(Πως άρχισε ο πόλεμος στο νησί μου)
του Vinko Bresan

1991, σ' ένα μικρό νησί της Αδριατικής. Η Κροατία έχει ανακηρύξει την ανεξαρτησία της και η διαδικασία διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας -και ότι επακολούθησε- έχει ξεκινήσει. Μια μικρή μονάδα του Γιουγκοσλαβικού στρατού βρίσκεται αποκλεισμένη από τους κατοίκους του νησιού: αίτημα και απαίτησή τους είναι η παράδοση των στρατιωτών. Τα γεγονότα που ακολουθούν είναι καθοριστικά. Ο διοικητής της μονάδας αρνείται να παραδοθεί, περιμένοντας μάταια διαταγές από το Βελιγράδι. Μια επιτροπή από πολίτες προσπαθεί να πείσει τον διοικητή. Η παγίδευση με εκρηκτικά του στρατοπέδου κλιμακώνει την ένταση, καθώς υπάρχει κίνδυνος ολικής καταστροφής για το μισό νησί. Στην προσπάθεια της επιτροπής των πολιτών να πεισθούν οι έγκλειστοι να παραδοθούν, συμμετέχει η γυναίκα του διοικητή, αλλά και η ερωμένη του. Και μέσα στον κυκεώνα των εξελίξεων, ένας πατέρας που απεγνωσμένα προσπαθεί να βγάλει τον γιο του από το στρατόπεδο…
Κυρίαρχο στοιχείο της αφήγησης, ο παραλογισμός των γεγονότων, -παραλογισμός που αντανακλάται και στα πρόσωπα αυτής της κωμωδίας. Ο σκηνοθέτης αντλεί το κωμικό τόσο από τα πρόσωπα της ιστορίας του, όσο και από τις ίδιες τις καταστάσεις που ζουν. Πίσω όμως από τα κωμικά γεγονότα υποκρύπτεται ένας τόνος ειρωνείας και σαρκασμού. Ο σκηνοθέτης επιλέγει αυτόν τον τόνο της πικρής ειρωνείας για να καλύψει ένα πολιτικό και κοινωνικό σχόλιο για την κατάσταση των πραγμάτων. Χωρίς όμως ποτέ να παραλείπει από την οπτική του τη συμπάθεια και την κατανόηση για τις μικρές και μεγάλες αδυναμίες των ηρώων του. Η ταινία γνώρισε εισπρακτική επιτυχία στην Κροατία.
Δ.Μ.