(Τελευταία στάση: Παράδεισος)
του Lucian Pintilie

Μια ερωτική ιστορία βρίσκεται στο κέντρο της ταινίας του Ρουμάνου Lucian Pintilie, παλιού γνώριμου για τους θεατές του Φεστιβάλ -πριν δύο χρόνια είχε διοργανωθεί μία ρετροσπεκτίβα στο έργο του.
Το ζευγάρι των ηρώων -ο Mitu ένας εκτροφέας γουρουνιών και η Norica, μία νεαρή σερβιτόρα- συναντιόνται μια ζεστή μέρα του καλοκαιριού, στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας. Όμως, την άλλη μέρ, στο μυαλό του νεαρού ήρωα υπάρχει ένα κενό (τι έχει πραγματικά συμβεί;). Η ερωτική τους ιστορία θα μπορούσε να είναι κάτι παραπάνω από μια ερωτική συνάντηση. Θα μπορούσε να καταλήξει σε γάμο αν μπορούσαν να υπερπηδηθούν δύο εμπόδια: η πρόθεση της νεαρής κοπέλας να παντρευτεί τον πενηντάχρονο εραστή της -ο οποίος παρεμπίπτοντος είναι και αφεντικό της- και η κλήτευση στον στρατό του νεαρού ήρωα. Κυριευμένος από το ερωτικό του πάθος για την Norica, ο ήρωας θα οδηγηθεί γρήγορα σε απερίσκεπτες και τελικά αδιέξοδες ενέργειες: θα κλέψει ένα τεθωρακισμένο και θα τιμωρηθεί γι' αυτό από το στρατοδικείο. Πραγματικό εμπόδιο όμως σ' αυτήν την ερωτική ιστορία είναι οι μηχανισμοί επιβολής κρατικής εξουσίας: αυτοί τελικά θα οδηγήσουν τον έρωτα του νεαρού ζευγαριού στη συντριβή. Για το τραγικό τέλος του έρωτα τους, τα δύο κεντρικά πρόσωπα μοιάζουν αθώα. Ο ένοχος πρέπει να αναζητηθεί στους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους, στο Στρατό και την Αστυνομία.
Μια αιρετική φωνή τα δύσκολα χρόνια της δικτατορίας του Τσαουσέσκου, ο Ρουμάνος Lucian  Pintilie, επέστρεψε δριμύτερος μετά την κατάρρευση του καθεστώτος στη γενέθλια γη. Πρώτα με την Βελανιδιά -μία ταινία για το έρημο τοπίο που άφησε πίσω η δικτατορία Τσαουσέσκου- και μετά με την ταινία Ένα Αξέχαστο καλοκαίρι -για τον παραλογισμό των εθνικιστικών συγκρούσεων στα Βαλκάνια του Μεσοπολέμου. Σ' αυτήν την ταινία η απαισιοδοξία κυριαρχεί: για πρώτη φορά μετά την αλλαγή του 1989 ο κεντρικός ήρωας πεθαίνει. Όμως, αυτό που τελικά μένει από αυτόν τον "τρελό έρωτα" είναι η ασυμβίβαστη στάση του ήρωα και η άρνηση του να αποδεχτεί τις "καθημερινές και τετριμμένες" όψεις των πραγμάτων: Η άλλη όψη της οργής του και του ιδιότυπού του ριζοσπαστισμού είναι ο θάνατος.
Δ.Μ.

Ο σκηνοθέτης Lucian Pintilie δηλώνει για την ταινία του: «Όταν μιλάω για τον ήρωα της ταινίας μου τον Mitu, μιλώ για τον εαυτό μου. Καθώς γερνάμε, οι ταινίες μας γίνονται όλο και περισσότερο αυτοβιογραφικές. Ο Ευγένιος Ιονέσκο μού είχε βγάλει το παρατσούκλι "ο Άγριος". Όταν ήμουν έφηβος ήμουν πολύ άτακτος, προκαλούσα φασαρίες -ένας τύπος σαν τον Puck στο Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας του Σαίξπηρ. Τη νύχτα έμπαινα στα σπίτια των ανθρώπων και μετακινούσα πράγματα από το ένα σπίτι στο άλλο. Το πρωί σκεφτόμουνα την νυχτερινή μου εξόρμηση και την αναστάτωση που προκαλούσα. Δεν θα πω τίποτε παραπάνω γι' αυτά. Αυτές οι εξομολογήσεις είναι αρκετά αρρωστημένες.
Αν δεν εύρισκα την ηθοποιό που υποδύεται την Norica δεν επρόκειτο να κάνω αυτήν την ταινία. Πίστευα ότι το να βρω την ηθοποιό, που θα υποδυόταν τον χαρακτήρα δεν θα ήταν πρόβλημα. Όμως, καθώς οι μέρες περνούσαν, γινόταν φανερό ότι δεν είχαμε το κορίτσι. Δεν μπορούσαμε να τη βρούμε. Σκεφθήκαμε να χρησιμοποιήσουμε μία Γαλλίδα ηθοποιό (δεν υπάρχει έλλειψη καλών νεαρών ηθοποιών στην Γαλλία). Αλλά τελικά σκεφθήκαμε ότι αυτό ήταν μάλλον μια ηλίθια ιδέα. Τότε αποφάσισα να ξεχάσω το γύρισμα αυτής της ταινίας.
Την ίδια μέρα -όταν πλέον η υπομονή μας είχε εξαντληθεί και δεν φαινόταν ότι η επιμονή μας θα ανταμειφθεί- όπως σε μια ταινία b-movie, βρήκαμε το κορίτσι και η ταινία τελικά γυρίστηκε.
Δεν αισθάνομαι ότι αυτό που είναι σημαντικό στην ταινία είναι η ερωτική ιστορία. Είναι ένας έρωτας, τον οποίο δεν τον έχουν σκεφθεί, δεν τον έχουν συνειδητοποιήσει. Ένας έρωτας, στον οποίο δεν έχουν χρόνο να κάνουν έρωτα, ένας έρωτας στον οποίο δεν έχουν τη δυνατότητα να πουν "σ' αγαπώ". Είναι ένας έρωτας στον οποίο η ηρωίδα -παραδείγματος χάριν-, δεν τον αντιλαμβάνεται παρά μόνο αφού έχουν χωρίσει.
Ναι είναι μια ερωτική ιστορία , η οποία, όμως, βιώνεται μ' ένα τρόπο πολύ προσωπικό και προκλητικό».