του Maurice Pialat

Βραβευμένη με το βραβείο Cesar ως η καλύτερη γαλλική ταινία για το 1983, η ταινία αυτή του Maurice Pialat ανήκει σ' ένα είδος που ο γαλλικός κινηματογράφος ανέπτυξε κυρίως από την εποχή της Νουβελ Βαγκ. Είναι ένα είδος κινηματογράφου, όπου το κεντρικό πρόσωπο είναι νέος ή έφηβος και όπου η μυθοπλασία περιστρέφεται γύρω από τις ακραίες (ή όχι και τόσο) εκδοχές της ζωής στην εφηβεία ή τη νεότητα. Σ' αυτού του είδους τον κινηματογράφο, ο στόχος, που σκηνοθέτης θέτει, είναι απλός: επιχειρεί να προσεγγίσει, μ' ένα βλέμμα συμπάθειας, τα ταραγμένα χρόνια της νεότητας, επιχειρεί περισσότερο να κατανοήσει παρά να καταδικάσει συμπεριφορές ή πρόσωπα.
Τυπικό δείγμα αυτού του κινηματογράφου, η ταινία του Maurice Pialat (ο οποίος υποδύεται στην ταινία τον πατέρα) έχει ως ηρωίδα, και πρόσωπο γύρω από το οποίο περιστρέφεται η δραματική πλοκή, μια 15χρονη – στον ρόλο η Sandrine Bonnaire. Περιστασιακές σεξουαλικές σχέσεις, ένα προβληματικό οικογενειακό περιβάλλον, ανικανότητα να αισθανθεί αγάπη και η νεαρή ηρωίδα κοιτάζει το μέλλον της με απαισιοδοξία. Αυτό που ο θεατής εύκολα αναγνωρίζει, σ' αυτού του είδους την συμπεριφορά, είναι ότι πίσω από τις γεμάτες απόγνωση κινήσεις της ηρωίδας κρύβεται η ανάγκη της για αγάπη και στοργή, κρύβεται η απελπισμένη αναζήτηση μιας ταυτότητας, ενός σημείου ισορροπίας. Έχοντας λοιπόν στο κέντρο αυτές τις δύσκολες μέρες μιας ταραγμένης εφηβείας, η σκηνοθεσία σχεδιάζει ένα πορτραίτο. Όμως το πρόσωπο που απεικονίζεται σ' αυτό, βρίσκεται σε μια διαδικασία μετάβασης, αλλάζει: θα περάσει από τα νεφελώδη χρόνια της εφηβείας στις δυσκολίες της ενήλικης ζωής…
Δημήτρης Μπάμπας