(Τα 400 χτυπήματα)
του François Truffaut

Ο Αντουάν Ντουανέλ είναι δεκατριών χρονών και ζει στο Παρίσι, με τους γονείς του. Η αδιαφορία των γονιών απέναντί του και η αυταρχική συμπεριφορά των καθηγητών του στο σχολείο, προκαλεί στον Αντουάν μια μόνιμη τάση φυγής και απόδρασης από το καταπιεστικό σχολικό και οικογενειακό περιβάλλον. Έτσι, μετά από πολλές περιπέτειες, ανάμεσα στις οποίες και ο εγκλεισμός του στο αναμορφωτήριο, κατορθώνει να φτάσει στην ελευθερία της θάλασσας, που είναι και το κρυφό του όνειρο...
Tα 400 χτυπήματα,  η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Φρανσουά Τρυφώ/François Truffaut και μια από τις πρώτες της nouvelle vague, αφηγείται την ιστορία ενός ευαίσθητου και ευάλωτου παιδιού, που ζει και μεγαλώνει σ’ έναν στενόμυαλο, μικρόψυχο και εν τέλει εχθρικό κόσμο. Στο υπέδαφος της ταινίας υπάρχει έντονο το αυτοβιογραφικό στοιχείο, καθώς πολλές από τις περιπέτειες του μικρού Αντουάν (έξοχα ερμηνευμένος από τον Ζαν Πιερ Λεό – alter ego του σκηνοθέτη) είναι προσωπικά βιώματα του Τρυφώ, ο οποίος πράγματι, σ’ αυτήν την ηλικία κατέληξε στο αναμορφωτήριο, απ’ όπου τον έσωσε ο σπoυδαίος θεωρητικός και συνιδρυτής των Cahiers du Cinéma, Αντρέ Μπαζέν, στη μνήμη του οποίου είναι αφιερωμένη η ταινία. Έγραψε ο συνοδοιπόρος του Τρυφώ, Ζαν-Λυκ Γκοντάρ: «Τα 400 χτυπήματα είναι το πιο περήφανο, το πιο πεισματάρικο, το πιο ξεροκέφαλο, με άλλα λόγια, το πιο ελεύθερο φιλμ του κόσμου».  
·    Βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Καννών 1959

(δελτίο τύπου Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης)