σκηνοθέτης που εξερεύνησε τα όρια του σινεμά: μεγάλης χρονικής διάρκειας ταινίες που οικοδομούνται πάνω στην ανυπόκριτη γοητεία της ανθρώπινης παρουσίας (La belle noiseuse), αυτοσχεδιασμός και μη τυπικές αφηγηματικές δομές, το θέατρο ως κέντρο της δραματικής πλοκής, οι σχέσεις μυθοπλασίας -ντοκιμαντέρ, ακριβείς αναγνώσεις του ιστορικού -μυθικού παρελθόντος της Γαλλίας (Jeanne la Pucelle: Les batailles, Jeanne le Pucelle: Les Prisons).
Ο Jacques Rivette(Ζακ Ριβέτ) γεννήθηκε στη Pουάν της Γαλλίας, το 1928. Tο 1950, αρχίζει να συνεργάζεται με τον Eρίκ Pομέρ και τον Zαν-Λικ Γκοντάρ σ την "Gazette du Cinema" και, το 1952, στα "Cahiers du Cinema", των οποίων υπήρξε αρχισυντάκτης από το 1963 έως το 1965.
